Schurende dames

Een opmerking in de school voor RSP deed me aan het denken zetten.

Hoe lang is het voor mij geleden? Dat ik heb geschuurd? Zeker alweer vijf jaar geleden, want toen kreeg ik mijn huidige miniatuur-paleisje te huur. Er past een bed in, een kast, een bank, een computer én uiteraard mijn kleine harige prinsesje: Loeloe.

Graag had ik weer gaan schuren, want ergens kriebelt het wel. Naja, het schuren op zich niet, maar het schuren én vooral verven als gevolg van een nieuw paleisje. Liefst wél wat groter én met mogelijkheid tot uitbreiding. Maar het zit er niet zo in. Ik moet éérst mijn geestelijke capaciteit uitbreiden. Ik ben waarschijnlijk dus geestelijk aan het schuren en bijschaven.

Er zijn wel andere dames in mijn (zeer wijde) omgeving die heldhaftig de schuurmachine ter hand hebben genomen. En vele andere apparaten. Vol overgave en enthousiasme hebben zij hun mannetje gestaan en hun paleis voorzien van gebruikersgemak alsmede een personal touch. Touch is nog heel voorzichtig uitgedrukt als je ziet wat voor geweld er plaats heeft gevonden bij het laminaat leggen, het uitbreken van stoute muurtjes en uiteraard het plamuren & schuren van diverse oude & nieuwe muurtjes. Gewelddadig geweldig gewoon! Maar het resultaat mag er zijn.

Schuren, je zou zeggen dat het helemaal niet ladylike is... maar ik neem mijn petje af! Dit is juist pure girlpower!

Naja alleen natuurlijk als het dus om een woning gaat he