Het weer is de laatste weken nogal weerbarstig. Het ene moment fiets je in je t-shirt in het zonnetje, het andere moment zou je bijna je winterjas uit de kast willen trekken. Begin september, het kan verkeren. En wij Nederlanders maar mopperen: 'Tsjonge, weer geen echte zomer'. Ons gestel is nog ingesteld op warm zomerweer, maar de realiteit houdt ons een andere werkelijkheid voor.
Hoe vaak gebeurt het niet dat je iets meemaakt, waarvan je hoopte dat het nooit werkelijkheid zou worden. Denk terug aan de aanslag op 11 september 2001 toen twee vliegtuigen het WTC in New York invlogen. We keken naar de werkelijkheid die de tv ons voorschotelde, maar wilden het niet geloven. Of het moment dat we hoorden van de tsunami in Azië. Of de overstromingen in Pakistan. Of toen we klaarstonden op Schiphol om op vakantie te gaan, en bekend werd dat er in IJsland een vulkaan letterlijk roet in het eten gooide. Onze wens is vaak moeilijk te rijmen met de werkelijkheid, en dat vereist wat van onze mentale gesteldheid. Continu ons aanpassen aan nieuwe ontwikkelingen, je zou er bijna gek van worden.
Maar is alles dan aan verandering onderhevig? Zonder houvast is alle sturing in ons dagelijks leven toch weg? Je moet je toch ergens aan kunnen optrekken? Je voelt je bijna hulpeloos als je al het wereldnieuws aanhoort of naar je eigen werksituatie kijkt en moet concluderen dat veel dingen niet lopen zoals je wenst. Op sommige punten merk ik zelf ook af en toe een vorm van onrust die me een moment beheerst. En dan is het goed om terug te gaan tot de Bijbelse inspiratiebron. Een tekst als Jeremia 6: 16. "Dit zegt de HEER: Ga op de kruispunten staan, denk na, kijk naar de oude wegen. Welke weg leidt naar het goede? Sla die in, en vind rust."
Voortdurend mogen we terugkijken en opnieuw bepalen welke weg ons vooruit brengt. En is dat iets om onrustig van te worden? Zeker niet, we mogen elke keer, bij alles wat we doen, afstemmen op onze hemelse Vader. Een hele geruststelling bij alles wat we doen. Ik hoop dat het voor ons ook een inspiratie mag zijn om door de 'herfstdagen' heen te komen en te accepteren dat ondanks dat veel dingen anders lopen dan we wensen, we mogen afstemmen op onze echte toekomst!
Hoe vaak gebeurt het niet dat je iets meemaakt, waarvan je hoopte dat het nooit werkelijkheid zou worden. Denk terug aan de aanslag op 11 september 2001 toen twee vliegtuigen het WTC in New York invlogen. We keken naar de werkelijkheid die de tv ons voorschotelde, maar wilden het niet geloven. Of het moment dat we hoorden van de tsunami in Azië. Of de overstromingen in Pakistan. Of toen we klaarstonden op Schiphol om op vakantie te gaan, en bekend werd dat er in IJsland een vulkaan letterlijk roet in het eten gooide. Onze wens is vaak moeilijk te rijmen met de werkelijkheid, en dat vereist wat van onze mentale gesteldheid. Continu ons aanpassen aan nieuwe ontwikkelingen, je zou er bijna gek van worden.
Maar is alles dan aan verandering onderhevig? Zonder houvast is alle sturing in ons dagelijks leven toch weg? Je moet je toch ergens aan kunnen optrekken? Je voelt je bijna hulpeloos als je al het wereldnieuws aanhoort of naar je eigen werksituatie kijkt en moet concluderen dat veel dingen niet lopen zoals je wenst. Op sommige punten merk ik zelf ook af en toe een vorm van onrust die me een moment beheerst. En dan is het goed om terug te gaan tot de Bijbelse inspiratiebron. Een tekst als Jeremia 6: 16. "Dit zegt de HEER: Ga op de kruispunten staan, denk na, kijk naar de oude wegen. Welke weg leidt naar het goede? Sla die in, en vind rust."
Voortdurend mogen we terugkijken en opnieuw bepalen welke weg ons vooruit brengt. En is dat iets om onrustig van te worden? Zeker niet, we mogen elke keer, bij alles wat we doen, afstemmen op onze hemelse Vader. Een hele geruststelling bij alles wat we doen. Ik hoop dat het voor ons ook een inspiratie mag zijn om door de 'herfstdagen' heen te komen en te accepteren dat ondanks dat veel dingen anders lopen dan we wensen, we mogen afstemmen op onze echte toekomst!
Log in om te reageren.
