“Waaaah Solveig,” zegt S., een kring-vriendinnetje van me, “Hoe moet dat nou? Ik vind hem zo leuk, maar hij maakt maar geen move… Ik moet van die verliefdheid af, maar dat wil ik helemaal niet!”
“Ehm tja,” zeg ik, en denk na. Want ik studeer psychologie (niet dat je daar veel antwoorden leert, maar ik doe graag alsof). En ik heb een grote bek die ’t liefst ongevraagd advies geeft. Dus ben ik benoemd tot de onofficiële brievenrubriek “Beste Solveig” van m’n kring. Wat in ’t Engels een agony aunt wordt genoemd, maar “pijn-tante” klinkt als een geraffineerd middeleeuws martelwerktuig.
“Nou ja, ten eerste”, peins ik, “zoals m’n kapster altijd zegt, geen handvol maar een land vol… Als jongens overal leuke meisjes zien, dan kunnen wij ook wel naar leuke jongens kijken! En wat zeg ik, een land vol? Nee, een wereld vol. Of wie weet is er ergens een andere planeet vol leuke jongens.”
“Wat je ook moet bedenken” vertel ik verder aan S, “dat hij geen zet doet, betekent juist dat je TE leuk en TE intelligent voor ‘m bent. Want er was zo’n onderzoekje. Daar moesten de jongens kiezen uit 1) erg knappe meisjes 2) superdoorsnee meisjes 3) oerlelijke meisjes. En dan gingen ze allemaal eerst voor de gemiddelde meisjes, en toen voor de lelijke meisjes. Omdat die gasten gewoon te schijtluizig en angsthazig waren. En dus stervensdoodsbenauwd om afgewezen te worden. Dus…”
“En hallo!”, zeg ik, want er schiet me opeens iets te binnen “Denk ’s aan al die @#$%-momenten. Dat ‘ie op ’t laatste moment liet weten dat ‘ie toch niet op kon komen dagen. Of dat ‘ie lomp ’t gesprek afbrak, geen tijd had om te luisteren toen je ergens mee zat. Het soort momenten waarop je ’t liefst een paar grote theemokken kapot zou willen gooien op de keukenvloer. Maar dat toch maar niet doet omdat Jip en Janneke erop staan. Probeer die dingen eens te onthouden.”
“Ja maar,” protesteert S.,“ik heb toch geen ruimteschip. Dus die vlieger van die buitenaardse planeet gaat al niet op. En ik heb ook ergens gelezen dat er teveel vrouwen ronddansen in Nederland, omdat we met z’n allen zijn gaan studeren, terwijl mannen helemaal niet iemand willen met meer brains dan zij…Of hoe weet ik dat ik niet bij die groep lelijke vrouwen hoor? Bovendien, er waren ook vet mooie momenten…”
“Je moet wel van die verliiiiiiiiieeeeeefdheid afwillen!”, roep ik. “Dan blijft er maar één aller-, allerlaatste redmiddel over… HET antwoord,wat de vraag ook is….Chocola!”
“Ehm tja,” zeg ik, en denk na. Want ik studeer psychologie (niet dat je daar veel antwoorden leert, maar ik doe graag alsof). En ik heb een grote bek die ’t liefst ongevraagd advies geeft. Dus ben ik benoemd tot de onofficiële brievenrubriek “Beste Solveig” van m’n kring. Wat in ’t Engels een agony aunt wordt genoemd, maar “pijn-tante” klinkt als een geraffineerd middeleeuws martelwerktuig.
“Nou ja, ten eerste”, peins ik, “zoals m’n kapster altijd zegt, geen handvol maar een land vol… Als jongens overal leuke meisjes zien, dan kunnen wij ook wel naar leuke jongens kijken! En wat zeg ik, een land vol? Nee, een wereld vol. Of wie weet is er ergens een andere planeet vol leuke jongens.”
“Wat je ook moet bedenken” vertel ik verder aan S, “dat hij geen zet doet, betekent juist dat je TE leuk en TE intelligent voor ‘m bent. Want er was zo’n onderzoekje. Daar moesten de jongens kiezen uit 1) erg knappe meisjes 2) superdoorsnee meisjes 3) oerlelijke meisjes. En dan gingen ze allemaal eerst voor de gemiddelde meisjes, en toen voor de lelijke meisjes. Omdat die gasten gewoon te schijtluizig en angsthazig waren. En dus stervensdoodsbenauwd om afgewezen te worden. Dus…”
“En hallo!”, zeg ik, want er schiet me opeens iets te binnen “Denk ’s aan al die @#$%-momenten. Dat ‘ie op ’t laatste moment liet weten dat ‘ie toch niet op kon komen dagen. Of dat ‘ie lomp ’t gesprek afbrak, geen tijd had om te luisteren toen je ergens mee zat. Het soort momenten waarop je ’t liefst een paar grote theemokken kapot zou willen gooien op de keukenvloer. Maar dat toch maar niet doet omdat Jip en Janneke erop staan. Probeer die dingen eens te onthouden.”
“Ja maar,” protesteert S.,“ik heb toch geen ruimteschip. Dus die vlieger van die buitenaardse planeet gaat al niet op. En ik heb ook ergens gelezen dat er teveel vrouwen ronddansen in Nederland, omdat we met z’n allen zijn gaan studeren, terwijl mannen helemaal niet iemand willen met meer brains dan zij…Of hoe weet ik dat ik niet bij die groep lelijke vrouwen hoor? Bovendien, er waren ook vet mooie momenten…”
“Je moet wel van die verliiiiiiiiieeeeeefdheid afwillen!”, roep ik. “Dan blijft er maar één aller-, allerlaatste redmiddel over… HET antwoord,wat de vraag ook is….Chocola!”
Log in om te reageren.
een hart van steen....JPG)
