Het Alhambra van Granada

Het is al weer tien maart en heel geleidelijk koersen Gisa en ik richting huiswaarts. Wat hebben we een ongelofelijke leuke vakantie gehad in Spanje. Verzadigd van indrukken heb ik een gevoel van "Het is nu wel weer genoeg geweest", en denk ik aan al die relaties van het thuisfront, die ik graag weer wil ontmoeten. We zijn allebei onwijs bruin geworden. Wat wil je dan ook, een hele maand in de brandende zon. De meeste keren, wanneer ik 's nachts een tijdje wakker lig, kijk ik door ons camperraampje, boven me, naar de sterren en meen de contouren van Grote Beer te ontdekken. Dan denk ik aan Gods vertrouwelijke omgang met Abraham en Hij hem bemoedigt omtrent zijn plannen voor diens nageslacht.

We hebben zo veel schitterende natuur gezien, en, af en toe op de zaterdag, kopen we een Telegraaf om te weten wat er in de rest van de wereld gebeurt.
Ons camperbed is ongeveer 1.60 meter breed, en om daar optimaal plezier van te hebben, slapen we aan elkaars voeteneind, met andere woorden, mijn vrouws voeten liggen ter hoogte van mijn hoofd. Met meer ruimte maak je elkaar minder vaak wakker. 's Nachts draai ik me toch gauw een keer of twintig van de ene zij op de andere zij. Het is elke dag twee maal tien minuten pittig doorwerken met 't bed afhalen of het bed opmaken . Overdag is de ruimte van onze slaapplaats een gezellig zitje. De hele vakantie doe je heel intensief alles samen en dat is alleen maar goed voor onze relatie. Elke keer stem je zorgvuldig de te bezoeken campings en/of vrije camperplaatsen op elkaar af. Een camping met een wasmachine en een droogtrommel is ook belangrijk. Gisa is een echte huisvrouw en alles moet lekker ruiken, ook het beddengoed.

Eergisteren ontmoetten we in Las Negras een leuk echtpaar van rond de zestig jaar oud. Al jaren trekken ze met hun camper het hele Europese en Aziatische continent door en maken de meest interessante dingen mee. Bij de eerste kennismaking vertelde hij me dat ze allebei "leesverslaafd" zijn, wat tot problemen leidt nu hun boekenvoorraad op is. Mark schrijft zelf ook boeken, reisverhalen, een thriller en romans. Hij is een heel leuke persoonlijkheid en het plezier spettert van z'n gezicht af. Voor twaalf euro heb ik één van z'n boeken met reisverhalen gekocht. Ik lees Gisa hele stukken voor en regelmatig lig ik in een deuk bij het lezen van al hun avonturen. Gelukkig heb ik hun website en kan ik bij onze terugkomst in Nederland nog weer eens kontakt zoeken.

We houden onderweg van onze privacy maar het is ook heel leuk om andere mensen te ontmoeten en te leren kennen. Op de voorlaatste camperplaats ontmoetten we een hele hippie-familie in een aantal oude campers. Wat hadden ze samen onwijs veel plezier. De wijn en de wederzijdse gesprekken vloeiden voort tot diep in de nacht. De volgende morgen kwam de plaatselijke politie eens polshoogte nemen. Onwillekeurig denk ik even aan Polly, hier op ff, groot geworden in een hippiecommune nabij Kopenhagen. Nu reist ze met haar partner in een busje het hele Europese continent af, een geschenk door haar ouders aangeboden. Met haar rijkdom aan filosofisch gedachtengoed is zij een heel leuke meid.

Enkele dagen geleden bezochten we het Alhambra van Granada, oude Moorse verstingwerken van zo'n duizend jaar oud. Heel indrukwekkend. Na de verovering door de christenen heeft Karel de vijfde op dat grondgebied zijn paleis laten bouwen en dat konden we ook bezichtigen. Heel indrukwekkend. Van uit één van de burchten hadden we een geweldig uitzicht over de stad Granada, waar de Sierra de Navada bedekt is met haar eeuwige sneeuwvelden. Gisa en ik ontdekten hoe goedkoop de taxi in Spanje is om je van de camping daar naar toe te laten brengen.

Wanneer je met een camper onderweg bent merk je dat een groot deel van het leven draait om de meest basale dingen. We maken er elke keer een feest van wanneer we grote supermarkt bezoeken. Gisa is verzot op de Spaanse worst en ik heb de grote brokken goedkope chocola ontdekt.
Koken en afwassen doen we samen en het sanitaire onderhoud is typisch mannenwerk. Komende veertien dagen zijn we nog onderweg en de laatste week van maart hopen we weer thuis te komen. Dan gun ik me weer wat meer de tijd om de dikwijls boeiende verhalen te volgen van de blogs. Daar zie ik naar uit.