een hart van steen....JPG)
“ Goedemorgen mevrouw, waarmee kan ik u helpen?”
“ Goedemorgen dokter. Zoals u weet, heb ik al even een bult op de buitenkant van mijn hand, die nu te groot wordt en zeer gaat doen.”
“Laat eens kijken… Ik vermoed een ganglion.”
-- Een wát?! Straks thuis maar eens googelen wat het is, dan lijk ik hier niet zo dom —
“ Ik heb al twee maal eerder wat substantie verwijderd, middels een injectienaald, toen ik nog dacht dat het een vetbult was. Omdat het nu al voor de derde maal terugkomt, zal het chirurgisch verwijderd moeten worden. Haalt u bij de assistente maar een verwijzing voor het ziekenhuis.”
“Bedankt, tot ziens…”
Thuis direct op “ganglion” gegoogeld. De uitleg is duidelijk: “… een ganglion is een omkapselde holte, gevuld met een geleiachtige vloeistof. Een ganglion ontstaat vanuit een gewrichtskapsel…”, maar sommige foto’s moet je niet bekijken net voor de maaltijd.
In normaal Nederlands houdt het in, dat er een gaatje in een gewricht zit, waar het peesslijm doorheen komt. Dit hoopt zich op, omdat het nergens heen kan en veroorzaakt een bult met prut die langzaam maar zeker groter wordt. (Snap je nu de titel van deze column: “te smerig voor woorden”?!)
Op de dag van de afspraak ben ik ruim op tijd, maar het loopt bij de chirurg enorm uit en ik zit drie kwartier langer in de wachtkamer dan gepland. Gelukkig krijgen we een gratis kopje automaatkoffie -zucht-.
Wanneer ik aan de beurt ben, kijkt de dokter naar de bult en stuurt mij direct weer weg. Over twee weken terugkomen. Vol verbazing sta ik binnen vijf minuten weer buiten.
Twee weken later ben ik, misschien ter compensatie, een kwartier éérder aan de beurt dan afgesproken.
Mijn pols wordt plaatselijk verdoofd en de dokter tekent met viltstift waar hij straks gaat snijden.
Na de operatie, die ik “live” kan volgen, krijg ik een lekkere serie hechtingen. Met een indrukwekkend verband om mijn pols loop ik met de assistente mee naar de balie. “Mevrouw, denkt u er aan dat u pas zondagavond weer mag douchen?!”
Voor een vervent warmwaterfreak als ik een ónmogelijke opgave. Het is namelijk vrijdagmorgen! Een bevriende verpleegkundige vertelt me ‘s avonds dat ik zeer zorgvuldig meerdere keren een plastic zak vast kan tapen om hand en onderarm en dan toch onder de douche kan duiken.
Zo gezegd zo gedaan, maar heb je er wel eens bij stil gestaan dat het vasttapen, je haar wassen, je gezicht scrubben en je rug wassen vrijwel onmogelijk is met maar één actieve hand?
Afdrogen, aankleden, teennagels lakken en lenzen indoen is ook erg lastig zonder allebei je handen.
Afdrogen en aankleden móet nu eenmaal, maar deze week gaan mijn teennagels blanco door het leven en wat is een bril ineens toch een mooie uitvinding!
Een vriendin hyvede me vanmorgen vroeg sterkte toe en vraagt zojuist hoe de operatie gegaan is. In mijn antwoord laat ik weten dat het gat in mijn hand nu eindelijk voor iedereen zichtbaar is. Ze twittert dat zij ook een gat in haar hand heeft en of ik zin heb om samen te gaan shoppen!!!!!!!
Erg leuk, maar ik wacht tot de hechtingen er uit zijn. Ik wil wel met twéé handen kunnen winkelen, anders kan ik al die tassen niet dragen…
“ Goedemorgen dokter. Zoals u weet, heb ik al even een bult op de buitenkant van mijn hand, die nu te groot wordt en zeer gaat doen.”
“Laat eens kijken… Ik vermoed een ganglion.”
-- Een wát?! Straks thuis maar eens googelen wat het is, dan lijk ik hier niet zo dom —
“ Ik heb al twee maal eerder wat substantie verwijderd, middels een injectienaald, toen ik nog dacht dat het een vetbult was. Omdat het nu al voor de derde maal terugkomt, zal het chirurgisch verwijderd moeten worden. Haalt u bij de assistente maar een verwijzing voor het ziekenhuis.”
“Bedankt, tot ziens…”
Thuis direct op “ganglion” gegoogeld. De uitleg is duidelijk: “… een ganglion is een omkapselde holte, gevuld met een geleiachtige vloeistof. Een ganglion ontstaat vanuit een gewrichtskapsel…”, maar sommige foto’s moet je niet bekijken net voor de maaltijd.
In normaal Nederlands houdt het in, dat er een gaatje in een gewricht zit, waar het peesslijm doorheen komt. Dit hoopt zich op, omdat het nergens heen kan en veroorzaakt een bult met prut die langzaam maar zeker groter wordt. (Snap je nu de titel van deze column: “te smerig voor woorden”?!)
Op de dag van de afspraak ben ik ruim op tijd, maar het loopt bij de chirurg enorm uit en ik zit drie kwartier langer in de wachtkamer dan gepland. Gelukkig krijgen we een gratis kopje automaatkoffie -zucht-.
Wanneer ik aan de beurt ben, kijkt de dokter naar de bult en stuurt mij direct weer weg. Over twee weken terugkomen. Vol verbazing sta ik binnen vijf minuten weer buiten.
Twee weken later ben ik, misschien ter compensatie, een kwartier éérder aan de beurt dan afgesproken.
Mijn pols wordt plaatselijk verdoofd en de dokter tekent met viltstift waar hij straks gaat snijden.
Na de operatie, die ik “live” kan volgen, krijg ik een lekkere serie hechtingen. Met een indrukwekkend verband om mijn pols loop ik met de assistente mee naar de balie. “Mevrouw, denkt u er aan dat u pas zondagavond weer mag douchen?!”
Voor een vervent warmwaterfreak als ik een ónmogelijke opgave. Het is namelijk vrijdagmorgen! Een bevriende verpleegkundige vertelt me ‘s avonds dat ik zeer zorgvuldig meerdere keren een plastic zak vast kan tapen om hand en onderarm en dan toch onder de douche kan duiken.
Zo gezegd zo gedaan, maar heb je er wel eens bij stil gestaan dat het vasttapen, je haar wassen, je gezicht scrubben en je rug wassen vrijwel onmogelijk is met maar één actieve hand?
Afdrogen, aankleden, teennagels lakken en lenzen indoen is ook erg lastig zonder allebei je handen.
Afdrogen en aankleden móet nu eenmaal, maar deze week gaan mijn teennagels blanco door het leven en wat is een bril ineens toch een mooie uitvinding!
Een vriendin hyvede me vanmorgen vroeg sterkte toe en vraagt zojuist hoe de operatie gegaan is. In mijn antwoord laat ik weten dat het gat in mijn hand nu eindelijk voor iedereen zichtbaar is. Ze twittert dat zij ook een gat in haar hand heeft en of ik zin heb om samen te gaan shoppen!!!!!!!
Erg leuk, maar ik wacht tot de hechtingen er uit zijn. Ik wil wel met twéé handen kunnen winkelen, anders kan ik al die tassen niet dragen…
Log in om te reageren.
