Doe es ff normaal

Vos komt aangerend. Over de open plek. Hij trekt een sprint en rent dan heel hard tegen de stam van de eik.
Meestal springt hij, en vliegt.
Maar vandaag is hij helemaal los. Hij rent keihard en dan scheurt hij omhoog; recht tegen de stam op, switcht naar links, naar de tak waar uil zit.
Een flits en hij is boven.
Uil zit daar te dromen op zijn plek. Op de tak van de grote eik.
Overdag houdt hij van rust. Hij slaapt en droomt en waakt over het bos.

Hij schrikt zich rot als vos daar als een windvlaag aanstormt. Hij valt bijna van de tak
'Heey! Doe es normaal!' zegt uil. 'Ik hoef niet dood!'
'Aah.. sorry,' roept vos. 'Ik ben een beetje los. Ofzo.'
'Nou leer es normaal te doen,' zegt uil. Zijn stem klinkt hard en scherp.
'Oei,' zegt vos. 'Je bent boos.'
'Nogal,' moppert uil. 'Ik ben ook maar gewoon een uil. En die houden van rust als ze slapen. Overdag, weet je nog?'
Vos weet even nix te zeggen. En uil houdt ook zijn snavel.

Dan zegt vos: 'Doe normaal, wat is dat?'
'Gewoon,' zegt uil. 'Gewoon doen.'
'Oh' zegt vos. 'Dus gewoon rennen is normaal?'
'Ja,' zegt uil. 'Gewoon is normaal.'
'En gewoon slapen en gewoon rustig zijn, is ook normaal?
En kan je dan ook niet-gewoon slapen en niet-gewoon rustig zijn en niet-gewoon rennen? En is dat dan niet normaal?'
'Tja,' zucht uil. ' Niet zo complex doen hoor'.
'Complex?' roept vos. 'Moeilijke woorden gebruiken, dat is niet normaal.'
Complex. Dat klinkt als ziek in je hoofd en niet normaal.'

'Ik moet eerst eikeltjeskoffie' zucht uil. 'Ik ben maar half wakker.'
'Wacht,' zegt vos.'Laat mij. Ik ga koffie maken. Gewone eikeltjeskoffie.'
Even later komt vos met een pot koffie.
'Kijk,' zegt vos. 'Kijk wat ik kan.' Hij zet de pot op zijn hoofd en rent voorzichtig de boom omlaag. Hij houdt zijn hoofd heel stil en rechtop. Op het laatst neemt hij een klein sprongetje en dan gaat de pot. Om. Alle koffie stroomt de grond in.
Uil zucht. 'Niet normaal,' zegt hij zacht.
Maar vos heeft het gehoord. 'Wat ben jij sikkeneurig vandaag,' zegt hij.
'Doe dan ook niet zo idioot!' roept uil.
Dan schreeuwen ze. Uil fladdert en krijst. Vos blaft en keft.
Ruzie! Uil en vos hebben ruzie. Ze zijn kwaad! Op elkaar.
En de lege pot ligt in een plas koffie in het gras onder de eik.

Eekhoorn is nieuwsgierig en komt kijken.
'Heey, waarom zijn jullie zo kwaad,' roept hij.
Vos en uil horen het niet. Ze krijsen en keffen.
'Doe es normaal!' roept eekhoorn.
'Normaal?' Uil en vos kijken op. 'Normaal?'
'Ja', zegt eekhoorn. 'Gewoon. Ff normaal doen, graag. Wat gebeurt hier?'
Dan vertelt uil over de koffie. 'Ik moest koffie, want vos had me plotseling wakker gemaakt en de koffiepot op zijn kop gezet en om laten vallen.'
'Ik wou het weer goed maken,' zegt vos. 'En toen werd hij vreselijk kwaad.'
Eekhoorn lacht een beetje.
'Wacht,' zegt hij. 'Eikeltjeskoffie. Ik maak wat.'

'Normaal,' zegt vos. 'Is ruzie niet normaal?'
'Tja,' zegt uil. 'Ik weet het niet hoor. Misschien toch wel. Gewoon, bedoel ik. Gewoon even lekker ruzie maken. Ik ben er wakker van.'
'Ben jij nog kwaad, nu?' vraagt vos.
'Neuh..' zegt uil. 'Niet meer, jij wel?'
'Ik niet,' zegt vos. 'Goeie ruzie, daar houd ik van. Zo van: flits, boem en dan weer klaar.'
Dan komt eekhoorn.
'Hier is koffie,' zegt hij.
'Echte gewone, normale eikeltjeskoffie.