Waarom ik een hekel heb aan luxe

Het is zo luxe dat niemand klaagt. Dat is bijzonder. Er viel altijd wat te klagen. Over de wc die water lekt, de tv die sneeuwt, de kamer die te groot is. Elke dag hetzelfde eten. Stank. De airco die lawaait en niet koelt. De deur die kraakt. Het bed dat ter aarde stort zodra je daar je vermoeide lichaam aan toevertrouwt. Ratten en kakkerlakken. Te koud of te heet.
Ik denk aan Alberto Stegeman. De Robin Hood van de arme bedrogen vakantieganger. Hij weet overal ontstellende gebreken genadeloos bloot te leggen. Als een jachthond achtervolgt hij de profiterende geldstrijker en keert vakantieleed in vakantievreugde. Huilende gelukkigen in zijn kielzog.

Hier en nu geen klachten, maar tevredenheid. Er worden grapjes gemaakt over de beugels in de wc. Heb jij ook zo'n gehandicapten en bejaarden wc? Nee? Foutje bij het boeken.
Maar dan heb je zeker een aquarium?
Aquarium? Ja die glasbak waar kun je in douchen kunt. Haha.
Ik heb geen bad, zeg ik. Niemand mist het bad. Jammer ik had graag samen met iemand geklaagd over het ontbreken van het bad.
Nu moet ik dat alleen verwerken

Ik heb een kamer met 3 bedden. Ik slaap er alleen. De kamers zijn kraakhelder. Nix op aan te merken. Ze zijn saai van smetteloosheid. Wit, grijs en beige. De geboorte van venus van Botticelli springt standaard in repro van de muur.
De hal is groot en strak met marmeren zakelijkheid. Ook de balie is van marmer. Je moet er meestal wachten. Er zijn luxe stoelen en zitjes.

Ik heb nix te klagen. Alleen dat het mijn reisje niet is. En ik weet inmiddels dat de luxe hier nogal wringt. Het plafond schittert met gouden decors. Pilaren en trappen. Balustrades. Wit en goud en marmer. De inlanders verdienen omgerekend 250 euro per maand. Dit reisje kost algauw 3x dat bedrag per week.
En ik doe dit reisje voor mijn werk.
Ik heb nix te klagen
Mijn ongemak spoel ik in het zwembad af

Toch wil ik klagen. Niet over te weinig luxe maar over teveel.
Dat voelt zo ongemakkelijk. Dan schaam ik me een beetje. En dat is een vervelend gevoel tijdens vakantie, die wil ik graag thuis laten.
Daar zijn ze toch wel.
Ongemakkelijke gevoelens.

Ik stel me een stapeltje kaarten voor met ongemakkelijke gevoelens.
De vraag is: hoe gemakkelijk of ongemakkelijk voel jij je bij:
De verdeling op aarde in arm en rijk.
De omgang met dieren en planten
Ruimtereizen, snelwegen.
Rare mensen. Weggegooid eten. Vliegreizen. Luxe vakanties. Wegwerpen. Backpacken. Single zijn. Kinderen. Moederdag of vaderdag. Sinterklaas. Huwen, scheiden of latten. Begraven, cremeren, abortus, kerk, gelovigen.
Tranen en verdriet.
De lijst lijkt eindeloos.

Ongemakkelijke gevoelens.
Ik zit liever niet met al die luxe opgescheept.
Dat wringt zo.
Dus als ik krotten zie en bedelaars.. dan knijp ik een oogje dicht..
...gewoon....