Vos gaat op reis / uil en vos

'Ik ga op reis,' zegt vos.
'Ja,' zegt uil, 'ik dacht al, wanneer ga je.'
'Ik word onrustig. Dan wil ik gaan en wil ik blijven.
Dat was altijd zo.
Als ik thuis ben wil ik gaan.
Als ik weg ben wil ik naar mijn hol.
..heimwee en verlangen. Alsof ik altijd wil zijn waar ik niet ben....'

Vos ligt gestrekt in het gras.
Hij is naar uil gegaan om afscheid te nemen.
En nu zitten ze onder de grote eik.
Tenminste vos ligt en uil zit naast hem.
Ze drinken eikeltjeskoffie.

Het is avond. Het schemert in het grote bos.
Uil en vos praten over reizen en alle plekken waar vos geweest is.
'Waarom wil je op reis?' vraagt uil.
'Dat zit in mijn bloed,' zegt vos.
'Toen ik een jonge vos was wilde ik het hol uit, het bos in en ik wilde steeds verder weg en steeds andere dingen zien en horen en ruiken. Soms verdwaalde ik en altijd vond ik dat avontuur. Ik beleefde van alles, ontmoette dieren die ik nooit eerder had gezien. Ik zag dingen die ik voor het eerst zag. Ik weet nog hoe nieuwsgierig ik altijd was naar het einde van de weg, het andere bos, naar achter de horizon. Naar alles wat ik niet kende.

Uil knikt. 'Jij houdt van weggaan, rondtrekken en reizen. Dat hoort bij jou.
Ik vlieg over het bos, kijk, ga terug naar mijn boom en waak.
Ik ben hier graag.'

Vos trekt een rimpel, 'Weet je wat er soms gebeurt?
Als ik op reis ben wil ik steeds vaker weer naar mijn eigen bos.
Naar mijn hol. 'Thuis' noemen ze dat.
Weet jij wat 'thuis' is?'
'Nou?' zegt uil.
'Ik wist het niet zo goed,' zegt vos. 'Iets met heimwee en verlangen naar een speciale plek.'
'Een veilige plek waar je bent zoals je bent.'
'Waar anderen je kennen en liefhebben.'
'Is die plek hier?' vraagt uil. 'Voor jou?'
Vos zegt nix. Hij is stil.

Dan opeens zegt hij: 'Ik kwam ze wel tegen. De echte reizigers. Die altijd verder trokken. Van de ene plek naar de andere plek. Het ene bos in, het andere bos door, de stad in, het grote water over. Toen vroeg ik mezelf: "Zou jij altijd verder willen trekken. Geen vaste plek, geen eigen hol in een eigen bos, met vrienden die je kennen en liefhebben en weten wie jij bent?"
Ik wist het niet.
Ik hou van onderweg zijn.
En als ik aan thuis dacht, werd ik soms verdrietig. "Wat heb ik daar nu te zoeken," dacht ik. "Waarom zal ik teruggaan naar het bos en dat hol?
Misschien word ik ook maar een echte reiziger."

'Je praat alsof je over vroeger praat,' zegt uil.
'Steeds vaker,' zegt vos, 'Wil ik ook weer terug.
Mijn hele leven was ik onrustig, maar steeds vaker verlang ik naar die speciale plek, een hol. veilig, rust. Thuis.'
'Je bent vaker hier.'
'Ja.'

Dan springt vos op.
'Maar geen gezeur nu. Ik ga.
Ik heb er zin in.
Dus, doei uil...
Ik kom terug en zie je weer.'