Een gedicht, omdat ik hier wil blijven

Eerst een intro, want stel je voor:
het is niet je niet bekend
dat die in het rood geklede oude vent
in Nederland is met een reden

elk jaar zingen de kinderkeeltjes in het koor:
“Kom maar binnen met je knecht!”
en tadaa, weer een wortel als hoofdgerecht
voor het arme paard (maar ach, weet die veel)

Kijk, het belangrijkste komt even na zeven uur
dan pakt die man namelijk z’n grote boek
en gaat hij naar al je daden op zoek.
Goede en slechte, alles komt aan het licht

Eigenlijk is het wel een beetje zuur
doe je het hele jaar je best om goed te zijn
alleen nét op het einde verzorg je je broeder zielenpijn
dan ben je voor Sint eigenlijk al afgegleden

5 december, m’n laatste kans vandaag:
Ik google naar sinterklaasliedjes en zing me schor,
dit is toch goed voor op z’n minst een reep van Cote d’Or
want met veel moeite pers ik nog een refreintje uit m’n keel

Toch krijg ik een wee gevoel in mijn maag
Stel je voor dat het allemaal niet baat
en ik m’n reputatie eigenlijk te erg heb geschaad,
dan komt dat enkeltje met die boot nu wel vol in zicht

Sorry buren, ik moet nog even door met zingen.
Ik besef nu terdege dat ik stout ben geweest
als ik stop kan ik wel dag zeggen tegen dit feest
opgeven kan ik niet en daarom als bonus nog een gedicht

Als ik nu geen spijt heb gebeuren er nare dingen
niet zozeer mijn verblijf in Spanje, dat lijkt me wel tof
maar ja, drie dagen reizen in zo’n zak van jutestof
dat had ik toch wel graag vermeden

zo’n zak is niet alleen nauw maar hij ruikt ook muf
Ik hoop dus dat mijn broeder me kan vergeven
en ik met het oordeel van Sint hier door kan leven
en morgen met een blij hart m’n chocoladeletter deel

Of stel ik me nu aan en is dat jute geval gewoon pure bluf?