Eenvoud in het geloof

Ik denk graag na en ik praat graag met mensen.
Deze combinatie roept bij mij vaak allerlei interessante vragen op.

Zo zag ik ineens gisteren hoe ik het gewone leven waardeer.
Ik zie ineens hoe juist de eenvoudige dingen in het leven, voor mijzelf de moeilijkste dingen zijn om te beleven. In hoe mijn ouders hun leven hebben geleefd, zie ik ineens een eenvoud die ik in mijn eigen leven ben kwijt geraakt. Toch wil ik hoe langer hoe meer volgens de eenvoud van hun leven leven.

Dat is misschien wat abstract allemaal. Maar gewoon leuk werk hebben, genoeg vrije tijd hebben om de accu steeds weer op te laden om dat werk te kunnen doen. Leuke contacten hebben op dat werk, in mijn geval met de leerlingen en collega's. Genoeg geduld hebben en ruimte in mijn leven om elke dag weer bijzonder te vinden. Te kunnen genieten van de 'rijkdom' in mijn leven ook al is dat niet op geld gebaseerd.
Een warme band met mijn familie hebben. Deel uitmaken van een kerkelijke gemeente en daar activiteiten in ontplooien en aan meedoen. Oog hebben voor mijn naaste, ook heel dicht bij huis in de straat.
Het leven elke dag weer als een geschenk te mogen ervaren, met verrassende gebeurtenissen.
Mogen lezen en leren en nieuwe dingen mogen ontdekken. In de natuur mogen zijn en genieten van de vrijheid en het leven zoals dat in Nederland geleefd wordt, met de cultuur die daarbij hoort.

Allemaal voorbeelden van hoe mijn leven kleur krijgt. Maar de basis onder dit alles is toch mijn geloof. Dankzij mijn geloof in God mag ik van mijn leven genieten. En begrijp ik iedere dag iets meer van mijzelf en het leven. Niet dat ik ook maar een fractie van de grootsheid die God iedere dag tot stand brengt kan bevatten, maar ik ben blij dat ik in mijn eigen leven God mag ervaren.
Daarmee kom ik terug bij de eenvoud van het leven, want ondanks de ontelbare, nieuwe mogelijkheden die de moderne tijd met zich meebrengt, is op het oog zoiets eenvoudigs als het geloof in God de basis van mijn bestaan.