Houden van je lichaam

Een aantal jaren geleden kocht ik een boekje, geschreven door John Selby onder de titel: 'De kunst van het alleen zijn'. Op de een of andere manier intrigeerde deze titel mij. Toendertijd kon ik het nog niet opbrengen het boek uit te lezen. Deze dagen heb ik het boek opnieuw ter hand genomen en de inhoud daagt mij uit. Ik heb inmiddels twee derde van het boek gelezen. Op de achterflap lees je:

'De mens is een sociaal wezen, maar tegelijkertijd ook een solitair individu. Tot op zekere hoogte kunnen we onze gedachten en gevoelens delen met anderen, maar talrijke aspecten van onze inzichten, emoties en herinneringen kennen alleen wijzelf.
Gedurende mijn jarenlange therapeutische praktijk heb ik gezien dat velen die moeite hebben zinvolle relaties aan te gaan, ook moeite hebben vriendschap met zichzelf te sluiten, Naarmate we leren van onszelf te houden in momenten van alleen zijn, leren we hoe we hoe we ook anderen kunnen liefhebben. Door te leren houden van alleen-zijn, leren we hoe we ons innerlijk leven met onze medemensen kunnen delen. Als kind krijgen we jammer genoeg nooit de basisvaardigheden aangereikt waarmee we een innige duurzame relatie met onszelf tot stand kunnen brengen. In plaats daarvan worden de meesten van ons geconditioneerd om bang te zijn voor het alleen-zijn. We gaan het contact met ons innerlijk werktuiglijk uit de weg en verliezen ons in oppervlakkige sociale contacten. In dit boek begeleid ik u middels een serie oefeningen en meditaties bij een diepgaand onderzoek van de relatie met uw innerlijke zelf. Zo kunt u afrekenen met uw angsten en leert u uzelf beter kennen. Ik hoop dat u uit dat avontuur tevoorschijn komt als een completer mens.

Op pagina 51 komt de vraagstelling aan de orde; 'Vraag je af of je de beste vriend van je lichaam bent en hoe je laat blijken dat je om je lichaam geeft, of hoe je dat niet laat blijken.'
Dan poneert hij een aantal stellingen met de vraag om bij jezelf na te gaan in hoeverre jij jezelf daarin herkent.

1. Ik wil dat mijn lichaam zich goed voelt.
2. Ik schaam me als ik ernaar verlang iets te doen waardoor mijn lichaam zich echt goed zou voelen.
3. Ik houd niet zo van mijn lichaam. Het is niet goed genoeg.
4. Soms heb ik spijt over de manier waarop ik mijn lichaam behandel.
5. Ik ben bang voor wat ik met mijn leven zou doen als ik mij volledig aan lichamelijk genot zou overgeven.
6. Het lijkt me niet goed om me altijd lekker in mijn vel te willen voelen.
7. Ik heb geen idee hoe ik van mezelf zoun kunnen houden.
8. Het menselijk lichaam is niet meer dan het werktuig van de geest.
9. Ik houd echt van mijn lichaam!
10. Mijn geest en mijn lichaam zijn op geen enkele manier verschillend of gescheiden van elkaar, zij zijn één en dezelfde tegenwoordigheid.

Jezus geeft ons de opdracht, dat we onze naaste evenzeer lief moeten hebben als we onszelf lief hebben. Dat impliceert dat we pas in staat zijn om van die ander te kunnen houden wanneer we ook in staat zijn om van onszelf te houden.
De laatste maanden heb ik dikwijls nagedacht over een uitspraak van Paulus, waar hij stelt: 'Niemand haat ooit zijn eigen lichaam; integendeel: men voedt en verzorgt het... (Ef.5:29)'.
Je zult het aantal mensen, en ook christenen, de kost moeten geven, die wèl hun eigen lichaam haten. Zelfhaat, inherent aan een afkeer van je eigen lichaam, is een wijd verbreid euvel, waar 'geliefde gelovigen' zich dikwijls in het geheel niet van bewust zijn. Destructieve processen van zelfhaat manifesteren zich meestal vanwege onverwerkte psychische verwondingen uit het verleden. Je kunt wel duizend keer een demon uitdrijven, maar als we onszelf niet (durven) toestaan moedig de zwarte schaduwen uit het verleden onder ogen te zien, zullen ze ons blijven achtervolgen tot in hoge ouderdom.

Ik kies ervoor om een bevrijd kind van God te zijn, vrij naar mezelf toe en ook vrij in de relatie tot m'n nabije naaste.
Ik kies ervoor om een bevrijd kind van God te zijn, inherent met een liefhebbende relatie tot mijn eigen lichaam.

Op het scherp van de snede merkt Paulus op In Rom. 12:1. dat wij onze lichamen zullen stellen tot een levend, heilig en Gode welgevallig offer.
Je bent echter pas in staat om aan deze opdracht te voldoen, nadat je eerst hebt leren houden van je eigen lichaam. Je kunt pas iets weggeven, wat van jezelf is.
Uit vrije wil kan een gelovige zo ver groeien, dat hij in oprechtheid het verlangen onder woorden brengt, dat zijn lichaam een werktuig zal zijn van de heilige Geest.
Maar voordat we zover zijn, zullen we eerst zicht moeten krijgen omtrent de vraagstelling: 'Hoe is het in Gods Naam mogelijk, dat de omgang met m'n lijf me altijd voor zoveel problemen stelt?'
Ik hoop dat ik de komende weken inspiratie ontvang om over dit thema enkele vervolg-blogs te schrijven.