De Zoektocht deel 3

De Zoektocht deel 3: Een Nacht met Willem Bever

De rivier meandert haar weg door Het Rijk. Ik kom bij de plek waar ik het water over moet steken. Er is een smalle plank.
In een bocht bij de oversteek ligt de burcht van de bevers. Als ik langsloop steekt Willem Bever zijn kop boven water.
'Wat kom je doen?' vraagt hij.
'Ik zoek antwoorden op vragen,' zeg ik.
'Welke vragen?' vraagt hij.
Ik daal af naar de rivier. Er liggen ontwortelde boomstammen. Ik doe mijn rugzak af en ga zitten. Willem Bever komt erbij.
'Op welke vragen zoek jij antwoorden?' vraagt hij nogmaals.
'Op alles wat ik niet weet en niet begrijp van hoe de wereld in elkaar zit,' zeg ik en pak het boekje. Ik kijk omhoog en wijs naar de hemel, en dan naar de aarde, het water, de burcht, bever en ik.
'Blijf vannacht,' zegt Bever. 'Dan praten we wat. Ik heb beukenbiertjes. We kijken naar de lucht in de nacht en morgen trek je verder.
Ik knik.
'Graag,' zeg ik.

Die nacht liggen Bever en ik op onze rug. We kijken omhoog. Het is een heldere nacht met een ronde gele maan en een schijnsel als een ring eromheen. Er zijn zoveel sterren dat ik ze niet kan tellen.
Ik zucht. Het is mooi. En onmogelijk. Immens. Onvoorstelbaar. Ik word er bang van.
Ik voel me zoo ontzettend klein.
'Ik wordt er duizelig van,' zeg ik. 'Begrijp jij er iets van?'
'Een heel klein beetje,' zegt Bever, 'En meer hoef ik ook niet.'
'Ik wil het zooo graag begrijpen,' zeg ik.
'Wat,' zegt Bever, 'Wat wil je begrijpen?'
'Waar het begon,' zeg ik en wijs omhoog. 'En hoe het begon. En wie, vooral ook Wie. En waarom. En waarnaartoe.'

De volgende keer deel 4: Het Web van de Spin