De Zoektocht deel 2

De Zoektocht deel 2: Het Antwoord van IJsvogel

Uren verstrijken. Ik loop het stroomdal van de rivier binnen.
Op een informatiebord lees ik over het Rijk rond de Rivier. Samen met het water vormen dorpen, gehuchten, landbouwgrond en natuurgebied een bijzonder landschap. Er huizen dieren, planten en mensen.
Ik loop langs het riviertje. Het kronkelt door het bos. De bodem glooit, soms ligt de rivier meters onder mij, dan loop ik boven een steile oever, uitgesleten door het water. Ik stop even bij zo'n oever en ga zitten op de rand. Onder mij is de rivier. In het water zie ik draaikolken, bomen hangen over het water.

Hier ergens woont IJsvogel. In een hol in het zand van de steile wand. Ik zie het ronde gat, eronder liggen visschubben.
Ik glimlach, als ik hem zie zitten op een tak boven de rivier. Het is een bijzondere vogel, met een lange snavel en een kleed van veren in blauw en oranje.
'Hoi,' groet ik IJsvogel.
'Ik had je allang gezien,' zegt IJsvogel. 'Wat kom je hier doen?'
'Antwoorden zoeken,' zeg ik en klop op de zak waar ik het boekje heb.
'Waarop zoek je antwoorden?' vraagt IJsvogel.
'Op vragen,'
'Doe mij es een vraag?'
Ik rits de zak van mijn jas open en pak het boekje.

Ik blader, lees, zie vragen en doorgestreepte antwoorden.
'Deze vraag misschien?' zeg ik en lees: 'Wie ben ik.
Of.. wacht even... misschien heb jij een antwoord op deze vraag: wie ben jij?'
'Wie ik ben?' zegt IJsvogel. 'Das niet zo moeilijk hoor: ik ben IJsvogel.'
Ik knik. 'Jij bent IJsvogel. Je hebt veren, blauw en oranje. Poten en een snavel die langer is dan je kop. Een hol bij de rivier met visschubben eronder. Een boom en een tak.
Maar: hoe ben je IJsvogel?'
'Dat begrijp ik niet hoor,' zegt IJsvogel.
Ik denk na en zeg: 'Ik bedoel: wat ben jij dan en waarom ben jij IJsvogel?'
IJsvogel schudt zijn kop.
'Geen idee,' zegt hij. 'Het klinkt nogal moeilijk en daar doe ik niet aan.
Ooit ben ik uit een ei geboren en ooit ga ik dood. Nu leef ik hier bij de rivier, vang vis, eet, slaap en als de tijd komt zoek ik een ijsvogelvrouw. Dan paren we, zij legt eieren, er komen jonge ijsvogels. Soms zit ik in de zon. Soms zit ik in de regen. Soms ben ik gewoon. Soms vlieg ik. Soms jaag ik.
Dat is het denk ik wel.'

'Denk jij wel eens aan de vraag: wie ben ik?' vraag ik.
'Nee,' zegt IJsvogel. 'Nooit. Alleen nu, en ook alleen omdat jij het vraagt.
Want ik vind het een vreemde vraag.'
'Als jij een vraag zou hebben, wat zou je dan vragen?' vraag ik.
'Ik heb eigenlijk geen vragen,' zegt IJsvogel.
'Ik maak me daar niet zo druk om. Ik leef gewoon.
Want vandaag is het vandaag.
En morgen is het morgen en daartussen leef ik. Lucht, water en vis.
Eigenlijk heel gewoon.'

De volgende keer deel 3: Een nacht met Willem Bever