Mattuh mattuh maak me gek!

Vroeger schaamde ik me ervoor als het gebeurde. Wat bezielde ze, ze konden toch ook gewoon vragen wat ik van ze vond en dan was het in de meeste gevallen niet nodig. Het liefst sprong ik tussenbeide, als ik dat zou durven, om ze vooral te smeken om op te houden. Dat was het toch niet waard. Dat was ik toch niet waard? Ik kon wel door de grond zakken! Rood van schaamte vluchtte ik zo snel ik kon. Eigenlijk zetten ze me enorm voor schut!

Tegenwoordig is mijn houding 180 graden gedraaid. Zodra ook maar één teken is dat het staat te gebeuren sta ik te popelen om te gaan kijken. Ik vind het namelijk enorm grappig dat ze dat doen. Eigenlijk is het gewoon vermaak. Wat nou uit elkaar halen als ze er zelf duidelijk ook van genieten? Het krikt daarnaast ook nog 's mijn gevoel van eigenwaarde op en daarnaast is het gewoon lekker om al je frustratietjes een flink uit te leven door ze aan te moedigen.

En ze leven zich uit. Het gaat er vaak hard aan toe.

Zo ook vanavond weer. Ik loop de kroeg uit. Niet om ze te stoppen, maar om te kijken wat er staat te gebeuren.

"Je blijft van haar af! Ik zag haar het eerst!" schreeuwt de niet al te stevig gebouwde man met vlasblond haar. Hij zat in de hoek met zijn collega's voor de vrijdagavondborrel. Hij had een roseetje voor me besteld. Ik beloofde hem later mijn mobiele nummer te geven. "Zet 'm op!" zeg ik, nog zachtjes. Tegenover hem staat een stevige vent met latino-look en een paar imponerende tatoeages. "Dat had je gewild!" zegt hij hard maar niet schreeuwend. Hij neemt een uitdagende houding aan. Je zou niet zeggen dat ik net daarvoor een Leffe met hem had gedronken aan de bar.

"Hoe heet hij eigenlijk?" zeg ik tegen de collega die naast me is komen staan. Ze heeft haar hand voor haar mond geslagen. "Huh, wat?" zegt ze. Ze kijkt gemeen naar me, want ik ben er de oorzaak van dat ze tegenover elkaar staan. "Richard. Hij heet Richard. Maar hij zit op taekwondo! Dus die crimineel gaat echt eraan!" Ze doet ook geen poging om tussenbeide te springen, ze is ervan overtuigd dat hij gaat winnen. Spannend, denk ik. Dit gaat weer een lekker partijtje matten worden!

En ze maken de belofte waar. Ze houden het niet bij 'small talk', maar nemen actie. "Streetfighter" is nog een kinderspel bij hoe ze elkaar te grazen nemen. Naja dat hoor ik van wat mensen om me heen. Ik zou het niet weten want ik speel het nooit, geef mij maar het echte werk. Oerinstincten barsten los. Ze zeggen wel dat het om het veroveren van de vrouw draait, maar volgens mij is dit een uitlaatklep van de man in het overmatig geciviliseerde Westen. Elkaar aan smots slaan zoals de neanderthalers hun territorium verdedigden, zo leven de mannen hun driften op elkaar uit. Ik weet zeker dat ze mij inmiddels al zijn vergeten, temeer reden om gewoon ook lekker los te gaan in het aanmoedigen.

Pas als de ambulance de stoep op komt, besef ik dat we ons wel een beetje erg hebben laten gaan in het aanmoedigen. Richard ligt gevloerd en de ook de latino is niet meer zo heldhaftig als in het begin. De zojuist gearriveerde politie heeft dan ook niet al teveel moeite om het gevecht te laten beëindigen. Beide mannen worden afgevoerd. Ondertussen pompt de adrenaline nog door m'n bloed. Het schijnt dat je sneller verliefd wordt als je opgewonden bent.

En het gebeurt volgens het boekje: ik val als een blok voor één van de politieagenten. Letterlijk. Hij vangt me nog net op. Het is een typisch gevalletje "als twee honden vechten om een been, loopt de derde ermee heen."



P.s.: bovenstaande is compleet uit mijn duim gezogen, naar aanleiding van enkele gastenboeken-gevechten. Ik ben namelijk gewoon een pacifist die voor de afwisseling wel eens vechtfilms kijkt.