'rust is saai,' zegt vos

'Rust is saai,' zegt vos.
'Maar soms wil ik dat mijn leven saai is, snap je?'
'Nee,' zegt uil. Hij strekt zijn veren en gaapt.
'Zonder rust kan ik niet denken.'
'Oh?' zegt vos. 'Heb jij rust nodig om te denken?'
'Ja,' zegt uil.

'Rust.. dan gebeurt er nix en dan roep ik altijd dat het saai is, want als er nix gebeurt dan verveel ik me. Dan wil ik dat er wat gebeurt. En als er wat gebeurt en nog es en nog es dan race ik door van het een naar het ander. Dan heb ik geen tijd voor rust en dan word ik moe en dan wil ik rust. Maar na een dag is de onrust terug. Dan is rust ...saai.....
Maar soms zou ik willen dat rust mooi is. Dat ik het kan.'
'Wat bedoel je?' vraagt uil.

Uil en vos zitten voor het boscafe met een pot beukenbier. Het is nacht. Het bos is donker. De hemel boven het bos is donkerblauw. De maan schijnt groot en rond en erom heen hangen overal kleine lichtjes, als vuurtjes die hoog en ver staan te branden.
'Het is een mooie nacht,' zegt vos.
'Ja,' zegt uil. 'Het schittert in de lucht.'
Ze slaan de potten bier tegen elkaar: 'Proost,' roept vos.
'Jaah,' knipoogt uil, 'Op rust en saaie dingen.'
Ze nemen een slok. 'Haha,' zegt vos. 'Op saaie dingen.'

'Ik zou willen dat ik rust kan,' zegt vos. 'Want soms voelt het lekker. Dan glimlach ik en mijn lijf glimlacht ook en dan ben ik. Snap je dat? Dan ben ik gewoon. En ik hoef nix. Alleen maar zijn waar ik ben. Niet alleen met mijn lijf, maar ook met mijn hoofd, dan zijn mijn gedachten bij mij en gaan niet weg. Op de vlucht. Zoiets.'
'Op de vlucht,' zegt uil. 'Ja.. Ben jij dan.. soms.. op de vlucht?'
'Nou,' zegt vos, 'Laatst, tijdens mijn lange reis ontmoette ik leeuw. Ik vertelde dat ik vaak op reis ben en weg ben en toen vroeg hij of ik op de vlucht ben. En ik riep: 'Tuurlijk niet. Voor wie zou ik op de vlucht zijn? Ik ben nergens bang voor.'
'Voor jezelf?' zei leeuw. 'Misschien ben je wel bang voor alleen zijn en nix-dingen en rust en saai?'
Ik lachte hem uit, maar toen ik verder reisde en weer alleen was, toen dacht ik aan leeuw, die vroeg of ik op de vlucht was.'
'Wacht,' zegt uil, 'ik haal nog een biertje.'
Als uil het boscafe ingaat kijkt vos omhoog. De nacht, het donker, de vuurtjes in de verte.
'Mooi,' zegt vos als uil terugkomt met bier.
'Ja,' zegt uil. 'Het donker van de nacht. Dan hoor je ademhalen en geluiden. Dan voel je de maan. En hier zitten wij. Gewoon.'

'Gewoon zitten of liggen en kijken naar de bladeren van de bomen, geritsel horen, gefluister, vogels die zingen. De wind streelt door mijn haren en als die bewegen dan hoor ik het kriebelige geluid van haren die door de wind bewegen.... en dan glimlach ik.. en mijn buik glimlacht mee. Zelfs tot in mijn poten voel ik de glimlach. Ken je dat? Alsof er draadjes in mijn lijf zitten die trillen. En dan leg ik mijn kop tegen een pol gras en de zon maakt me warm. En dan voel ik geluk, denk ik. Geluk met mezelf en daar waar ik ben. Dan hoef ik niet weg en denk ik niet aan saai. Want ik weet niet eens dat ik denk. Ik ben gewoon in mijn lijf en geniet van de zon en de wind