(Op verzoek
)
Eind juli verraste Chantal me met een romantisch verhaal, maar dat verhaal was nog niet af! Eerst volgen de laatste twee alinea’s van de vorige aflevering om weer erin te komen, maar je kan ook het hele verhaal opzoeken (mijn laatste blog van juli). Ze zou me trouwens nog vertellen hoe ze haar aanstaande man heeft ontmoet, maar ze zei me dat ze eerst nog ervaringen wilde delen over haar dates via Funky Fish. Spannend dus nog! Maar eerst nog het vervolg van het verhaal van Francisco, die leuke gozer die ze had ontmoet tijdens een talencursus in Barcelona.
Ze hadden een ontzettend gezellige dag. Kai en Leonie konden het heel goed met elkaar vinden en bleven soms achter. Chantal was te druk bezig met cultuur snuiven en af en toe sluiks Francisco bewonderen, maar als ze dan eindelijk om keek zag ze dat Kai en Leonie wel een erg goede imitatie deden van tortelduifjes. Ze glimlachte en ze haalde een beetje gegeneerd haar schouders op naar Francisco. Beeldde ze het zich nou in of staarde hij nét een seconde langer in haar ogen? Ze voelde dat ze rood werd en keek gauw in de stedengids die Kai in haar handtasje had gepropt. “Oooh, de Sardana!” zei ze opgetogen. Francisco knikte goedkeurend.
Het was 6 uur ’s avonds en daar stonden ze op het plein voor de 'Catedral'. Hier kwamen de Catalanen bijeen om samen te volksdansen. “Kom, probeer het ook!” Francisco nam haar bij de hand. Ze voelde een schokje door haar heen gaan. Eigenlijk wilde ze alleen maar kijken, maar nu deed ze een heldhaftige poging. Kai en Leonie zaten te gniffelen, maar deden geen stap in de richting van de dansende mensen. Chantal besloot de gene te laten varen en ging er helemaal in op. “Mooi hoor!” riep het nieuwbakken stelletje en applaudisseerde. “Haha dank je, schijtlijsters!” zei Chantal.
*wordt vervolgd*
Ze draaide zich om en stapte mis. Ze probeerde zich te corrigeren, maar na die zeer onelegante stappen zag het ernaar uit dat ze daar het plein eens van héél dichtbij zou bekijken. Op dat moment ving Francisco haar op. “Oh nee hè....” kreunde Chantal, maar nog geen seconde erna berispte ze zichzelf: verknal het nou niet! Francisco hielp haar naar de kant en vroeg haar hoe het ging. Ze voelde ineens tranen opwellen, maar ze hield zich groot en zei dat het vast gauw weer ging. Alleen, haar enkel voelde wat raar aan. Francisco keek eens. Oei, die was verstuikt.
Ze namen de taxi naar huis. Chantal keek een beetje zuur, zo’n mooie dag en dan ineens dit. Kai gniffelde, maar Leonie gaf hem een por “is niet leuk hoor!” siste ze tegen hem, waarna ze vervolgens beiden in een deuk lagen. Francisco was meer een gentleman. En hij bleek ook nog een een kundig fysiotherapeut. Of in ieder geval: hij wist precies wat hij moest doen. Nadat hij de voet had bedenkt met een handdoek, koelde hij met flink wat ijs de pijnlijke plek zo ongeveer een kwartier lang. “Dat moet je enkele malen per dag herhalen!” zei hij (uiteraard in Engels met een sexy Spaans accent) tegen Chantal. Chantal smolt sneller dan het ijs.
Ondertussen hadden de ouders van het gezin waar ze verbleven drukverband kunnen regelen. Francisco legde een drukverbandje aan. “En nu met je been omhoog!” Chantal nam de hele bank in beslag en haar been stak naar boven. Eigenlijk voelde ze zich nu wel een beetje zielig. Francisco glimlachte naar haar. “Het belangrijkste is dat je geduld hebt...” zei hij. Ze stribbelde tegen, want morgen moest ze toch weer naar Spaans les, en waar was ze anders voor in Spanje. Lachend wees hij op de krukken die de man des huizes triomfantelijk omhoog hield.
Elke dag kwam Francisco haar opzoeken na klas. Ze oefenden samen op de bank wat ze die ochtend had geleerd. Het was best gezellig zo op de bank, deze aantrekkelijke man mocht van haar best nog wat dichterbij gaan zitten. Want niet alleen was hij een ontzettend mooie donkere verschijning, hij was vooral heel galant en zorgzaam. Hij bracht haar glaasjes jus d’orange en op een dag had hij een speciale verrassing voor haar: lekkers van Florentine Cupcakes. Dulce! Chantal was helemaal verrukt. Francisco glimlachte. Ze sloeg haar armen om hem heen en bedankte hem met een kus. Voorzichtig sloeg ook hij zijn armen om haar heen en zo zaten ze een paar minuten roerloos. “Oef, dit is het lekkerst met koffie!” zei ze, en zo zaten ze even later te genieten van hun zoete koffiemomentje.
De tweede week ging ondanks de verzwikte enkel snel voorbij. Kai en Leonie hadden het flink te pakken. Chantal had inmiddels dankzij de goede zorgen weinig last meer van haar enkel. Ze genoot van elk moment dat ze had met Francisco maar de onvermijdelijke dag kwam te snel dichterbij. Helaas moest hij werken toen ze naar het vliegveld gingen. Hij kwam voor zijn werk nog afscheid nemen. Ze gaven elkaar een flinke knuffel en een voorzichtige kus. “Ik kom je zo snel mogelijk opzoeken...” beloofde hij haar. Kai wilde een grapje maken, maar Leonie gaf hem gauw een por. Het voelde allemaal onwezenlijk, vond Chantal, toen ze weer terugvlogen. In het vliegtuig was ze enorm stil. Kai bracht haar naar huis en bleef nog even koffie drinken en napraten. Maar ook hij moest weer naar huis, waarna Chantal onvermijdelijk weer in haar stille woning zat. Er was maar één remedie. Skype.
Wie weet hoeven jullie volgende keer niet zo lang te wachten op deel 3 waarin Francisco naar Nederland kwam om Chantal op te zoeken.
