De reis en de reetveter

De laatste dag met de franciscanen vroeg de remonstrantse pastor: -wat heeft deze reis jullie gebracht?-
Daar hebben we allemaal wat op kunnen zeggen. Ik ook. Het probleem met mij was, toen, dat mijn reis nog niet beëindigd was. Dat heb ik ook gezegd. -het is me allemaal nog niet duidelijk, maar ik heb nog een stukje reis over. Het komt vanzelf-
Zo gaat dat vaak met mij.
Heldere gedachten en samenvattingen zijn niet altijd op afroep beschikbaar. Ze komen. Soms op bijzondere momenten. Bijvoorbeeld als ik midden in de nacht wakker word, bespringt een gedachte me. Superhelder. Naast mij ligt vaak pen en papier. Want een eigenschap van mijn gedachten is dat ze flitsend komen en flitsend gaan. Vastleggen dus en eventueel uit bed voor pen en papier. Als ik dan 's morgens bij zinnen kom ben ik verrast door de scherpte van de gedachten.
Er is nog een manier voor flitsende zinnen. Dat heeft met een bepaald soort spirit te maken. Die laat ik hier even onbeschreven.
En verrassend ook overdag komt de geest soms onverwacht en rolt een gedachte of verhaal. Een goeie actie, een avontuurtje of gedachte. Veel kan bijdragen aan.

Een reisafsluiter?
Eigenlijk weet ik het niet zo goed. Alles is wel een beetje beschreven.
Het eten is lekker
Italië heel mooi.
De Italianen bijzonder gastvrij, behulpzaam en charmant
De Italiaanse taal = musica! Ik diep mijn luistercursus van de Action weer op, en nu serieus
Een reisgezelschap is verrassend goed te doen.
Remonstranten, katholieken en protestanten dat gaat samen. Mijn ervaring!
Alleen reizen = verdwalen en levensgevaarlijk
Alleen reizen is zelfstandig worden, zelfbewust en vrijheid. Heerlijk om te doen
Franciscus werkt verdiepend. Ik kon regelmatig afdalen naar mijn innerlijk en bij mezelf komen. Er gebeurde nog veel meer. Niet alles valt te beschrijven. Ik was vaak vrolijk en blij en erg gelukkig.
Mijn lijf is bestand tegen wandelen door de bergen. Het is heftig en heerlijk.
Pijn en vreugde.
Beide uitersten heb ik verkend. Ze horen ook een beetje bij Franciscus.
Vreugde en verdriet. Ik kom ze vaker tegen. Er valt mee te dealen. Ze liggen naast elkaar

En de reetveter?
Hoe is het daarmee gegaan?
Ergens op de route staat Franciscus. Als beeld. Aan zijn voeten stenen, gedichten, kaartjes, smeekbeden, knuffels.
En mijn reetveter.
Als symbool van mijn reis.
Minimaal. Bescheiden. Bijna nix.
Eenvoud
7 gram