Een gestoorde man

Als hij vandaag had geleefd, zou hij opgesloten worden. Psychiatrie, gesloten afdeling, tranquillizers, psychofarmaca. Gewoon vet gestoord.
In zijn tijd was hij speciaal, maar ook zijn vader wilde hem opsluiten. Dat is ook nog gebeurd. Gewoon in de gevangenis.
Vraag me niet om exacte details. Ik volg de rode draad.

Franciscus van Assisi.
Hij was zo bijzonder dat er een voetpad ligt wat nu, eeuwen later, nog belopen wordt. La Verna is het franciscaanse klooster. Franciscus had het gekregen van een rijkaard die onder de indruk was van hem. Vogeltjes overtuigden hem ervan het geschenk aan te nemen. Zoiets. Vreemd.
Al eeuwen is er elke dag een processie. Om 3 uur in de middag. En dan zomaar op een dag, ergens als een stipje in de tijd tussen 1200 en 2800, sta ik erbij en kijk ernaar.

Monniken in bruine pijen dragen een kruis.
De stemming is devoot. Ze lopen vanuit de kerk door een galerij naar de kapel.
In stilte. In rust. Ik loop mee en word stilgezet in het moment.
Liederen in de kapel
Lezing van een tekst
Begrijpen is niet belangrijk.
Ik voel emotie
Geraakt door wat gebeurt

Alle lijden en verdriet
vreugde
zwoegen
oh Eeuwige kom dichtbij
genees ons, genees mij,
schep vreugde

In een kleine kapel brand ik een kaars
Overdenk de pijn en de vreugde
diepe gevoelens die niet zonder elkaar kunnen
verbinding

Franciscus was een gestoorde.
In het klooster van La Verna had hij een slaapplek in de rotsen. Geen comfort.
's Nachts sliep hij weinig, schreeuwde soms in extase. Zelfs zijn volgers konden hem dan niet verdragen en trokken zich terug op een eigen plek.
Een gestoorde man, die bijzondere keuzes maakte.
Contact met dieren, vogels, insecten, de natuur.
Kiezen voor de zwakken. Melaatsen. Armoede

Daar kan ik nog wel wat van leren
-een gestoorde man-