Een liefdesverhaal, deel I

Het was al jaren geleden dat een man haar de aandacht gaf waar ze zo naar verlangde. En nog langer geleden dat een man haar aan raakte en haar in vuur en vlam zette.

Vroeger, ze werd er melancholisch van. Ze had de hoop opgegeven ooit iemand weer tegen te komen en daarom had ze zich gericht op datgene waarvan ze wist dat ze ervoor geroepen was: dienen. Ze diende haar kerkgenoten door voor elke zondag cakes te bakken en dan als lid van het koffieteam voor iedereen liefdevol een bakkie troost te gaan schenken. Een bakkie troost, dat was wel nodig met die pittige preken die de voorganger/dominee hield.

"Lili!" zei Henriëtte, haar vriendin, toen ze weer diep verzonken in gedachten net voor het einde van de dienst alvast de kopjes klaar zette. "Lili!" riep ze nu. Ze keek op. "Hee Henriëtte!" zei ze. Ze had een flauw glimlachje. Ze was gelukkig, maar ze merkte de laatste tijd de pijn van gemis. "Meid, je moet ook wel 's iemand anders de kans gunnen om koffie te schenken, hoor!" "Maar dit is mijn taak!" Albert, een van de oudsten kwam er ook bij staan. "Nou, Lili, elke zondag ben jij trouw aanwezig. Ik denk dat je wel 's een zondagje mag missen. Je kan altijd nog naar de avonddienst!" Ze trok een wenkbrauw omhoog. Albert stootte Henriëtte aan. "Zeg 't dan..." fluisterde hij tegen haar. Henriëtte trok een zenuwachtige grijns. "Weet je, 6 februari wil ik naar een feestje, kom je ook mee?!" "Feestjes zijn toch heidens!" protesteerde Lili. "Het is een feestje met mensen van een christelijke site!" zei Henriëtte. Ze wees naar Henk die net na het einde van de dienst de grote zaal uit liep. "Hij wil ook wel mee. Maar mijn man wil helaas niet en ik wil graag een vriendin mee." Lili verkleurde. Henk, die leuke broeder van het muziekteam.

Even later stond Henk in de rij bij de koffie. Ze had er nog nooit zo op gelet, maar deze keer vielen zijn olijke ogen op. Ze keek langer dan normaal in zijn ogen. "Heee Lili, doe mij maar een lekker bakkie. Wat een heerlijke cake heb je weer gebakken!" "Maar... je hebt het nog niet geproefd!" "Ik vertrouw op jouw bakkunsten!" zei Henk joviaal en gaf haar een knipoog. Hij liep door, en Lili was blij dat hij niet zag hoe rood ze werd...

--------

Hmmm dit klinkt allemaal als een christelijk verantwoord romannetje, of niet soms? Ach ja, af en toe is het best leuk om weg te zwijmelen haha. Maar laten we wel wezen, als je single verlang je af en toe toch behoorlijk naar een stevige portie romantiek eigenlijk. Ik in ieder geval wel. Ook trouwens als je getrouwd ben en je wil gewoon 's een leuk verhaal lezen. For old times sake...

Dus uh... laat me weten of je de afloop wil weten na 6 februari. Misschien is er iets opgebloeid tussen Henk en Lili. Of eigenlijk, nog beter, kom zelf kijken of je me wat romantische ideeën wil komen influisteren die avond. Midden in de mid winter taferelen. En anders schrijf je het maar op, geeft me een briefje waar je idee op staat en gaat vervolgens gewoon lekker dansen. Dat kan ook allemaal.