Mozes Van Den Berg

Ik had een jongen in mijn klas. Hij heette Mozes. Naja, hij heet nog steeds Mozes, ontdekte ik. Mozes van den Berg. Nu heb ik daar nooit zo over na gedacht. Ik bedoel, ik neem feiten gewoon voor wat ze zijn: feiten. Ik ga niet zitten muggenziften. Grapjes dacht ik al helemaal niet aan, want ik weet zélf hoe vervelend het is als je naam in álle intonaties en met allerlei accentjes wordt uitgesproken.

Dus nam ik Mozes voor wie hij was, gewoon een stil jongetje aan de andere kant van de klas. Niet speciaal en ook niet opvallend. Het is dat de meester zijn naam altijd zo nadrukkelijk uit sprak, anders had ik misschien eens geweten van het bestaan van Mozes. En daarnaast, ik zat in klas vier en alle jongens waren stom! Dus Mozes ook. Einde verhaal.

Tot de brugklas. Mozes had de CITO glansrijk gehaald, en ging naar het VWO. Ik had de CITO ook wel gehaald en nadat mijn vader de meester had opgezocht mocht ik ook naar het VWO. Ik heb geen idee wat mijn vader zei. Als er issues waren kon mijn moeder bellen tot ze een ons woog, maar er werd niet geluisterd. "Uw dochter is apathisch, ik moet haar af en toe 100 strafregels op het bord laten schrijven, anders dringt er niks tot haar door." Mijn vader ging er één keer heen: alle issues solved. Zo nu dus ook.

Dus daar gingen we. Mozes met zijn nieuwe leren schooltas. Ik met de oude versie van mijn broer die na twee jaar toch maar wat anders was gaan doen. Je weet nooit of de geschiedenis zich herhaalt namelijk. Niks rugtas. Jammer, dat was wel handig geweest want fietsen met zo'n schooltas met leren riem om je schouder bungelend is niks. Of achterop je bagagedrager met een 'spin'. Het zag er gruwelijk uit als het weer eens geregend had. En dat deed het vaak, het is tenslotte Nederland. Mozes had een mooie hoes ervoor. En een glanzend nieuwe regenjas. Ik vermoed dat zijn vader het niet slecht deed met zijn Gazelle fietsenzaak. Mijn vader had tenslotte toch maar besloten een nieuwe fiets te halen, want anderhalf uur per dag fietsen doet een aanslag op je dochter, maar ook haar fiets. En aangezien er maar één fietsenzaak was in de hele gemeente, kon je op je vingers natellen waar die vandaan kwam.

Mozes en ik hadden het zwaar in de brugklas. Naast dat we allebei voor Joden en zwartjes uit werden gemaakt, werd besloten dat de verhoogde hormoonlevels een uitlaatklep nodig hadden. Onze fietsen en daarnaast natuurlijk Mozes' nieuwe schooltas. Het kwam er op neer dat de schooltas te vinden was in het fietsenhok en onze fietsen in de sloot naast de school. Na een half jaar leidde dit getreiter tot het onvermijdelijke: mijn vader kwam praten met de decaan en Mozes en ik kregen verkering.

Om het verhaal kort te krijgen, typisch gevalletje Mozes / berg. Onvermijdelijk dus. Waarom ik me dit herinner? Omdat bepaalde reacties op een zekere column me tóch ongemerkt uit mijn slaap hielden. En ik dacht aan het boek Exodus, waarin het uiteindelijk toch draait om die berg. Waar we eerst heen moeten op onze uittocht op weg naar het beloofde land. En zo dacht ik weer 's aan Mozes. Mozes die na de brugklas is verhuisd, naar het Zuiden des Lands. Omdat zijn vader was hertrouwd. En wij dachten dat we altijd bij elkaar zouden blijven, maar zo ging het niet. Hij heeft nog een kaartje gestuurd en ik heb hem nog een keer gebeld, maar dat was het. Ik vergat hem, werd in stilte verliefd op René en haalde tegen alle verwachting in het VWO. Gisteren keek ik of ik hem kon vinden op hyves. Mozes van den Berg: een uiterst succesvol ondernemer met vestigingen in heel Europa, getrouwd, 3 kindjes.

En mijn hoofd zoekt naar een conclusie. Als ik die al mag maken. Maar na alle clichés over elk huisje heeft zijn kruisje en nog een stel andere vind ik hem niet. Mozes van den Berg was onvermijdelijk in mijn leven, maar uiteindelijk was hij net als de berg in de woestijn Sinaï: ik moest erlangs. Het beloofde land heb ik nog niet gevonden, ik denk dat de omzwervingen net zo lang gaan duren als die van het volk Israël. Maar het kan niet anders dan dat zijn ervaringen én hoe hij erop heeft gereageerd Mozes hebben gemaakt tot wie hij is geworden.

En zo geldt het ook voor mij.




* Mozes van den Berg is een naam van een fictief persoon. Elke overeenkomst met een mogelijk bestaande persoon berust op louter toeval.