Ik laat me niet meer verleiden

Goeie adviezen, vanaf vandaag sla ik ze in de wind. En dan hoop ik op een stevig briesje zodat ik niet in de verleiding kom ze weer op te pakken. Want de verleidingen zijn groot, dat weet ik. Vandaag overkomt het me weer.
Die aardige Mauritio, alleen zijn naam al! Hij heeft een kortere, een mooiere en een eenvoudiger route. Ik wil de verloren halve dagetappe van gister inhalen.
Met een overzichtelijke plattegrond, een degelijk ontbijt en een handkus loop ik om 9 uur.
Heerlijk, voorspoedig, dit lijkt een tocht waarbij ik de interne afdaling kan gaan maken. Geen zorgen om De Weg.

De besparing zit in het afsnijden van een nutteloze omweg naar S. Ellero.
Maar dat blijkt niet zo makkelijk. Na een poosje maak ik zoveel omwegen dat de besparing is verlopen. Letterlijk. Op een gegeven moment ruimschoots verlopen. Het lijkt er zelfs op dat ik me blijvend zal moeten vestigen in de omstreken van S.Ellero. Ik kom er echt niet meer uit. Een oude dame spreekt me in het italiaans toe. Ik begrijp het niet. Een man wijst de weg. Ik kom niet waar ik moet zijn. Een hond en een vrouw vertellen me dat het niet gaat lukken via deze wegen. De rivier zit ertussen. Daarom loop ik vast. En een brug is er niet. Ik moet terug. Minstens een uur en dan weer ergens anders langs enzo. Ik geloof haar direct. Alle wegen lopen dood of rond of verdwijnen in de bergen.
Maar kan ik niet door de rivier? De vrouw kijkt bedenkelijk. De hond blaft. Ik kan het proberen zegt ze, maar ik kan ook meegesleurd worden. Het stroomt er nogal en je weet maar nooit. Als dat gebeurt kan ik beter teruggaan, het is maar een paar honderd meter van haar huis naar de rivier en de weg terug is net zo lang. Ja, ja, dat weet ik inmiddels. Heen en terug, ik heb er een abonnement op. Ik ga naar de rivier.

Ook het pad naar de rivier eindigt in het struikgewas aan de oever van de Arno. De rivier bestaat uit stromend water en rotsblokken. Enkeldiepte. Ik overzie de situatie en besluit me uit te leveren aan de Arno. De rivier die ook door Firenze stroomt. Als ik meegesleurd wordt, kom ik weer in Firenze. Dan kan ik opnieuw starten..
Ik wil langs de rotsblokken te lopen. Mijn nordicwalkingsticks als steun. Schoenen aan de rugzak, slippertjes als bescherming voor de voetzool. Ik hoop echt op enkeldiepte en dat ik niet meegesleurd wordt. En dat ik niet val. Zal ik nog naar het thuisfront appen? Neeh, ik red me wel.
Ik kan ook nog terug lopen. Nou zeker weten. Dat niet.

Ik ga. Met de rugzak strak opgebonden schuifel ik de rivier in. Het gaat best. Voorzichtig de voeten plaatsen. De nordicwalkingsticks tasten de bodem af. Die is ongelijk en glad door stenen. Langzamerhand wordt het dieper. Mijn knieën gaan onder. Het water trekt en stuwt richting Firenze. Ik probeer me vast te houden aan rotsblokken die boven het water uitsteken.
De rand van mijn korte broek wordt nat. Ik stop achter een rotsblok om de heuptas om mijn nek te hangen. Trek de riemen van de rugzak strak. Zo hoog mogelijk opgesjord.
Ik loop verder. voorzichtig, schuifelend, tastend met de sticks. Het wordt dieper. Ik kan er niet omheen, alleen doorheen. Tot mijn middel rijkt het water. Ik zet de sticks scheef voor houvast. Rotsen als steun. Ik ben al over de helft. Pauzeer even. Mijn broek is helemaal nat, mijn hemd voor de helft. Dat zie ik strax wel weer. Ik loop door. Het is toch spannend. Niet spannend leuk, maar spannend link. Het water trekt tussen de rotsen door. Maar ik wil niet terug naar Firenze. Ik wil naar S. Ellero.
En dat gaat lukken. Ik bereik de overkant! Klim op de wal. Zijg neer op een rotsblok. Neem een chocolaatje van Mauritio. Wissel de slippertjes voor de bergschoenen. Het is gelukt!
Ik blijf nog even in de zon aan de oever van de Arno.

Dan hijs ik alle spullen weer op mijn rug en beklim druipend de wal. Overal is struikgewas, dorens en distels, maar daar kom ik echt wel doorheen. Niets houdt me nu nog tegen!
Er is weer een vriendelijke Italiaanse die me een lift aanbiedt.
Uiteindelijk kom ik waar ik moet zijn. S.Ellero.
Een break en door. Nog een stuk de bergen in.
Daar is een Bed & Breakfast met uitzicht over de bergen.
Een douche, een bank. Ligstoelen. Rode wijn..

Verleidingen.. ik ben er niet tegen bestand..