Lange tijd heb ik mezelf en anderen voorgehouden dat ik een sterke onafhankelijk vrouw ben. Het stond zelfs in mijn persoonsomschrijving op Facebook. Helaas ben ik er achter gekomen dat ik niet altijd zo onafhankelijk ben als ik dacht.
Het begon allemaal heel onschuldig op een gezellige middag. Vriendin A. was over haar nare laptopervaringen aan het praten. Totaal niet herkenbaar voor mij. Liefdevol gaf ik mijn laptop een kus, omdat ik gewoon zo ontzettend veel van hem houd. “Tja, zo lang je scherm het maar blijft doen”, merkte vriendin A. als laatste nog even op. Pfff, alsof zoiets mij ooit zou overkomen…
Heel gauw ging ik even printen, waarbij ik mijn scherm dichtklapte. Voel je ‘m al aankomen? Toen ik mijn laptop weer opende, deed mijn scherm het niet meer. Vanzelfsprekend heb ik vriendin A. een enorm schuldgevoel aangepraat. Als ik nog never problemen heb gehad, hoe kan dit nu ineens toevallig gebeuren?!
Afijn, de volgende morgen hing ik aan de lijn met een gezellige Limburger van de helpdesk. Of ik even mijn laptop wilde openschroeven. Die jongen had echt geen idee wie hij voor zich had. Maar ja, ik was desperate om mijn laptop terug te krijgen. Een uur later zat de laptop weer helemaal in elkaar. Jammer genoeg had ik alleen wel vier schroeven over.
Helaas hield mijn laptop enkele dagen later helemaal op met werken. Huppatee naar Duitsland met dat ding, naar de echte experts. Gauw schreef ik nog een lief kaartje dat ik degene die mijn laptop ging maken heel erg dankbaar zou zijn, en stopte ‘m in het pakket. Hopelijk zou de meneer of mevrouw extra lief met mijn laptopje omgaan. Toen ik mijn laptop trouwens terug kreeg hield mijn internet er mee op, maar dat terzijde.
In werkelijkheid is het nog veel langer, maar om een heel lang verhaal kort te maken: Ik kan niet zonder mijn laptop. Dat terwijl ik slechts een weekje zonder heb gezeten. Het was zelfs zo erg dat ik maar bij mijn ouders ging slapen om een laptop te kunnen lenen. Hoe bizar is dat?! Wat zegt dat over mij? Ik heb een klein vermoeden dat ik niet de enige ben die radeloos is zonder laptop. Daarnaast kan ik me bijna niet voorstellen hoe het vroeger was zonder een laptop.
Ik ben afhankelijk van een stom materialistisch ding als een laptop. Een wijze les. Tijd om af te kicken, ook al ben ik journaliste. Hoe zou het jou afgaan zonder laptop?
Inmiddels ben ik aan een nieuwe uitdaging begonnen… Ik zit namelijk al een week zonder mobiel.
Het begon allemaal heel onschuldig op een gezellige middag. Vriendin A. was over haar nare laptopervaringen aan het praten. Totaal niet herkenbaar voor mij. Liefdevol gaf ik mijn laptop een kus, omdat ik gewoon zo ontzettend veel van hem houd. “Tja, zo lang je scherm het maar blijft doen”, merkte vriendin A. als laatste nog even op. Pfff, alsof zoiets mij ooit zou overkomen…
Heel gauw ging ik even printen, waarbij ik mijn scherm dichtklapte. Voel je ‘m al aankomen? Toen ik mijn laptop weer opende, deed mijn scherm het niet meer. Vanzelfsprekend heb ik vriendin A. een enorm schuldgevoel aangepraat. Als ik nog never problemen heb gehad, hoe kan dit nu ineens toevallig gebeuren?!
Afijn, de volgende morgen hing ik aan de lijn met een gezellige Limburger van de helpdesk. Of ik even mijn laptop wilde openschroeven. Die jongen had echt geen idee wie hij voor zich had. Maar ja, ik was desperate om mijn laptop terug te krijgen. Een uur later zat de laptop weer helemaal in elkaar. Jammer genoeg had ik alleen wel vier schroeven over.
Helaas hield mijn laptop enkele dagen later helemaal op met werken. Huppatee naar Duitsland met dat ding, naar de echte experts. Gauw schreef ik nog een lief kaartje dat ik degene die mijn laptop ging maken heel erg dankbaar zou zijn, en stopte ‘m in het pakket. Hopelijk zou de meneer of mevrouw extra lief met mijn laptopje omgaan. Toen ik mijn laptop trouwens terug kreeg hield mijn internet er mee op, maar dat terzijde.
In werkelijkheid is het nog veel langer, maar om een heel lang verhaal kort te maken: Ik kan niet zonder mijn laptop. Dat terwijl ik slechts een weekje zonder heb gezeten. Het was zelfs zo erg dat ik maar bij mijn ouders ging slapen om een laptop te kunnen lenen. Hoe bizar is dat?! Wat zegt dat over mij? Ik heb een klein vermoeden dat ik niet de enige ben die radeloos is zonder laptop. Daarnaast kan ik me bijna niet voorstellen hoe het vroeger was zonder een laptop.
Ik ben afhankelijk van een stom materialistisch ding als een laptop. Een wijze les. Tijd om af te kicken, ook al ben ik journaliste. Hoe zou het jou afgaan zonder laptop?
Inmiddels ben ik aan een nieuwe uitdaging begonnen… Ik zit namelijk al een week zonder mobiel.
Log in om te reageren.
