Eén roos is genoeg! (reactie op Ben)

Hoe vaak wordt die vraag wel niet gesteld? Vaak kijken mensen je aan, met een gewiekste grijns. Het is namelijk leuk om mensen die geloven op de proef te stellen. Om ze te vragen waarom ze geloven. Meestal is dat om de eigen identiteit te versterken. Om van een gelovige bevestigt te krijgen dat hij of zij het niet zeker weet. Dat er geen reden op basis van de rede is om te geloven. Nee, de wetenschap met als God de rationele mens, moest haar vervangen. Maar zelfs die ballon ging niet op. Sterker nog, met theocratisch redeneren is de atheïst zo gewezen op zijn denkfout.

Ben gaf in zijn blog aan, dat hij niet kon geloven dat er géén God is, als er zoiets moois is als een roos. Treffend, maar dan zouden we wat dieper op dat argument in moeten gaan. Het is namelijk zo dat wij mensen een beperkt voorstellingsvermogen hebben. Wat wij ons wel in kunnen denken en in hoeverre, is afhankelijk van de dimensies die God in zijn schepping en zijn Woord aan ons meegaf. Immers, geen levend wezen op deze aarde is onafhankelijk van zijn ouders en uiteindelijk dus God.

Het concept geloven is eigenlijk heel simpel. Ik zal een voorbeeld geven. Let wel dat dit voorbeeld gebonden is aan een bepaald taalgebied, maar daar zal ik nu verder niet op in gaan.

Stel: U hebt een rijbewijs. Dan 'gelooft' u dat u kunt autorijden. Dat is logisch, onomstotelijk wat u betreft! Uw medeweggebruikers zouden hier nog wel eens anders over kunnen denken, maar voor u staat het vast. Dus u verlaat zich zonder mankeren op uw rijbewijs, stapt in die auto en rijd weg.

Zo is het ook met geloof! Het bewijs éénmaal gevonden, dan vertrouwd u op de leiding daarvan en het bijbehorende kunnen, weten en denken. De atheïst zal echter beweren eenzelfde overtuiging te hebben, op basis van het menselijke kunnen! Daar schort echter wat aan.

Deze overtuiging is namelijk ten diepste gebaseerd op de rede. 'Ik geloof in wat ik kan waarnemen, in dat wat bewezen is.' De rede op haar beurt is weer gebaseerd op de logica, één van de grootste filosofische vondsten. Echter, de atheïst laat de logica vallen als een baksteen op het moment dat hij overstapt op de rede.

Het is namelijk redelijk aan te nemen dat de mensen in staat is in mindere of meerdere mate dat te dupliceren waar hij een concept van heeft. Met andere woorden, een vliegtuig komt van een vogel. Een lamp van de zon en het boek is een extern geheugen. Zomaar wat voorbeelden om eens over na te denken wellicht.

Laten we nu eens kijken naar de roos. Een prachtig stukje natuur. Waarom het bestaat, waarom het zo geliefd is, het laat zich raden. Maar vanuit de rede, noch de logica is een roos te verklaren. Net zoals de liefde overigens, maar dit terzijde.

Een roos maakt namelijk gebruik van een perceptie en een emotie. Ik laat aan u over om te bepalen wat dat is, maar ik geef u hier een voorstelling mee. Gezien de hoeveelheid tekst die u ondertussen te verwerken heeft gehad wil ik u hier vragen even diep adem te halen en uw geest te legen.

Dan nu de voorstelling:

Stel u voor dat u in een heldere lege kamer bent, met een atheïst. In deze kamer ziet u enkel een witte tafel, met daarop een kleine, hoge vaas. In deze hoge vaas, een enkele rode roos.

Heeft u dat? Stelt u de atheïst dan de vraag om dit te verklaren waarom dit bestaat. Hij zal u uitleggen dat de kamer onderdeel van een gebouwd huis is. Hij zal u zeggen dat een timmerman de tafel heeft gemaakt. Betreffende de vaas zal hij u misschien zelfs wel eens kunnen uitleggen hoe een glasblazer dit heeft gemaakt.

Als hij bij de roos komt, zal hij verklaren dat dit een product is van de evolutie en het leven. Stelt u hem hier de vraag, hoe het mogelijk is dat zoiets moois bij toeval is ontstaan. Hoe groot die kans is. Hij zal toegeven dat deze nihil is. En dan wel onvoorstelbaar nihil.

Stelt u hem nu de vraag of hij een gokker is. Of hij bekend is, als rationeel mens met de enige exacte wetenschap, namelijk de wiskunde.

Dan kunt u hem de volgende keus voorleggen. Of het universum is gecreëerd door intelligentie, of ontstaan bij toeval. Als het tweede het geval is, zijn er twee vragen. Of wij kennen de oorzaak van dat toeval wat het tot wetenschap maakt, of we hebben slechts een theorie. De atheïst zal u hier zeggen dat we de oorzaak kennen. Hij zal de 'Big Bang' en de daaropvolgende oersoep van materie aanhalen.

En nu is de atheïst als wetenschapper verloren. Want het ontstaan van de 'Big Bang' uit het niets is een wetenschappelijke onmogelijkheid. Het is niet mogelijk, met alle wetenschap die wij hebben, te denken dat er uit het niets, zomaar iets ontstaat. Hoe we het ook bekijken als mensen, deze oerknal móet een wetenschappelijk begin hebben gehad. De wetenschap stelt dat deze uit het niets is, zonder alpha. Dan is het fair dat de gelovige concludeert dat het uit iets voortkomt dat wij niet kunnen waarnemen in zintuigelijke zin.

Geen enkele filosoof of wetenschapper kan dit ontkennen. Oorzaak en gevolg, de rede in zijn puurste vorm. Er móet een reden zijn voor de 'Big Bang'! Maar die kennen we niet! Noch de wetenschapper, noch de filosoof. Maar de gelovige die de logica hanteert wel.

Terug naar die roos. Neemt u deze met vaas in de hand en laat hem zien aan de atheïst. Stel hem nu de volgende vraag:

'Klopt het, dat u concludeert dat dit glas met zijn relatief simpele ontwerp is gemaakt, maar de roos, met zijn veel complexere doch steeds terugkerende blauwdruk puur toeval is? Dat terwijl u beiden zintuiglijk kunt waarnemen?'

Hij zal u zeggen dat dit zijn conclusie is.

'Getoetst aan de wiskunde en de logica?'

Wederom zal hij u hier geen onderbouwt antwoord kúnnen geven. Er vanuit gaande dat het universum uit toeval is ontstaan is een farge. De kans dat dit al zo is, ís nihil. En al gaat men uit van die kans, dan nog weet men de oorzaak van deze theorie niet te verklaren! Dit houd een 100% zekerheid in van een oorzaak buiten ons voorstellingsvermogen.
Geen enkele wetenschapper is dus in staat een verklaring voor ons bestaan te geven, dus geen enkele atheïst stoelt zijn ideeën op de rede, noch de logica.

Stel hem dan de volgende vraag:

'Stel, u kunt een miljoen euro winnen door te kiezen tussen twee mogelijkheden. De ene luid: 'Er is een God!' De andere stelling luid: 'Er bestaat géén God!' Echter, de kans dat de eerste stelling waar is verhoud zich als 999.999 op 1.000.000.000! De stelling dat de tweede waar is verhoud zich als 1 op 1.000.000.000! Voor welke stelling kiest u?'

Juist, het zou wel redelijkerwijs ontzettend achterlijk zijn om voor keuze 1 te gaan.

Da's logisch!

Tenzij een mens wíl geloven dat er géén God is...