Het was nog zo eenvoudig opgeschreven:
Planten in de kamer één keer per week een scheut water. De planten op het balkon aan de voorzijde een halve gieter per week. Andere planten hoeven niet in verband met de herfst. Verder nog wat telefoonnummers voor als de geiser niet meer werkt, de elektriciteitsrekening binnenkomt en dat soort praktische zaken. O ja, de gieter staat op het aanrecht, en alvast heel erg bedankt.
Met deze informatie werd de zorg voor de flora in mijn handen overgedragen, eind oktober. De vrouw waarbij ik de zolderkamer huur in de Amsterdamse binnenstad pakte haar koffers en vertrok voor een maand naar Brazilië. Nu drie weken later is mijn vermoeden opnieuw meer dan bevestigd: ik heb geen groene vingers.
In de achterkamer heeft een potplant zijn bebloemde stelen troosteloos laten hangen, als ware hij vervloekt door de Heer Himself, terwijl in de voorkamer de verdroogde bloemen op de vloer liggen. Wanhopig heb ik de gieter gepakt en Gods water over Zijn droge akkers laten gaan, ondertussen al mijn wetenschappelijke kennis over de biologie van planten als een mantra voor me uitzingende: Turgor! Turgor! Opname vanuit de wor-tels, tot in de blad-nerf! Zonder enig zichtbaar resultaat helaas. Er zit dus een flinke huurverhoging aan te komen, vanaf december.
Aan het eind van mijn bestuursperiode bij mijn studentenvereniging kreeg ik van mijn vrouwelijke bestuursgenoten een kamerplant met diepgroene bladeren en een aantal witte kelkachtige bloemen. Op het plastic kaartje stond: Lepelplant (Spatiphyllum). Verder wat goedbedoelde aanwijzingen over de plaats in de kamer, en het regelmatig besproeien. Dat was in 2008. Twee en een half jaar later rest een dorre bedoening, waarschijnlijk veroorzaakt door mijn lakse bewatering en zeer drastische gesnoei. De temperatuur in mijn tochtende bovenkamer (niet figuurlijk gesproken) zal ook niet bevorderlijk geweest zijn getuige het voorschrift op de website tuinadvies.nl: Niet winterhard. Warme en constante kamertemperatuur, bij voorkeur meer dan 20 C.
Was Operatie: Kamerplant niet dé ultieme vrouwenbladentest om te kijken hoe het nou precies zit met al die verzorgende aspecten van de potentiële huwelijkskandidaat? Als de verhouding met de leden van het plantenrijk inderdaad een afspiegeling is van hoe het toekomstige relatiegeluk er uit zal komen te zien heb ik geen goede vooruitzichten. Aan drooggevallen oases en verdorde binnentuinen waarschijnlijk geen gebrek. Dan wellicht toch nog kiezen voor die wetenschappelijke loopbaan én het kloosterleven. Erwtenplanten bestuderen op genetische overerving. Die Mendel had het uiteindelijk toch niet zo slecht bedacht.
Planten in de kamer één keer per week een scheut water. De planten op het balkon aan de voorzijde een halve gieter per week. Andere planten hoeven niet in verband met de herfst. Verder nog wat telefoonnummers voor als de geiser niet meer werkt, de elektriciteitsrekening binnenkomt en dat soort praktische zaken. O ja, de gieter staat op het aanrecht, en alvast heel erg bedankt.
Met deze informatie werd de zorg voor de flora in mijn handen overgedragen, eind oktober. De vrouw waarbij ik de zolderkamer huur in de Amsterdamse binnenstad pakte haar koffers en vertrok voor een maand naar Brazilië. Nu drie weken later is mijn vermoeden opnieuw meer dan bevestigd: ik heb geen groene vingers.
In de achterkamer heeft een potplant zijn bebloemde stelen troosteloos laten hangen, als ware hij vervloekt door de Heer Himself, terwijl in de voorkamer de verdroogde bloemen op de vloer liggen. Wanhopig heb ik de gieter gepakt en Gods water over Zijn droge akkers laten gaan, ondertussen al mijn wetenschappelijke kennis over de biologie van planten als een mantra voor me uitzingende: Turgor! Turgor! Opname vanuit de wor-tels, tot in de blad-nerf! Zonder enig zichtbaar resultaat helaas. Er zit dus een flinke huurverhoging aan te komen, vanaf december.
Aan het eind van mijn bestuursperiode bij mijn studentenvereniging kreeg ik van mijn vrouwelijke bestuursgenoten een kamerplant met diepgroene bladeren en een aantal witte kelkachtige bloemen. Op het plastic kaartje stond: Lepelplant (Spatiphyllum). Verder wat goedbedoelde aanwijzingen over de plaats in de kamer, en het regelmatig besproeien. Dat was in 2008. Twee en een half jaar later rest een dorre bedoening, waarschijnlijk veroorzaakt door mijn lakse bewatering en zeer drastische gesnoei. De temperatuur in mijn tochtende bovenkamer (niet figuurlijk gesproken) zal ook niet bevorderlijk geweest zijn getuige het voorschrift op de website tuinadvies.nl: Niet winterhard. Warme en constante kamertemperatuur, bij voorkeur meer dan 20 C.
Was Operatie: Kamerplant niet dé ultieme vrouwenbladentest om te kijken hoe het nou precies zit met al die verzorgende aspecten van de potentiële huwelijkskandidaat? Als de verhouding met de leden van het plantenrijk inderdaad een afspiegeling is van hoe het toekomstige relatiegeluk er uit zal komen te zien heb ik geen goede vooruitzichten. Aan drooggevallen oases en verdorde binnentuinen waarschijnlijk geen gebrek. Dan wellicht toch nog kiezen voor die wetenschappelijke loopbaan én het kloosterleven. Erwtenplanten bestuderen op genetische overerving. Die Mendel had het uiteindelijk toch niet zo slecht bedacht.
Log in om te reageren.
