Aanzoek; een verkennende liefdesbrief....

- fictie -

Beste Vera,

Het is alweer zo'n jaar of vijftien geleden dat ik m'n middelbare schoolopleiding heb afgesloten. Door een wonderlijke samenloop van omstandigheden heb ik jouw adres kunnen achterhalen.
Misschien kun jij je me nog herinneren. Tijdens ons laatste studiejaar zat ik links achter je. We hadden slechts spaarzaam contact. Je moet weten, ik voelde me meestal heel erg verlegen wanneer ik oogcontact met je maakte. Mijn herinneringen aan jou zijn nooit meer weggegaan.
Dikwijls trad je op als woordvoerster van de klas wanneer je het niet eens was met de leraar. Jij kon je standpunten zo exact mogelijk verwoorden.
Steeds bewonderde ik je vanuit een afstandje; m'n veilige hoekje links achter in de klas.
Ik vond het geweldig hoe jij voor jouw overtuiging uit kwam. In tegenstelling tot mij had jij meerdere vrienden en vriendinnen.
Ik weet niet of jij inmiddels getrouwd bent. Gezien jouw leeftijd zal dat waarschijnlijk wel. Het zou zo maar kunnen dat jij nu moeder bent van een stel leuke kinderen.

Op het gebied van relaties heeft het mij niet meegezeten. Dat lag waarschijnlijk het meest aan mijzelf. Tijdens m'n adolescentie jaren was ik nogal een fladderaar. Een tijdlang leek het er op dat ik serieuze verkering had met een leuke meid. Echter, zodra onze relatie naar meer diepgang uitgroeide, gaf ik haar mijn congé.
Ik kon moeilijk omgaan met bepaalde geheimen uit m'n vroege kinderjaren en bij enige mate van vertrouwelijkheid blokkeerde ik snel.
Toen ik vijfentwintig jaar oud was heb ik nog een jaar contact gehad met een aardige vrouw die me wel zag zitten. We spraken er samen over om ons te verloven. Het genoemde euvel waar ik net over schreef speelde me weer parten en ze voelde feilloos aan dat ik bepaalde dingen voor haar verzweeg. Ze beëindigde onze verhouding. Dat is nu al weer zeven jaar geleden.

Het laatste half jaar ben ik in therapie geweest bij een christen psycholoog en, wonder boven wonder, ben ik gegroeid in m'n karakter. Dat is ook de reden waarom ik je schrijf. De laatste maanden ben je heel dikwijls in mijn gedachten. Dan zie ik je weer voor me als die spontane meid met haar blauwe ogen en blonde lange haren. Goh, wat vond ik je altijd mooi en knap.
Ik zelf heb een goede baan op een architectenbureau.
Hoewel de kans gering is dat je nog single bent, denk ik toch:......."je weet het maar nooit." Ik zou het zeer op prijs stellen dat je me terug schrijft. Misschien leidt m'n brief er toe dat we samen een tijd lang zullen corresponderen.
Aan jou terug denkend met warme genegenheid, verblijf ik

Adriaan Quispel