Het Koekje bij de Koffie...

Koningsgezind zijn ze, de meeste christenen. Ik ook wel, maar dan meer om de mensen zelf. Het zijn immers mensen. Mensen die niet meer weten van de dingen om hen heen, maar wel geacht worden meer te weten. Onze lieve Trix. Hoewel uit haar naam mensen uit de minder fortuinlijke regionen van de maatschappij dag in dag uit weer in de ellende worden gebracht, mag ik dat mens nog steeds. De witteboordencriminaliteit, de malafide regeringspraktijken, het Grote Graaien, allemaal is het te legaliseren. De mens krijgt het idee dat hij behoort aan de staat, in plaats van aan God. Met één zin:

'In naam der Koningin'

Ik vraag me af hoe het is om een schatkist als portemonnaie te hebben. Zeker omdat portemonnaie Frans is voor 'te dragen geld'. Vrij vertaald naar het engels, wordt portemonnaie, portable money. Er gaat u nu vast wel een lichtje op. Ineens begrijpt u veel beter waarom ook wij blanken in onze economische en culturele hoogtijdagen de sterke zwarte arbeidskracht uit Afrika gingen plukken. Ik zeg óók, want hoewel de blanke mensch nog altijd voor kolonist en slavenhandelaar wordt uitgemaakt door tal van etnisch-andere volken is de hypocrisie hiervan compleet uit het oog verloren. Want hoewel het hele midden-oosten en het verre oosten millennia lang het Afrikaanse continent geplukt hebben om slaven, die altijd al werden verhandeld voor kraaltjes, schildjes en speertjes, draagt alleen de blanke hiervoor het boetekleed. Ik geef het u maar mee als blanke afstammeling van voorouders die zich letterlijk ontworstelden aan de ketenen van de slavernij. Dus ja, ik mag het zeggen. Ik wijs er namelijk ook op, dat terwijl we in de Westerse wereld doen alsof we 'vrij' zijn, de ketenen in rap tempo op steeds meer lichaamsdelen worden aangebracht. Het doel? U en mij in een maatschappelijke couveuse plaatsen teneinde ons te veranderen in het batterijtje uit de film 'the Matrix'.

Want in het land der blinden is Eenoog koning. Dus u weet over welke lichaamsdelen ik het heb.

Maar u heeft gelijk, ik drijf af. Koningsgezind zijn in het land waar we al 3 generaties een koningin hebben. Of is het Koningin? Ik weet wel dat het 'de Koning' is. Lang leve de Koning. We zijn hem al een tijdje kwijt. Onze lieve Koning. Ik moet zeggen dat ik hem mis. Want bij de koningin kun je wel om gratie vragen als je stout bent geweest, maar een schone lei krijg je nooit meer. Dat is het probleem met vrouwen. Heb je het één keer verknoeid, dan moet je dat de rest van je leven aanhoren. Bij de Koning niet. Die is veel relaxter. Sowieso iemand die meer regeert voor de man zogezegd. Geen ziekten, geen honger, heel belangrijk en niet de hele tijd het gezeik aan je hoofd dat je niet volmaakt bent. Nee, de Koning benadrukt je sterke punten en je slechte punten, ach... Als je maar je excuses aanbied. Hij zorgt ook gewoon voor je. Zit je in de problemen, dan krijg je niet een brief met je naam en het verschuldigde bedrag op je deurmat waarop staat: 'In naam der Koningin, dokken of ik neem je alles af.' Neen, als je in de problemen zit dan krijg je een belofte: 'In naam der Koning, ik neem je schuld wel op me.'

Dus ik had laatst weer zo'n eikel aan mijn telefoon hangen. Of ik wel heel rap even voor mijn zorg wilde betalen. Anders werd de hi-fi stereo afgenomen en werd ik bij de stadsbank gezet. Dat betekent werken, maar niets te vreten hebben. 'In naam der koningin?', vroeg ik. 'Dat klopt meneer.'

Ik zeg: 'Had ik dan al een specificatie van de rekening ontvangen?' Nou en of, anders hadden ze mij niet gebeld. Ik respondeerde: 'Weet u het zeker?' Toen was het na enige uitleg toch even stil aan de andere kant van de lijn. Ik heb toen uitgelegd dat als men daar bij het bewuste mangelbureau het lef zouden hebben om hierom aan mijn deur te komen ik ze zou presenteren op een koninklijke aarstrap. Wegens de aanklacht van onvolmaaktheid. Maar dat was strafbaar werd mij gezegd. 'Nee hoor, dat wordt mij wel vergeven.' Er werd mij gevraagd hoe ik daarbij kwam.

'In naam der Koning.'

Ik heb opgehangen. Ondanks alle dreigementen heb ik er tot noch toe niets meer van gehoord. Dat heb je met Veritas. Het is het antwoord op Malafidei.

Om als laatste de titel even uit te leggen. Misschien herinnert u zich de uitspraak van onze Maxima nog wel. 'Nedegland ies! Eén koekjhe bei dé kooffie...' De arme schat begreep niet waar ze het over had en zette het neer als een minpuntje. Met als gevolg? Een onvolmaakte reactie op een onvolmaakte uitspraak. Een kus op je hoofd Maxima, jij begrijpt immers weinig van de minima.

Want daar zijn we trots op. Broeders en zusters, het is namelijk niet omdat we de ander geen extra koekje gunnen. Het is omdat we ondanks de armoede een rijke cultuur hebben. De Nederlander die mensen op de koffie ontvangt zal een stukje luxe graag delen, maar in het achterhoofd houden dat de koffievisite ooit beantwoord zal worden. En dat als het moment daar is, één koekje genoeg is. Als het er al is. Want ik ken geen volk dat bij het excuus 'Ik heb er geen koekjes bij' zo snel zegt: 'Och neu, dat geeft niets, we hebben net geluncht.'

Lang leve Nederland. Broeders en zusters, lang leve u! Lang leve de koningin! Hoera Hoera Hoera!

Maar bovenal, Deios rector est! Lang leve de Koning! In welvaart!

Tja, je bent een praktiserend christen of je bent het niet.