Bloed, zweet en tranen. Ik zit middenin mijn eigen verhuizing, in mijn eentje. Voor mijn gevoel heb ik al honderden dozen vier trappen naar beneden gesjouwd, heb ik me al minimaal 11x tegen de deur gestoten en ben ik 6x van dat irritante afstapje gestruikeld. Maar er is altijd een grote beloning als je aan het verhuizen bent. PATAT!
Ik vind dat mensen die middenin een verhuizing zitten heel veel patat mogen eten. Want je hebt geen koelkast, magnetron of gasfornuis en ook geen vorken om een maaltijdsalade naar binnen te werken. Patat blijft dus over. In mijn geval een patatje oorlog. Heerlijk!
De eerste twee dagen is het me niet gelukt om ook maar ergens een snackbar te vinden die ook daadwerkelijk open is. Echt ongelofelijk. De derde dag ben ik vastberaden en laat ik me nergens door tegenhouden. Op de tomtom staan heel veel nuttige plaatsen, zo ook snackbars. De eerste drie waar de tomtom mij naar toe brengt bestaan niet meer. De laatste is een kebabtoko. Oke, dan geen frikadel maar in ieder geval wel patat oorlog. Toch?
“Meneer mag ik een patatje oorlog?” De man kijkt me aan en lacht. Ik mag er wel eentje, maar hij heeft geen pindasaus. “Heeft u dan wel een magnetron, meneer?” Hij kijkt me een beetje raar aan… En terecht. Ik zou hetzelfde hebben gedaan. Maar gelukkig, hij heeft een magnetron. Ik bestel een patatje mayo met ui en zeg dat ik zo terugkom. Vastberaden ga ik naar de eerste de beste supermarkt om een bakje pindasaus voor in de magnetron te halen.
Na enkele minuten kom ik terug in de kebabtoko, met pindasaus, en vraag liefjes of de pindasaus mag worden opgewarmd. Blijkt de beste man helemaal geen magnetron te hebben. Aaaahrg! Maar hij snapt de noodzaak, zeker omdat ik uitleg dat ik aan het verhuizen ben en patat oorlog moet eten. Speciaal voor mij verwarmt hij de pindasaus in de oven, waar normaal Turkse pizza’s in gaan. Het is gelukt. Victory! Ik heb mijn patat oorlog.
Buiten zit ik op een bankje met mijn lang begeerde patat oorlog. Ik wil aanvallen. Maar dan schiet er me een vraag te binnen: Waarom heet patat oorlog, patat oorlog? Ik vind het helemaal niet fijn om oorlog te bestellen. De gevolgen heb ik ervan gezien in Soedan, Sri Lanka en Cambodja. En zelfs in Nederland proef je soms de oorlog nog.
Nee, de volgende keer bestel ik veel liever vrede dan oorlog.
Ik vind dat mensen die middenin een verhuizing zitten heel veel patat mogen eten. Want je hebt geen koelkast, magnetron of gasfornuis en ook geen vorken om een maaltijdsalade naar binnen te werken. Patat blijft dus over. In mijn geval een patatje oorlog. Heerlijk!
De eerste twee dagen is het me niet gelukt om ook maar ergens een snackbar te vinden die ook daadwerkelijk open is. Echt ongelofelijk. De derde dag ben ik vastberaden en laat ik me nergens door tegenhouden. Op de tomtom staan heel veel nuttige plaatsen, zo ook snackbars. De eerste drie waar de tomtom mij naar toe brengt bestaan niet meer. De laatste is een kebabtoko. Oke, dan geen frikadel maar in ieder geval wel patat oorlog. Toch?
“Meneer mag ik een patatje oorlog?” De man kijkt me aan en lacht. Ik mag er wel eentje, maar hij heeft geen pindasaus. “Heeft u dan wel een magnetron, meneer?” Hij kijkt me een beetje raar aan… En terecht. Ik zou hetzelfde hebben gedaan. Maar gelukkig, hij heeft een magnetron. Ik bestel een patatje mayo met ui en zeg dat ik zo terugkom. Vastberaden ga ik naar de eerste de beste supermarkt om een bakje pindasaus voor in de magnetron te halen.
Na enkele minuten kom ik terug in de kebabtoko, met pindasaus, en vraag liefjes of de pindasaus mag worden opgewarmd. Blijkt de beste man helemaal geen magnetron te hebben. Aaaahrg! Maar hij snapt de noodzaak, zeker omdat ik uitleg dat ik aan het verhuizen ben en patat oorlog moet eten. Speciaal voor mij verwarmt hij de pindasaus in de oven, waar normaal Turkse pizza’s in gaan. Het is gelukt. Victory! Ik heb mijn patat oorlog.
Buiten zit ik op een bankje met mijn lang begeerde patat oorlog. Ik wil aanvallen. Maar dan schiet er me een vraag te binnen: Waarom heet patat oorlog, patat oorlog? Ik vind het helemaal niet fijn om oorlog te bestellen. De gevolgen heb ik ervan gezien in Soedan, Sri Lanka en Cambodja. En zelfs in Nederland proef je soms de oorlog nog.
Nee, de volgende keer bestel ik veel liever vrede dan oorlog.
Log in om te reageren.
