De zoektocht. Deel 1

De zoektocht
Deel 1: Vragen en Antwoorden rond Het Mysterie

Ik neem een fles water, brood en kaas. Een extra trui en het versleten boekje, 'Vragen en Antwoorden rond Het Mysterie'. Ik pak de kaart van het Rijk. Alles gaat in de rugzak, mijn reisgenoot op korte en lange tochten.
De wandelschoenen doe ik aan mijn voeten. Ze zijn zwart met rood en een half jaar oud. Ik heb ze ingelopen, dagelijkse trektochten door de bossen, regelmatig schoonmaken en invetten en nu is het leer zo zacht en soepel als de oren van Haron de Haflinger, in het land naast mijn huis.
Ik pak mijn rode jas, winddicht, waterbestendig, met capuchon, zakken en ritsen. Het boekje gaat in een zak.
Ik ben er klaar voor.
De stok staat bij de voordeur. Hij lag bij de ingang van het Rijk, ik nam hem mee en sindsdien vergezelt hij mij. Ik peil er de bodem mee als ik door de sompigheid loop, steun erop als ik wankel, druk prikkeldraden omlaag en doornstruiken uiteen. Wrijf mijn rug als het jeukt.

Opeens wist ik het: vandaag ga ik.
Ik word wakker met de gedachte: vandaag is het de dag om te gaan. Ik draai me op mijn zij, kom half overeind en trek het gordijn open. De lucht is helder, laag bij de grond is een lichte nevel. Ik hoor de roep van de uil, de schreeuw van de vos.
De dag ligt voor me en niets weerhoudt me. Ik voel me fit en opgewekt. Eet brood, drink thee en pak mijn rugzak. Trek schoenen en jas aan. Ga naar buiten en sluit de deur van mijn huis. De stok neem ik in mijn rechterhand en ga.
De zon schijnt. Ik glimlach, groet de buurman en de kat van de buurvrouw. In de hoge beuk zingt de merel. Het roodborstje wipt over de tegels van mijn terras. In de verte hoor ik de lokroep van de uil.
Ik loop het pad af en ga het bos in, een zandweg tussen de bomen. Links en rechts zijn smalle paadjes. Ik loop rechtdoor. De Hoge Hereweg af.
De zon stijgt en volgt haar weg in het oneindige boven mij.

In een zak van mijn jas heb ik het boekje. Vol vragen en doorgekraste antwoorden over het mysterie.
Het zijn de belangrijkste vragen die ik heb en ik zoek er antwoorden bij.
Mijn hele leven, zolang ik me herinner, zoek ik al. En hoe langer ik zoek, hoe meer ik me afvraag of er wel antwoorden te vinden zijn die passen bij de vragen.
Ik ontdekte wel veel antwoorden. Maar soms spraken ze elkaar tegen. En dan weer pasten ze helemaal niet bij de vragen. Het gebeurde ook dat ik niet geloofde in een antwoord of er nix van begreep.
Al dat zoeken bracht veel verwarring en onrust mee.
Ik weet nog hoe wanhopig ik heb gezocht. Ik wilde zo graag antwoorden. Ik deed heel erg mijn best. Maar de antwoorden kwamen niet. Toen was ik er helemaal klaar mee en gooide de vragen ver weg. Ik dacht: wat kunnen mij die vragen schelen? Ik geloof er niet meer in, weg ermee.
Toch bleven de vragen. Ze lieten me niet los. Het leek wel of ze aan mij kleefden. Samen met het boekje doemden ze altijd weer op. Alsof ze onderdeel van het mysterie waren.
Een tijdje geleden was ik er zat van. Ik wilde antwoorden. En ging weer op zoek. Met kracht. Ik geloofde erin.
En daarom ga ik vandaag op pad met het boekje 'Vragen en Antwoorden rond Het Mysterie' .