Vlinders in de buik

'Vlinders in de buik,' zegt vos. 'Is dat echt of is dat nep?'
'Allebei,' zegt uil. 'Vlinders in de buik. Dat kan niet en toch ook wel.'
'Ik snap er nix van.' zegt vos en neemt een slok.
Het is nacht. Een mooie nacht. De maan schijnt en als je naar de lucht kijkt zijn er heel veel sterren. Als lichtjes aan het plafond van de wereld.
Uil en vos zitten samen in de boom. Op de tak. Ze kijken naar de lucht.
'Mooi,' zucht vos.
'Ja' zegt uil. 'Heel mooi.'
Dat doen ze vaker. Als het donker wordt komt vos op bezoek bij uil. Met eikeltjesbier. Dan drinken ze samen. Lekker is dat. Ze worden er een beetje vrolijk van.

'Verliefd, dat is vlinders in je buik' zegt uil.
'Oh' zegt vos.
En even later: 'Vet! is dat zo? Vlinders in je buik? Als je verliefd bent dan zijn er vlinders in je buik? Die kriebelen daar dan? Is dat wat ik voel? Soms. In mijn buik. Als ik smoor ben?'
'Smoor,' zegt uil. 'Haha.. mooi is dat smoor-zijn.'
Vos kijkt verbaasd opzij.
'Echt?' zegt vos. 'Ben jij wel es smoor?'
'Tuurlijk,' zegt uil. 'Waarom vraag je dat?'
'Dat weet ik niet.' zegt vos. 'Je lijkt een beetje rustig en kalm. En smoor is onrustig en niet kalm. En springen en dansen en kussen en omhelzen en de maan, zo'n nacht als vannacht.'
'Vergis je niet,' zegt uil. 'Rustig smoor zijn is staren en verliefd dromen, en vlinders in mijn hele lijf, vooral bij mijn hart. Daar kan jij niet tegen op.'
Vos geeft uil een duw: 'Pas op wat je zegt, anders gooi ik je uit de boom.'
En dan stoeien vos en uil. Ze vallen bijna van de tak.

'Geen echte vlinders,' zegt uil. 'Het is alleen voelen als vlinders. Een beetje fladderen en vleugelen in je buik. Onrustig en toch blij.'
'Heb jij dat wel es gevoelt?' vraagt uil aan vos. 'Vlinders in je buik.'
'Vlinders? Geen idee, maar ik ben soms vet smoor. En dan fladdert mijn buik een beetje. Ja. De eerste keer was echt erg.' zegt vos. 'Ik was er ziek van. Niet eten en niet slapen en niet praten. Toen waren de vlinders goed los'.
Ze lachen samen. Vos en uil.
En dan vertelt uil het verhaal van de kwaadaardige vlinders.
'Dat is een gloeiend verhaal,' zegt hij. 'Over vlinders die tranen drinken. Van schildpadden. Die vlinders prikken en dringen zich in het oog van de schildpad. Voor tranen. Om verdrietig van te worden. En omdat het kwaadaardige vlinders zijn dringen ze ook in je buik als je verschrikkelijk smoor bent. Dan eet je niet en drink je niet en slaap je niet en kan je nix meer.'

'Is dat echt of zwam je nu?' vraagt vos. 'Ik geloof er nix van.'
'Nee' zegt uil. 'Het is een vaag verhaal, maar misschien wel waar. Dat weet je maar nooit. Dat van die schildpadden en vlinders heeft zelfs in de krant gestaan. Maar vlinders in je buik? Kwaadaardige vlinders in je buik?'
'Kwaadaardig,' zegt vos. 'Raar woord. kwaad-aardig.'
'Ja,' zegt uil. 'Wat je zegt. Kwaad en aardig. Dat kan niet.'

'Ik wil nog wel es,' zegt uil.
'Wat bedoel je?' zegt vos.
'Smoor bedoel ik,' zegt uil.
'Hihi,' doet vos. ' Je weet niet wat je zegt. Volgens mij heb je teveel gezopen.'
Uil lacht en hikt een beetje.
'Het is een romantische nacht' zegt hij. 'Ik maak zo nog een rondje.'
'Haha' zegt vos. 'Ga je op jacht?'
Dan liggen ze samen in een deuk.
'Hier', zegt vos. 'Neem er nog eentje.'
'Proost.'
'Op de vlinders.'