Oorlof mijn arme schapen

Ik lig in bed met 'oorlof mijn arme schapen'.
Toen ik wakker werd zweefde het door de slaapkamer.
Ik trek de zin mijn bed in, pak oorlof eruit, doe het in mijn mond en kauw erop.
Het smaakt naar Wilhelmus.
Ik probeer: 'Wilhelmus vahan nahasouwe ben ik van duihuitsen bloed.'
En dan: 'Oorlof mijn ahaharme schaapen die zijt in groohoote nood.'
Dat kan niet missen: een strophe uit het Wilhelmus. Ik twijfel of het gaat om een strophe of een couplet. Maar strophe klinkt naar vroeger en Wilhelmus is van vroeger.
Net als 'oorlof'.
Misschien is het 'oorlog'. 1 lettertje verderop in het alfabet.
A, b, c, d, e ..f..g.. gewisseld in de loop der jaren.
De tand des tijds
..oorlof het is oorlog..

Ik vraag het de woordkunstenaar, 'Wat is oorlof?'
'Mag ik even wat zeggen', zegt hij.

Ik ga uit bed en schuif het gordijn open. Het raam.
Als een omroeper schreeuw ik over straat:
'Mag ik even wat zeggen:
OORLOG mijn arme schapen
die zijt in grote nood
uw herder zal niet slapen
maar schiet u allen dood'

Vandaag is het 4 mei
goedemorgen!
De straat is wakker

Vandaag worden doden herdacht
en vandaag de dag worden doden gemaakt
een boot vol arme schapen op de middellandse zee
herders in Syrië
enzovoorts, enzovoorts

Oorlog mijn arme schapen
die zijt in grote nood
uw herder zal niet slapen
hij schiet u allen dood