Wat is je diepste verlangen / uil en vos

'Wat is jou diepste verlangen, uil?
Wat zou je willen?
Ik bedoel.. niet gewoon iets als: ik wil een mooie nacht of doe mij eikeltjeskoffie.
Niet de gewone dingen van elke dag.. want eikeltjeskoffie is lekker, maar als ie op is dan is ie op. Klaar. Even later denk je er niet meer aan.
Ik bedoel dieper, iets wat gelukkig maakt ofzo. Wat je raakt diep van binnen en meegaat de dag en de week en het jaar door. En daarna is het er nog.
Nou ja, snap je wat ik bedoel?'

Uil knikt een paar x met zijn kop.
Hij schudt zijn vleugels en spreidt ze. Uit en in.
'...mijn diepste verlangen.. sjaah..'
Hij haalt adem, zuigt de lucht diep naar binnen, houdt het daar even vast en en blaast het langzaam naar buiten.
'Denk je dat dit dezelfde lucht is die ik net binnenhaalde?
Dat deze lucht langs mijn diepste binnenste is gestreken? Daar waar diepe verlangens schuilen? En nu, hier, om ons zweeft? Met een vleugje van die diepe verlangens?'

Uil en vos zitten op de heuvel aan de rand van het bos.
Het is avond en ze zien het donker langzaam zakken op de velden.
Het licht wordt zachter.
De maan staat als een ronde appel aan de lucht.
Voor hen is het veld.
Achter zijn de bomen van het bos.
Onder hen de heuvel met zand en heide.
'Zitten en kijken met jou, hier. Dat is mooi,' zegt uil.

'..het diepste verlangen..' Uil praat langzaam, alsof hij tegelijk nadenkt.
'Als je helemaal diep bij jezelf naar binnen kijkt en dan stil bent en daar vanbinnen iets ontdekt van gevoelens en wensen.. Misschien wel een beetje verborgen of bedekt, maar het is er wel en noem het verlangen, een koestering, een diepe wens voor het leven....'
Uil heft zijn kop en kijkt omhoog. Hij zucht.

'Weet je,' zegt vos, 'ik was bij hond.
En daar kwam het voorbij -het diepste verlangen-
Hond, je weet wel, ze is mijn beste vriendin, en ik was bij haar en we hadden van alles gedaan. Sjouwen, rennen en spelen en toen was het avond, net als nu. We lagen daar. Ik met mijn kop op haar lijf en ze vroeg: -Wat is je diepste verlangen?-
Daar hebben we toen over gedacht en dat hebben we gedeeld. Dat is nogal mooi uil, als dat kan. Samen stil zijn en samen denken en delen, ook diepe dingen.
-Verbinding- zei hond opeens. -Dat is het woord. Het komt uit mijn lijf. Mijn lijf waar jij nu tegen aan ligt en waar je verbinding mee maakt. Verbinding met mij. Niet alleen van buiten, maar ook van binnen..-
En dat raakte me. Ik voelde die woorden door mijn hele lijf.
Verbinding..
Daarna hebben we gepraat over verbinding met dieren en vrienden. De maan en het bos en het veld. En over mijn verbinding... met hond...

Diezelfde nacht, moest ik gaan. Op reis naar mijn eigen bos.
Dat is moeilijk. Echt. Weggaan. Alleen.
Maar zelfs dan, uil, als ik ga en hond blijft, is de verbinding niet weg...'
Vos is even stil en dan zegt hij: 'Snap je dat?'
Uil knikt.

'Ja,' zegt uil '...verbinding...
Met de lucht, de aarde, het water, de zon en de maan. Met je beste vriend..
Verbinding met mezelf..
En nu verbinding tussen jou en mij..
...dat verlangen... dat is groot en gaat diep..'