Ontstemd

Jaren geleden schreef ik een stukje poëzie, om mijn gevoelens te uiten over het gemis. Omdat ik hem niet wilde vergeten heb ik het gedicht ingelijst, met het plaatje van het kruikje in de Sinaï erbij. Maar ook zonder deze lijst kan ik soms nog zo zijn gezicht voor me zien, kan ik soms ineens onverklaarbaar staan te trillen op mijn benen of een momentje staan somberen over "wat als".

En ook al wist ik dat er vast nog vaker dagen zouden komen met nieuw verdriet ("He gives and takes away..." zingen we zo vaak in onze gemeente), ik had niet gedacht dat het noodlot mijn neef zou treffen. Hij was net zo oud als ik.

Zal eens vertellen over mijn neef. Mijn opa (ook helaas té vroeg overleden) had één grote passie: muziek maken. Met zijn gitaar deed hij waanzinnige rifjes. En zo kwam het dat wat ze niet in woorden konden uiten via de gevoelige snaren werd omgetoverd in ongelooflijke melodieën. Kippenvel. En ja, als je het over mijn neef had, had je het over zijn meesterlijke gitaarspel.

Misschien komt het omdat ik ertussen ben opgegroeid dat ik er niet zo van ondersteboven raakte. Voor mij was hij vooral die relaxte neef. Eigenlijk is het gewoon absurd om in verleden tijd te praten over iemand. Want hij is misschien niet meer hier, maar hij leeft nu pas echt. Met de grote uitvinder van de muziek: God zelf.

Toch plenzen de tranen hier als een tropische bui. Want ja, ik had een stijgende lijn verwacht: ik verwachtte eigenlijk nog een mooi groots hoogtepunt van het muziekspektakel van zijn leven. Maar dit vreemde wrange akkoord doet iedereen opschrikken. Dit klinkt zo... oneerlijk... Ik ben ontstemd.

En ook al is het nog te vroeg voor filmisch moralisme, toch wil ik er jullie, de lezers, nog maar aan herinneren. Zodat er bij jullie niet eerst een geliefde hoeft heen te gaan om te beseffen wat het leven waard is:
- laat degenen die je aan het hart liggen toch maar wat vaker weten dat je van ze houdt, want het leven is kort en kwetsbaar.
- geniet van de mooie momenten die je met elkaar hebt.
- is er iemand met wie je nog wat op te lossen hebt: doe het, je weet niet hoe lang je nog hebt. Liever een leven vanuit vrijheid doordat je vergeeft dan leven in bitterheid.

Ik ga nog even wat tranen de vrije loop laten...

Ook voor mijn lieve neef: jouw omzwervingen heeft Hij te boek gesteld. Psalm 56:9