Vorige week zondagavond werd er een einde gemaakt aan de bloedige gijzeling in een katholieke kerk in Bagdad. Meer dan 40 mensen kwamen om. Onder hen zeven militairen, vijf tot zeven opstandelingen en 30 kerkgangers. Daarnaast vielen er nog 30 gewonden. De christelijke minderheid in Irak wordt ernstig bedreigd door de Islamitische Staat van Irak (ISI), die de aanslag opeiste. Van godsdienstvrijheid is geen sprake. Waar is de naastenliefde?
De Islamitische Staat van Irak onderhoudt banden met al-Qaida en noemt de kerk 'de smerige plaats van de ongelovigen die Irakese christenen te lang hebben gebruikt als basis om de Islam te bestrijden'. Terwijl in Nederland de PVV aan terrein wint met het standpunt dat de Islam een 'achterlijke godsdienst' is en de Koran verboden moet worden, vind je in Irak dezelfde intolerantie bij groeperingen als ISI. Het verschil is dat men in Irak ook geweld niet schuwt en het in ons land (voorlopig) bij woorden blijft.
Kort na de aanslag in Irak werd in politiek Den Haag een spoeddebat aangevraagd over de uitzetting van 30 Irakese asielzoekers naar Irak. Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens had aan alle lidstaten gevraagd om de uitzetting uit te stellen vanwege de onveilige situatie in Irak. Helaas vonden CDA, VVD en PVV het wel verantwoord de groep asielzoekers terug te sturen naar hun land van herkomst. Terwijl Nederlandse toeristen afgelopen week nota bene werd afgeraden af te reizen naar Irak, besluit de Nederlandse regering dat het voor de asielzoekers (waaronder ook christelijke Irakezen) veilig genoeg zou zijn... Gelukkig deed hetzelfde Europese Hof die avond een bindende uitspraak waarin de uitzetting opgeschort werd en de Nederlandse regering op haar plaats werd gezet.
Naar mijn idee ontbreekt het oog hebben voor de naaste. Eerdergenoemd voorbeeld is illustratief voor talloze andere voorbeelden. In Irak is er geen begrip voor de christelijke godsdienst en moeten christenen (4% van de ruim 29 miljoen Irakezen) vrezen voor hun leven. Anderzijds merk ik in Nederland veel weerstand tegen moslims en asielzoekers. We zijn ze liever kwijt dan rijk, ook al is het in hun eigen land niet veilig.
Positiever in deze kwestie is het bericht dat de Franse overheid heeft aangeboden de door de aanslag gewond geraakte Irakese christenen naar Frankrijk te halen om hen te laten verzorgen in ziekenhuizen. Dit getuigt naar mijn idee van oog voor de naaste in moeite en navolging van Jezus' uitspraak onze naaste lief te hebben als onszelf. Wat meer naastenliefde zou de wereld goed doen. En zonder meteen naar Irak te wijzen mogen we gerust eerst bij onszelf nagaan hoe we Jezus' uitspraak praktisch invulling
geven.
De Islamitische Staat van Irak onderhoudt banden met al-Qaida en noemt de kerk 'de smerige plaats van de ongelovigen die Irakese christenen te lang hebben gebruikt als basis om de Islam te bestrijden'. Terwijl in Nederland de PVV aan terrein wint met het standpunt dat de Islam een 'achterlijke godsdienst' is en de Koran verboden moet worden, vind je in Irak dezelfde intolerantie bij groeperingen als ISI. Het verschil is dat men in Irak ook geweld niet schuwt en het in ons land (voorlopig) bij woorden blijft.
Kort na de aanslag in Irak werd in politiek Den Haag een spoeddebat aangevraagd over de uitzetting van 30 Irakese asielzoekers naar Irak. Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens had aan alle lidstaten gevraagd om de uitzetting uit te stellen vanwege de onveilige situatie in Irak. Helaas vonden CDA, VVD en PVV het wel verantwoord de groep asielzoekers terug te sturen naar hun land van herkomst. Terwijl Nederlandse toeristen afgelopen week nota bene werd afgeraden af te reizen naar Irak, besluit de Nederlandse regering dat het voor de asielzoekers (waaronder ook christelijke Irakezen) veilig genoeg zou zijn... Gelukkig deed hetzelfde Europese Hof die avond een bindende uitspraak waarin de uitzetting opgeschort werd en de Nederlandse regering op haar plaats werd gezet.
Naar mijn idee ontbreekt het oog hebben voor de naaste. Eerdergenoemd voorbeeld is illustratief voor talloze andere voorbeelden. In Irak is er geen begrip voor de christelijke godsdienst en moeten christenen (4% van de ruim 29 miljoen Irakezen) vrezen voor hun leven. Anderzijds merk ik in Nederland veel weerstand tegen moslims en asielzoekers. We zijn ze liever kwijt dan rijk, ook al is het in hun eigen land niet veilig.
Positiever in deze kwestie is het bericht dat de Franse overheid heeft aangeboden de door de aanslag gewond geraakte Irakese christenen naar Frankrijk te halen om hen te laten verzorgen in ziekenhuizen. Dit getuigt naar mijn idee van oog voor de naaste in moeite en navolging van Jezus' uitspraak onze naaste lief te hebben als onszelf. Wat meer naastenliefde zou de wereld goed doen. En zonder meteen naar Irak te wijzen mogen we gerust eerst bij onszelf nagaan hoe we Jezus' uitspraak praktisch invulling
geven.
Log in om te reageren.
