Bertus aan de rand

Op het eind van mijn avondwandeling loop ik langs Bertus' huis, jullie kennen hem wel: de man die zichzelf de bijnaam 'stalen Jezus' geeft, met dat grijze sikje. Er staan twee jongemannen voor zijn huisje. "Is Bertus thuis?" vraag ik. De jongemannen beamen mij. "Maar er brand geen licht!". "Hij is er wel." Ik kijk dicht bij het raam en zie achter de jaloezieën toch inderdaad licht branden. "Klop maar op het raam!", zeggen ze. "Oké", ik klop maar er gebeurt niks. Dan doe ik mijn handschoenen uit en klop nog een paar keer. Ik sluit af met morse-V. Of Bertus hoort me niet of hij heeft geen zin an bezoek. "Hoe heten jullie?" vraag ik de twee jongens. Nog voordat ze een antwoord kunnen geven ga ik voort met 'Of is dat geheim?' De jongemannen knikken bevestigend. "Er staat hier, 'hippies kunnen achterom!'". De jongens reageren neutraal, noch bevestigend, noch sterk aanbevelend, op mijn opmerking. Ze fietsen weg. Ik loop achterom en onthoud dat Bertus de tweede voordeur van het oosten heeft.
Er zit dus in wezen slechts één woning tussen HEM und dem Deutschen Reich!
Even een momentje stilte. Laat dit op je inwerken.
Als Bertus, Stálen Jezus, zo omeunig ver in het oosten woont. En het is HEM! En er zit nog 1 woning tussen hem en het ingeperkte projectje van Adolfine, wie woont dáár dan??!!
.. genoeg ..
Ik loop achterom en tel. Eén huis, Bertus' hoge hek. Op slot! Met mijn handen op het 2½ meter hoge hek en mijn voeten ertegen erken ik dat het lastig gaat worden, maar ik zie dan de klink, zet mijn voet daarop en werk mezelf over het hek heen. Mijn 80% geheeld gekneusde pols krijgt weer een knauw naar 60%. Helemaal vincent zal hij voorlopig nog wel niet worden. Mooi, ik ben erover en stap op zijn achterdeur af. Hij is los en ik ga naar binnen.
"Bertus?", roep ik. Ik loop de keuken door en zie een grijze nevel met daarin de grijze Stalen Jezus tv kijken. Bertus reageert nogal verontwaardigd. "Wat moet dat hier?" "Ehm, ik ben een hippie, ik ben dus achterom gekomen." "Niks mee te maken, ga weer weg!", roept Bertus. De imponerende gestalte staat op van zijn stoel en loopt dreigend op me af met zijn wandelstok, die hij als wapen hanteert jegens mij. Ik deins ietwat achteruit en vraag hem "Kan ik er voor niet uit kan dan?" "Nee!", zegt Bertus. "Oké", mompel ik zachtjes en loop alweer richting de achterdeur. Dan zegt Bertus, "ach, oké, ga ook maar voor eruit ook!". Ik aai zijn grote hond 'Turk' op zijn bol en loop naar de voordeur. Bertus loopt vlak achter me en port me nog wat met zijn wandelstok. "Doe dit niet nog een keer!", roept hij uit. "De volgende keer krijg je er eentje op je nappel!". Ik loop weg en roep uit "Wat is een nappel?!".
Drie seconden later valt de deur dicht.