Adriaan schrijft Vera terug

- 3 -

Sjonge, m'n onverwachte brief heeft heel wat bij je losgemaakt.
Echter, laat één ding heel duidelijk zijn, het laatste dat ik zou willen dat ik je zou los maken uit een bestaande relatie.
Je schrijft, dat je het fijn voor me vindt dat ik steun vind in mijn christelijke levensovertuiging. Dat is ook wel zo maar eigenlijk gaat het veel dieper.
Jij herinnert me als dat verlegen joch dat schuin achter je zat in het klassenlokaal.
God zij dank gebeurden er later ook allerlei leuke dingen die me geleidelijk aan steeds meer los scheurden van opgelopen jeugdtrauma's.

Ik werd een fervent bezoeker van een Youth for Christ koffiebar en daar leerde ik heel prettige mensen kennen. Hoewel ik een doorsnee kerkelijke opvoeding heb genoten, ondervond ik in die groep dat de geloofsbeleving onder hen een krachtige realiteit was. Aan die Bron van kennis heb ik me overgegeven waardoor ik stevige grond onder m'n voeten kreeg. En die stevigheid had ik wel nodig vanwege rotte ervaringen tijdens m'n vroege kinderjaren. Tussen m'n zesde en achtste levensjaar paste een oom, een oom die zonder werk zat, nog wel eens op in ons gezin. Ik heb hem nooit zo graag gemogen, het was echt een verknipte vent. Dat schrijf ik nu achteraf. Wanneer we met z'n tweetjes waren, trakteerde hij me op lekkers en verleidde me tot spelletjes die een geheimpje tussen ons samen moesten blijven. Onnozel als ik was, ging ik er in mee. Daarna voelde ik me elke keer vies. Op de een of andere manier verdrong ik dat rotte gevoel steeds. Deze oom intimideerde me elke keer weer dat ik "ons geheim" aan niemand door zou vertellen.
Hoe listig alles ook in het geheim passeerde, op een keer werden we tijdens een spelletje betrapt door m'n vader. Er volgde een verschrikkelijke ruzie die me nu nog altijd heugt. Hoewel pa geen aangifte bij de politie deed, is hij hem wel in de gaten blijven houden.

Het rotte was vooral dat die gebeurtenissen altijd een donkere vlek op m'n leven hebben gelegd. Hoewel ik echt in die zogenaamde spelletjes ingeluisd werd, voelde ik me altijd vreselijk schuldig. Dat schuldgevoel werd zo manifest dat dit in alle mogelijke situaties m'n hele leven ging beheersen. Daarom werd het voor mij ook moeilijk duurzame relaties met een vrouw aan te gaan. Al die herinneringen stopte ik steeds weg. Ik wilde er niet meer over praten.

Tijdens die jaren dat ik Youth for Christ leerde kennen, veranderde heel wat ten goede. In m'n eerste brief vertelde ik je dat ik een half jaar gesprekken heb gehad met een psycholoog. Eigenlijk, toen pas, kwam de aap uit de mouw. Gedurende die maanden heeft hij ook enkele keren een bevrijdingsgebed over me uitgesproken. Nou joh, je wilt het niet geloven, sindsdien kwam ik helemaal in de vrijheid te staan. Misschien een gekke term "in de vrijheid staan". In ons godsdienstig jargon is dat een begrijpelijk begrip. Ik voelde me daarna, na die gebeden, zo vrij als een vogeltje.

Ik wil nu snel gaan stoppen. Ik praat alleen maar over me zelf. Natuurlijk kan ik je niets opdringen. Echter, in welke situatie jij zelf ook verzeild bent geraakt, ik gun het je zo dat je los komt uit een vastgelopen relatie. Tenminste, die indruk kreeg ik toch wel uit jouw brief. Ik zie het vanzelf wel of je me meer wilt vertellen. Nogmaals, ik wil in geen enkel geval inbreuk doen op jouw huwelijk. Vera, ik ben voor je gaan bidden en dat zal ik blijven doen.

Een hartelijke groet van Adriaan Quispel.