Wat een prachtig woord. En wat klinkt het rustgevend. Een weekje voorjaarsvakantie. Voor veel mensen is dit een week om op wintersport te gaan, vrienden en familie te bezoeken en bovendien vooral uit te slapen en te genieten van de vrije tijd. Daar zal het ook voor bedoeld zijn. In de nasleep van de winter alvast even bijkomen en daarnaast vooruit kijken naar de lente die in aantocht is. Want voorjaarsvakantie klinkt alsof het buiten alweer bijna warm genoeg is zonder jas.
Was voorjaarsvakantie in 2010 nog al het bovenstaande, in 2011 is niets minder waar. Het is 23 februari, precies 1 week voor de Provinciale Staten Verkiezingen en de temperatuur komt nog maar net boven het vriespunt. Een blik in mijn agenda leert me dat die voorjaarsvakantie vervangen is door een ander woord. Campagneweek. Nu ik een week lang niet naar colleges hoef, heb ik alle tijd om de straat op te gaan met een stapel flyers. En dat is niet alleen voor mij het geval. Ditzelfde geldt voor een heel aantal Nederlanders. Het moet ook wel iets wezenlijks zijn, want zelfs de
Tweede Kamer kent een campagnereces.
Soms vraag ik me wel eens af waar we nu eigenlijk mee bezig zijn in Nederland. Zeker in campagnetijd staat iedereen met zijn of haar eigen mening klaar. Iedereen vindt wel iets en niemand lijkt het met elkaar eens te zijn. Elk woord van de ander wordt onderzocht op fouten. En wanneer deze fouten gevonden zijn, worden ze in veelvoud kenbaar gemaakt aan wie het maar wil horen. Al die verschillende meningen vormen één samenleving. Eén maatschappij waarin we allemaal ons eigen plekje veroveren. Allemaal individuen die uiteindelijk allemaal iets anders willen en vinden.
Zou het niet mooi zijn als we eens kijken naar de zaken waarover we het met elkaar eens zijn? Zou het niet prachtig zijn als Roemer in debat met Cohen eens zou zeggen: “Job, wat je nu zegt, slaat de spijker op zijn kop!” Zou Nederland er niet mooier op worden wanneer Jolanda Sap en Mark Rutte samen een kop koffie zouden gaan drinken en zouden proosten op de goede ideeën die ze samen hebben bedacht voor de toekomst van Nederland?
Genoeg gedroomd. Het is campagnetijd en ik heb nog veel te doen. Intern moet er nog van alles geregeld worden. Van alle kanten stromen mailtjes binnen en de telefoon rinkelt regelmatig. Tenslotte heb ik ook een mening en sta ik ook ergens voor. Daarom trek ik mijn hemelsblauwe jack maar weer aan en loop gewapend met een stapel flyers de deur uit. Ik ben er klaar voor, op naar de stembus op 2 maart, en morgen slaap ik uit!
Was voorjaarsvakantie in 2010 nog al het bovenstaande, in 2011 is niets minder waar. Het is 23 februari, precies 1 week voor de Provinciale Staten Verkiezingen en de temperatuur komt nog maar net boven het vriespunt. Een blik in mijn agenda leert me dat die voorjaarsvakantie vervangen is door een ander woord. Campagneweek. Nu ik een week lang niet naar colleges hoef, heb ik alle tijd om de straat op te gaan met een stapel flyers. En dat is niet alleen voor mij het geval. Ditzelfde geldt voor een heel aantal Nederlanders. Het moet ook wel iets wezenlijks zijn, want zelfs de
Tweede Kamer kent een campagnereces.
Soms vraag ik me wel eens af waar we nu eigenlijk mee bezig zijn in Nederland. Zeker in campagnetijd staat iedereen met zijn of haar eigen mening klaar. Iedereen vindt wel iets en niemand lijkt het met elkaar eens te zijn. Elk woord van de ander wordt onderzocht op fouten. En wanneer deze fouten gevonden zijn, worden ze in veelvoud kenbaar gemaakt aan wie het maar wil horen. Al die verschillende meningen vormen één samenleving. Eén maatschappij waarin we allemaal ons eigen plekje veroveren. Allemaal individuen die uiteindelijk allemaal iets anders willen en vinden.
Zou het niet mooi zijn als we eens kijken naar de zaken waarover we het met elkaar eens zijn? Zou het niet prachtig zijn als Roemer in debat met Cohen eens zou zeggen: “Job, wat je nu zegt, slaat de spijker op zijn kop!” Zou Nederland er niet mooier op worden wanneer Jolanda Sap en Mark Rutte samen een kop koffie zouden gaan drinken en zouden proosten op de goede ideeën die ze samen hebben bedacht voor de toekomst van Nederland?
Genoeg gedroomd. Het is campagnetijd en ik heb nog veel te doen. Intern moet er nog van alles geregeld worden. Van alle kanten stromen mailtjes binnen en de telefoon rinkelt regelmatig. Tenslotte heb ik ook een mening en sta ik ook ergens voor. Daarom trek ik mijn hemelsblauwe jack maar weer aan en loop gewapend met een stapel flyers de deur uit. Ik ben er klaar voor, op naar de stembus op 2 maart, en morgen slaap ik uit!
Log in om te reageren.
