Mijn hoofd staat in de hoogste versnelling. Mijn gedachten maken continu sprongetjes en zoeken weloverwogen een nieuwe weg. Mijn hersenen creëren herinneringen. Ze ervaren trillingen, nieuwe geluiden, een perfecte beat. Er ontstaat een nieuw ritme van liefde en emoties. Een onbekend gevoel op een bekend terrein: muziek.
Het zit zo. Nog niet zo lang geleden was er een optimistische, relaxte en vooral leuke stiletto-versie van mij. Dit is overduidelijk het moment dat ze haar dieptepunt heeft bereikt… De tijd dat ik mijn dag vooral spendeerde als doorsnee student, die het snoozen zo lang mogelijk rekte, uiteindelijk toch maar een poging waagde om colleges bij te wonen, zich in no time bedacht en vervolgens de rest van de middag liever neerplofte op een terrasje, onder het genot van snoeiharde, betekenisloze muziek, ligt ver achter me.
Mijn leven smeekt op dit moment om wat extra aandacht in de sociale hoek. Zo bevind ik mij tegenwoordig sporadisch bij de Starbucks om allerlei dilemma´s met mijn lotgenoten te bespreken. De lijstjes met potentiële Ken´s (Barbie’s droomprins, maar dan in de Chase Crawford versie) zijn ondertussen ingeruild voor bekende quotes en lyrics, die mij door deze periode heen moeten slepen. De deprimerende beats en snikkende teksten, gevolgd door een oppepper en versnelde trillingen, creëren het bekende ‘eerste hulp bij inspiratieloosheid’.
Muziek hoor je tegenwoordig continu om je heen. In het park, met een koel drankje genietend van de zon, word je bedolven onder het geluid van knallende stereo-installaties. In de file hoef je niet eens een raam open te draaien om de muzieksmaak van de bestuurder naast je te keuren. En zelfs tijdens het shoppen tril ik de winkel uit door een extreme bas.
Wat ik me ondertussen al tijden afvraag is hoe ieder mens muziek ervaart. Is muziek vooral bedoeld om te entertainen? Emoties los te maken? Herinneringen mee op te slaan? De emoties die elk willekeurig nummer met zich mee brengt, scheppen een herinnering en een verhaal. Vanaf het moment dat ik voor het eerst een nieuw nummer hoor, verbind ik er een herinnering aan. Zo brengen de meest vrolijke nummers een hilarisch meezingmoment met zich mee, compleet met onbetaalbare reacties van mijn mede busreizigers.
Ieder mens ervaart muziek en tekst op een andere manier. Zo kun je heel verbaasd kijken als iemand helemaal into dance is, terwijl jij de line-up afkraakt omdat er te weinig loungemuziek in voorkomt. Ondertussen zoek ik in elke muzieksoort de goede momenten en probeer ik te genieten van de creativiteit van elke songwriter.
Op deze manier besteed ik de laatste vijf minuten met mijn iPod en roze oordopje in de bus als een ware Barbie, al fantaserend over mijn goed betaalde baan, waarbij ik een volle 24 uur op mijn nieuwste pumps kan lopen, zonder potentieel-lijstje, maar met mijn eigen droomprins Ken.
Het zit zo. Nog niet zo lang geleden was er een optimistische, relaxte en vooral leuke stiletto-versie van mij. Dit is overduidelijk het moment dat ze haar dieptepunt heeft bereikt… De tijd dat ik mijn dag vooral spendeerde als doorsnee student, die het snoozen zo lang mogelijk rekte, uiteindelijk toch maar een poging waagde om colleges bij te wonen, zich in no time bedacht en vervolgens de rest van de middag liever neerplofte op een terrasje, onder het genot van snoeiharde, betekenisloze muziek, ligt ver achter me.
Mijn leven smeekt op dit moment om wat extra aandacht in de sociale hoek. Zo bevind ik mij tegenwoordig sporadisch bij de Starbucks om allerlei dilemma´s met mijn lotgenoten te bespreken. De lijstjes met potentiële Ken´s (Barbie’s droomprins, maar dan in de Chase Crawford versie) zijn ondertussen ingeruild voor bekende quotes en lyrics, die mij door deze periode heen moeten slepen. De deprimerende beats en snikkende teksten, gevolgd door een oppepper en versnelde trillingen, creëren het bekende ‘eerste hulp bij inspiratieloosheid’.
Muziek hoor je tegenwoordig continu om je heen. In het park, met een koel drankje genietend van de zon, word je bedolven onder het geluid van knallende stereo-installaties. In de file hoef je niet eens een raam open te draaien om de muzieksmaak van de bestuurder naast je te keuren. En zelfs tijdens het shoppen tril ik de winkel uit door een extreme bas.
Wat ik me ondertussen al tijden afvraag is hoe ieder mens muziek ervaart. Is muziek vooral bedoeld om te entertainen? Emoties los te maken? Herinneringen mee op te slaan? De emoties die elk willekeurig nummer met zich mee brengt, scheppen een herinnering en een verhaal. Vanaf het moment dat ik voor het eerst een nieuw nummer hoor, verbind ik er een herinnering aan. Zo brengen de meest vrolijke nummers een hilarisch meezingmoment met zich mee, compleet met onbetaalbare reacties van mijn mede busreizigers.
Ieder mens ervaart muziek en tekst op een andere manier. Zo kun je heel verbaasd kijken als iemand helemaal into dance is, terwijl jij de line-up afkraakt omdat er te weinig loungemuziek in voorkomt. Ondertussen zoek ik in elke muzieksoort de goede momenten en probeer ik te genieten van de creativiteit van elke songwriter.
Op deze manier besteed ik de laatste vijf minuten met mijn iPod en roze oordopje in de bus als een ware Barbie, al fantaserend over mijn goed betaalde baan, waarbij ik een volle 24 uur op mijn nieuwste pumps kan lopen, zonder potentieel-lijstje, maar met mijn eigen droomprins Ken.
Log in om te reageren.
