Meeschrijfverhaal: de tempeltunnel

Let op, lieve lezers! Dit is een meeschrijfverhaal, en volg bij het meeschrijven dan gaarne de regels op. Allereerst: na je bijdrage niet nog eentje plaatsen, laat de beurt dan aan een ander!

Daarnaast: ter voorkoming van gelijktijdige plaatsingen van reacties dit verhaal (waardoor de draad kwijt raakt...) moet je eerst even checken of er niet al een andere reactie is geweest in de tijd dat je je bijdrage schreef (zie de 'MSV-fantasten school' voor de uitgebreide tips). In het kort: ctrl+A, Ctrl+C, refresh page en dan, als er geen nieuwe reactie is: Ctrl+V! (Zet het anders even in word of andere tekstverwerker en pas je stukje dan aan)

Okeeeee komt ie dan:

Het was een grauwe dag in het leven van Grijsje. Eigenlijk heette ze Eleonora Spring in het Veld, maar ze was niet zo een helder licht. Dus werd ze Grijsje genoemd. En ze was het wachten een beetje beu. Het wachten op de ware, op Jacob, op de man in haar leven. De mensen in haar kerk, haar vriendinnen en haar familie hadden haar altijd verteld dat vrouwen rustig moesten wachten en dan, op een dag, zou de man in haar leven komen! Ergens diep in haar hart wist ze dat het niet zo kon zijn. Zoals Witje (ook wel voor de grap Sneeuwwitje genoemd), die wachtte niet op zeven dwergen en zéker niet op haar prins! Ze schreef zich in op een dating site, typte haar vingers blauw en ging daten tot ze een ons weeg. Met resultaat: ze had een succesverhaal geschreven.

*zucht* deed Grijsje. Haar vader was aan de telefoon. "Hoe is het met mijn kleine meid?" "Oooooh ik wilde dat mijn éigen leven een meeschrijfverhaal was. Momenteel gebeurt er echt helemaal niks!" riep ze uit. Ze had namelijk nét weer een spannend succesverhaal uit op Funky Fish. "En ik doe eigenlijk ook helemaal niets, haha, ik zou zelf héél hard zoeken naar een man. Maar ik word er zo enorm gaar van. En al die dating coaches die zo enthousiast zijn over een partner zoeken, pff waarom doen zíj het dan niet voor me!"

Dat had Grijsje niet moeten zeggen. Want haar stiefmoeder had haar gehoord, ze luisterde mee met Grijsjes vader. "Luister eens, lieve schat!" bemoeide ze zich ermee, "je weet toch dat ik naar Israël ben geweest?" "Ja," zei Grijsje braaf. "Weet je wat? Vind jij het tijd voor een nieuw verhaal? Dan moet je je aanmelden voor de Best Eruit reis naar Israël." "Waarom dan, Josine?" zei Grijsje. "Heb je gehoord van de tempeltunnel? Daar liggen de tempelschatten! Ik weet zeker dat je daar je schat vindt." "Echt niet!" zei Grijsje. Ze had wel eens wat boeken over Jeruzalem gelezen. Daar stond niks over het vinden van je schat in een tunnel. "Echt niet!" En ze hing op.

Maar haar nieuwsgierigheid was gewekt. Ze meldde zich aan bij Best Eruit reizen voor de Tempeltunnelreis. De reisleider was een man met groene ogen en een blonde bos krullen, hij heette Bert. Bert stond op Schiphol om de reizigers op te wachten, hij stak zijn armen in de lucht en zei: "Lieve mensen! Zijn jullie klaar om het beloofde land binnen te gaan?" En de reizigers riepen "amen!". Grijsje vond het maar een rare bedoening. Maar ja, ze was nu eenmaal nieuwsgierig. Naar de schat in de tempeltunnel. En dus checkte ze in en waggelde met de reizigers mee, naar Gate E16.

Bert stak opnieuw zijn armen in de lucht en zei: .....