Geluk is gewoon klein

'Gister was ik nogal gelukkig,' zegt vos.
'Ik stond boven op de heuvel. Heel hard gerend. Ik was er moe van. De zon scheen nog net een beetje en opeens streek het door mijn lijf.
Heel apart, maar ook heel mooi.
Weet je wat het was?'
'Nee,' zegt uil. 'Geen idee.'

'Wacht,' zegt uil, 'Vanmorgen bracht eekhoorn pompoensoep. Die is verschrikkelijk lekker, dat weet je.'
'Pompoensoep?' roept vos. 'Aah.. als ik ergens zin in heb dan is het in pompoensoep!
Pompoensoep van eekhoorn! Dat is de lekkerste van de lekkerste! Jam Jam.' Hij likt zich om de bek.
Even later eten ze samen pompoensoep. Uil en vos. Midden op de open plek in het bos bij de tafel. De tafel, dat is een stukje stam van een omgehakte boom. De boom is er niet meer, maar de stam staat er nog en steekt een beetje boven de grond uit. Als een tafel.
En nu staat er een pan pompoensoep. Uil en vos zitten erbij en eten. Soep.
'Lekker,' zucht vos. 'Verschrikkelijk lekker.'

'Nogal gelukkig,' zegt vos. 'Dat was het. Het streek door me heen. Als een zachte wind, liefelijk, en een beetje trillend en zacht. Door mijn lijf, mijn buik, naar alles.'
'Hoe bedoel je?' vraagt uil.
'Nou het ging van mijn buik naar mijn kop en naar mijn poten. Zelfs naar mijn vacht en mijn staart. Geluk trok overal doorheen. En daarna naar buiten. De wind werd gelukkig. De zon werd gelukkig. De aarde werd gelukkig en de lucht en de bomen en de heuvel. Alles werd gelukkig.
Snap je het?'
'Ik denk een beetje,' zegt uil.
En dan: 'Soms is alles mooi. Voelen is mooi en denken is mooi en kijken en horen en ruiken. En ik ben mooi en de boom en het bos. En alle dieren zijn mooi. Dan ben ik blij. Dan ben ik gelukkig. Zoiets.'
'En dat voel ik vooral hier,' zegt uil. Zijn vleugel tikt tegen zijn lijf, zijn buik.
'Ja,' zegt vos, 'Ja zoiets. Alles is dan goed. Rustig en stil. Ook mijn lijf en mijn kop. Zelfs springen en rennen en vliegen voelt anders.'
Hij is even stil.
'Alsof ik aangeraakt word,' zegt hij dan. 'Hemels.'

De soep is op.
'Heey eekhoorn,' roept vos. 'Lekker issie. Hij rent een rondje op de open plek. '..Lekkerr pompoenzzoep..Doe nog maar es..' En hij trekt een sprintje en neemt een sprong de lucht in.

'Gelukkig is gewoon gelukkig,' zegt vos.
'En vrolijk is gewoon wild,' zegt uil.
'Je snapt er nix van,' zegt vos.
'Vrolijk is vrolijk en wild is wild.'
'Nee,' zegt uil. 'Jij bent wild.'
'Nee vrolijk,' zegt vos.
'Nee wild,' zegt uil.
'Nietes, zegt vos.
'Welles,' zegt uil.
En dan tikt uil met zijn vleugel tegen vos en vos hapt naar uil.
Uil slaat zijn vleugels uit en gaat een beetje de lucht in. Vos springt omhoog en probeert hem te pakken. Uil maakt rondjes. Vos rent en springt en vliegt een beetje.
Ze lachen heel hard.
Uil vliegt heel snel rond de open plek.
Vos rent om hem te pakken.
Soms heeft hij hem bijna en dan gaat uil weer omhoog
Hahaha...
Ze maken wel tig rondjes. Dan vallen ze neer.
In het gras.
Bij de tafel.

'Eikeltjesthee...' blaast vos.
'Doe mij een eikeltjesthee, anders ga ik dood.'
En hij valt achterover en ligt plat. Uitgestrekt. Grinniken.
Uil zit op de tafel.
'Gelukkig?' vraagt hij.
'Jaah,' zegt vos. 'En jij?'
'Ook,' zegt uil.

-Geluk is gewoon klein. En toch groot- zegt uil.