Hollandse ouders van chinese kinderen

Over adoptie.
Een jaar of tien geleden werkte m'n vrouw nog als verpleegkundige op de kraamafdeling. Een jonge chinese vrouw die als asielzoekster naar Nederland was gekomen, moest bevallen. Sindsdien hebben we Rong in onze harten gesloten.
Al die jaren is ze ons papa en mama blijven noemen. Later werd er nog een kleine geboren. Eerst Jianle en later Jian Hao van wie we net de zesde verjaardag hebben gevierd. Tot twee en een half jaar terug hebben ze drie volle jaren in ons huis gewoond nadat ze door de huiseigenaar in Rotterdam op straat waren gezet. We hebben ze min of meer geadopteerd.
Het duurde niet lang of Rong leerde écht de Here Jezus kennen, evenals haar beide kinderen die óók Zijn schaapjes zijn geworden. We bidden nog om de bekering van de boeddhistische vader.

Met onze overburen, óók beiden verpleegkundigen, hebben we de geestelijke zorg over hen. Al een paar jaar maken zij het mogelijk dat ze de conferenties van de
N.E.M. kunnen bijwonen en voorzien hen van alle mogelijke praktische hulp, nù in hun eigen nieuwe huis.
Dit stel zijn ook weer de pleegouders van zes Afrikaanse kinderen, waarvoor ze, via een christelijke instelling, maandelijks doneren. Ze zijn al een paar keer naar 'hun kinderen' in Afrika geweest.

Naast de offers en investeringen die je doet, maakt God je ook rijp voor een apart soort ouderschap, waarbij ik het niet wil uitsluiten, dat jìj, hoewel je mogelijk nog single bent, tòch een vader en moeder in spé zult worden. Denk er eens over na wat voor kansen hier voor jou liggen.
New Grace en ik corresponderen hierover. Hij is de geestelijke vader van een stel gehandicapte kinderen die hij - als taxi-chauffeur - dagelijks naar school brengt. Hij heeft hen in zijn hart gesloten en hij bidt voor hen. Als wij ons blikveld naar buiten richten, geeft God ons zóveel mogelijkheden om voor mensen te zorgen.
Je hoeft alleen slechts te zeggen: 'Ik stel me beschikbaar....'