Alleen maar niet eenzaam

Het is lekker weer. Ik stap op mijn fiets ik heb een afspraak. Bij de kerk staan een stel oude dames met rolstoelen. De kosteres groet mij en vraagt waar ik heen ga. 'Ik ga naar Barendrecht' zeg ik. Maar ik vergis mij en corrigeer mijzelf direct: 'O nee, ik ga naar Dordrecht met de Fast Ferry.'
Ik vervolg mijn weg. Bij de Schie waar ik graag langs fiets, zie ik aan de golfjes in het water dat ik wind mee zal hebben. Dat zal weinig inspanning kosten denk ik bij mezelf.

Een groepje van drie wielrenners haalt mij in, ik laat ze lekker hun gang gaan. Blij dat ik op tijd weggegaan ben, waardoor ik ruimschoots op tijd zal zijn voor de pont. Het fietspad is versmald door de vele wat afhangende grashalmen die zwaar doorbuigen nu hun groei ten einde lijkt te zijn. Ik verbaas mij dat er nog niet gemaaid is eigenlijk. Onderweg kom ik verschillende joggers tegen die de rustige zondag gebruiken om hun conditie op peil te houden. Zo ook een groepje mannen en vrouwen dat met gewichten in de weer is. Een gewicht dat als een soort koebel door een man met twee handen, tussen de benen vandaan omhoog gehesen wordt tot op borsthoogte waarna de beweging zich herhaald. Het lijkt een soort boot-camp, gok ik.

Bij de Veerhaven stap ik af en loop de laatste 600 meter. Een jongen met drie husky's laat z'n honden los in de fontein, die droog staat. Ik ben een kwartier te vroeg bij het ponton, de halte, maar ook een beetje een gevoel dat ik het prettig vind zo alleen. Dat is niet altijd zo. Ik ben meer introvert dan extravert, zo bleek laatst uit een testje dat ik in een boek gelezen had en invulde. Maar ik voel mij zelden eenzaam.
Heb als single alleen niet altijd de keus om dagelijks een praatje te maken met een partner. Zoals je die in een relatie hebt. Daarom is mijn sociale netwerk van familie, vrienden, kennissen en buurtgenoten van wezenlijk belang, om die situatie te creëren. Ik geloof dat ik een open houding heb voor de wereld om mij heen, maak graag een praatje met anderen die die open houding ook hebben, of behoefte hebben aan een gesprek.
Dat is de verrassing ook elke dag weer om te zien wie en wat God mij op mijn weg stuurt. En vind ik fijn om bij stil te staan.