Mood

Ik kijk boven mijn scherm. Op het moodboard dat ik bovenop de grote fotolijst heb geplakt zie ik plaatjes van glazen wijn. Twee glaasjes witte wijn gebroederlijk naast elkaar, een glas wijn dat wordt ingeschonken en nog twee glaasjes rode wijn van bovenaf gezien. En ja, helemaal links het plaatje van de dame en de heer die voor een tafel met hapjes het gezellig hebben met elkaar: hij vertelt haar blijkbaar een goed verhaal en zij lacht een brede welgemeende glimlach. In haar handen een glaasje witte wijn.

En toch krijg ik geen trek in een wijntje. Heeft niks te maken met dat ik me niet lekker voel, ik kijk al dagen naar deze plaatjes en nog steeds is er geen zuchtje van verlangen naar een druppel alcohol. Want alcohol op zich is een lege ervaring. Waar ik wel “zin” in krijg is gezelligheid, eerlijk genieten en authenticiteit. En vrolijke kleuren. Dat laatste is maar goed ook, want zo in de herfst raak ik een beetje ontstemd, dan wordt mijn humeur vlak en soms zelfs een beetje grijzig. Somber. De heersende griep die me probeert te vellen maakt het niet beter. Gelukkig is er kleur. Zo is er fuchsia, diepblauw en lentegroen.

Dat doet me denken aan de lente die nog lang op zich laat wachten. De bloesems die hun prille kleuren laten zien, de kuikentjes die zich een weg uit hun schulp pikken, de narcissen... Het is allemaal nog erg ver weg. Ergens, over drie maanden zo ongeveer, komt het allemaal weer tevoorschijn. Met die belofte van een nieuw seizoen in mijn hoofd probeer ik alvast vooruit te kijken: wat zou nou een leuke omgeving en activiteit voor een meeting zijn? Een bbq misschien, een stadswandeling, een schilderworkshop... een wijnproeverij allicht? Vandaar zo’n moodboard. Het helpt me vooruit te kijken en in “the mood” te komen voor een nieuwe periode.

Ondertussen hebben we nog steeds de korter wordende dagen. Ergens in deze winter zou het mooi zijn als we op natuurijs konden schaatsen. Onze handen warmen aan een mok warme chocolademelk. (Overigens om te genieten van zo’n mok hebben we geen vrieskou nodig natuurlijk). De kaarsjes mogen weer uit hun muffige bewaardoos en uitgestald op de salontafel en op de schouw.

Dat alles zijn slechts attributen. Want uiteindelijk gaat het bij gezelligheid en het gevoel van geluk om de mensen met wie je bent. Met de juiste mensen smaakt een wijntje ineens voller dan in een holle ruimte. Sta ik met familie bij een buffet, dan proeft die nasi ineens extra intens. Heeft die vriendin voor me gekookt, dan smaakt de stamppot extra smeuïg. Prikken we met de luitjes van mijn kring een vorkje, dan maakt het niet uit dat we nog even op het hoofdgerecht moeten wachten.

En daarom bedenk ik zelf nog bij de plaatjes op het moodboard wie de mok chocolademelk gaat vasthouden, wie daar lopen in de stad, wie die kaarsjes aan steekt, en wie daar volgend jaar genieten van de de slokjes rode wijn op de proeverij... Dat zet alles in een diepere dimensie, dat geeft de kleuren meer levendigheid, dat maakt dat ik het als authentiek beleef.

Middenin de collage heb ik een hart geplakt. Een groot kleurig hart. Omdat het om meer draait dan wat plaatjes, uiteindelijk wordt de mood bepaald door de mooie momenten met elkaar.