De grote zwarte aap / deel 1

De grote zwarte aap / Deel 1: Banger dan alleen maar bang


Ik trek de stoute schoenen van het plafond.
Ooit heb ik daar een spijker geslagen, speciaal voor die schoenen. Ze bungelen aan veters. Nu haal ik ze van de spijker, want deze nacht heb ik ze nodig. De pianokruk draai ik op de hoogste stand. Ik klim erop, reik naar de schoenen en wip de veters van de spijker. Stof van jaren heeft zich verzameld op de schoenen. Het waaiert door de kamer. Ik hoest, daal van de kruk en bekijk het leer. Donkerbruin en gebarsten. Ik aai de schoenen, ze voelen stug en hard. Ik snuif en ruik stof, zweet, moed en tranen. De geur is sterk en bedwelmend. Ik haal diep adem en trek ze aan.
Daar sta ik.
Klaar om de aap te ontmoeten.

De grote zwarte aap

Het is nacht. Ik open de deur van mijn huis en ga naar buiten, het donker in.
Er is geen licht. Straatlantaarns branden niet. De lucht is donker. Er zijn geen sterren, er is geen maan. Aarzelend loop ik het duister in.
Mijn voeten voelen sterk en krachtig. Langzaam trekt lef en durf vanuit de schoenen omhoog. Mijn spieren en pezen worden strak en soepel. Moed doortrekt mijn lijf. Ik loop.
Op weg naar de grote zwarte aap.
Vannacht heb ik een afspraak
...met hem...

Ik heb de schoenen nodig, want ik ben bang.
Als ik eenzaam ben, als het donker is en ik kom in een leeg en koud huis, om in een leeg en koud bed te stappen; is daar..... de grote zwarte aap.
In een hoek van de kamer.
In de slaapkamer. Of in de hal.
Soms zie ik hem niet, maar voel ik hem wel.
Hij komt als ik eenzaam ben, verdrietig ben en denk aan de dood.
Als ik de grote zwarte aap zie, ben ik banger dan alleen maar bang.

Daarom heb ik een afspraak.
Bij de eik midden in het bos.

Ik trek de stoute schoenen aan, want ik ben banger dan alleen maar bang

morgen deel 2: De afspraak in het donker