Terug naar de grond

Waarom mensen het schitterende vermogen hebben een sprong in de blauwe lucht te maken, die de zwaartekracht lijkt te doen verdwijnen? Net zoals mensen het vermogen hebben om vanuit het hoogste punt een vrije val terug naar de aarde te maken en met een allesbrekende klap op de grond te komen? Om vervolgens op te staan en zonder kleerscheuren weg te lopen, arrogant het stof van zich af slaant?

's Nachts met 180 kilometer per uur over de snelweg, het wegdek nat van een stormbui. De aquaplanning horen vechten met waterstralen die je auto bijna optillen. Of haar zo kussen dat ze zich wel moet overgeven, precies op zo'n moment dat ze dat niet wil. Want ze is verlegen. Tja, waarom een rode deur zwart verven?

Waarom in je blote bast het bos ingaan, een zwijn zoeken, uitdagen en dan kijken wie voor wie wegrent? En dan trots zijn als je net op tijd die tweede tak van de eik haalde. Tja, in Pamplona snappen ze het wel. Waarom met je catamaran precies naar het oog van de storm, terwijl je weet dat de wolkenformaties vertellen dat je zeilen waarschijnlijk zullen scheuren? Waarom met een 'pair of sevens' all in?

Of een overtuigd feministe een welgemikte tik op haar billen geven. Schudden voor gebruik. Altijd leuk. Te paard met een zelf in elkaar gezette strijdvlegel op het strand op meeuwenjacht gaan. Schijtbeesten. Een strijker bij een horenaarsnest neerleggen en genieten van de plotse activiteit. Waarom een geloofsdiscussie aangaan met een onderlegd atheïst op wetenschappelijke basis?

Waarom leven? Waarvoor leven? Voor jezelf, of voor God? Of is voor jezelf leven, eigenlijk in God leven? En waar komt die vage flikkerterm 'leven met God' dan vandaan? Nogal beledigend voor een omnipresent wezen. Maar ik zal maar niets zwart verven. Je weet het niet, misschien wordt het wel weer rood, zoals bedoeld.

Waarom haar kussen, als ze weg kan duwen?

Gabriël zal het weten.
God ook, maar dat is nogal makkelijk voor een omnipresent wezen.
Bewerk de aarde.
'If you want to get down, down to the ground...