De correspondentie tussen Adriaan en Vera

- 2 -

Beste Adriaan,

Sorry, dat ik je drie weken liet wachten om respons te geven op jouw brief.
Ja, ik herinner me jou nog heel goed, dat ietwat verlegen joch met rood haar en zonnesproeten, schuin achter me. Het had zo maar gekund dat je beet had gehad wanneer jouw avances naar mij toe gericht wat duidelijker waren geweest.
Daar liggen heel wat jaren tussen, die schooljaren van toen en nu.
Hoe je aan mijn adres bent gekomen, is mij een raadsel.

Niet, dat ik het vervelend vind om een brief van jou te krijgen. Ik waardeer het dat jij in staat bent om in zo'n eerste brief zo openhartig over jouzelf te schrijven. Die zegswijze: "Stille waters hebben diepe gronden", dat zat er klaarblijkelijk bij jou wel een beetje in.
Om nog op de inhoud van je brief in te gaan, ja, ik heb twee mooie kinderen. En ik ben heel trots op hen allebei. Twee jongens, de één is acht jaar, de ander tien jaar oud.
Jouw veronderstelling of ik getrouwd ben. Oei, dat laatste ligt eigenlijk heel erg moeilijk. Ik kan er zowel ja, dan nee op zeggen. Het spijt me, de zaken die ik de laatste jaren voor m'n kiezen kreeg, roepen te veel emoties bij me op om jouw openheid van zaken te geven. Nu kan ik het tenminste nog niet.

Ik vind het fijn voor je dat je steun ondervindt aan jouw geloof. Wanneer je schrijft dat je een half jaar gesprekken hebt gehad met een psycholoog die ook christen is, dan neem ik aan dat jij voor die psycholoog gekozen hebt vanwege z'n christelijke levensovertuiging.
Ik kan me best wel voorstellen dat het geloof voor menigeen een zeker houvast geeft. Zoals jij het waarschijnlijk beleeft, is dat in mijn situatie anders. Mijn vader ging met m'n moeder naar de kerk omdat dat voor haar een voorwaarde was om met m''n vader te trouwen. Verder wil ik er op dit moment nog niet zoveel over schrijven.

Ik zelf ben cheffin in een herenmodezaak van Hensen. Omdat ik een twee-en-dertig urige werkweek heb, is het een en ander goed te regelen met m'n beide kids. Plezier in m'n werk is als een kurk waar op m'n leven drijft.
Als je het in je hebt, schrijf me rustig terug. In zo'n eerste reactie lukt het me nog niet om jouw openheid van zaken te geven. Wie weet......

een welgemeende groet,

Vera van Iersel.


p.s. Omdat ik liever niet wil dat Hans lucht krijg dat ik correspondeer met een vroegere schoolmakker, vraag ik je om een eventuele brief naar m'n vriendin te sturen, onder mijn naam. Bijgaand heb je haar adres.