In juni is Nederland naar de stembus gegaan nadat het kabinet in februari gevallen was. Verwachtingsvol werd uitgekeken naar de uitslag, aangezien het er op leek dat een meerderheid was uitgekeken op het oude kabinet. En de uitslag maakte nogal was los.
Maar liefst 62 Kamerzetels verwisselden van eigenaar en een uitgesproken potentiële coalitie was er niet. Eerlijk gezegd was ik die avond ook nogal beduusd van het slagveld dat was aangebracht. Sterker, met het verlies van het CDA (van 41 naar 21 zetels) en de ChristenUnie (van 6 naar 5) kreeg de christelijke politiek ook een gevoelige tik. Maar de grote vraag is: hoe moet Nederland geregeerd worden?
In een land dat veel verschillende bevolkingsgroepen kent, is het een groot goed dat veel groepen zich vertegenwoordigd zien door een breed scala aan politieke partijen en de Tweede Kamer een afspiegeling is van de samenleving. Maar met een meerpartijenstelsel maken we het ons moeilijker dan in een situatie met maar twee of drie partijen. Het vereist meer samenwerking om tot een meerderheid te komen. En samenwerken betekent niet dat je automatisch de standpunten van je partner overneemt, maar wel dat je afspraken maakt over de te nemen koers.
Op dit moment staan het CDA en de VVD voor de keuze om al dan niet samen te werken met de PVV. Een eventueel samengaan betekent zoals gezegd dus niet dat het CDA alle standpunten van de PVV overneemt, maar wel dat alle coalitiepartijen de pilaren zijn die de samenleving dragen. Zeker in tijden van economische instabiliteit - wat zijn uitwerking heeft op de stabiliteit in de samenleving - is het van groot belang dat de samenleving gesteund wordt door betrouwbare pilaren. En juist dat baart mij zorgen in de combinatie van CDA, VVD en PVV.
Een eerste kritiekpunt is dat de PVV een jonge politieke beweging is (aangezien de PVV geen leden heeft, is het geen politieke partij). Na de afgelopen verkiezingen is de beweging gegroeid van negen naar maar liefst 24 zetels, waarvan het merendeel nieuw is in de politiek. Ook omdat de partij geen democratisch kader heeft, denk aan een democratisch gekozen bestuur of ledencongres, staat of valt de PVV bij de acties van Geert Wilders. Een tweede punt is dat de PVV stelselmatig grote groepen uit de samenleving door het afvalputje spoelt door te beweren dat de hele islam een gevaarlijke politieke ideologie is. Dit zorgt ervoor dat de samenleving wordt ontwricht en relaties verharden. Bepaalde fundamentalistische ideeën uit de islam moeten we inderdaad tegengaan, maar ik ken zoveel moslims die gematigd zijn en geïntegreerd. Deze worden nu als minderwaardige mensen weggezet door Wilders. Om die reden heb ik grote bezwaren tegen een kabinetsdeelname van de PVV, aangezien deze zeker niet zal bijdragen aan de stabiliteit van dit land.
Mijn ideaal is dat er een regering wordt gevormd door partijen die over hun grenzen heen willen kijken en verantwoordelijkheid willen nemen om dit land weer uit de crisis te helpen. Daarbij oog hebbend voor de rechten van minderheden in de samenleving en met de intentie om de zwakkeren te helpen en mensen ook op hun eigen verantwoordelijkheid te wijzen, in plaats van alles van de overheid te verwachten. En wat zou het mooi zijn als er een christelijke partij kan deelnemen aan dit kabinet om te laten zien dat we hier op aarde niet voor onszelf leven, maar in alle afhankelijkheid van onze Heer. Maar ook vanuit de oppositie kan de christelijke politiek een grote bijdrage leveren, des te meer als er een 'rechts kabinet' komt dat naar alle waarschijnlijkheid hard zal bezuinigen op de sociale zekerheid. Een christelijke stem in de samenleving en in de politiek kan laten zien dat we met elkaar moeten omzien naar elkaar. Het moet niet meer 'ik' en 'hij' zijn, maar 'wij'. Alleen op die manier kunnen wij op aarde in vrede met elkaar leven en ons richten op wat boven is.
Maar liefst 62 Kamerzetels verwisselden van eigenaar en een uitgesproken potentiële coalitie was er niet. Eerlijk gezegd was ik die avond ook nogal beduusd van het slagveld dat was aangebracht. Sterker, met het verlies van het CDA (van 41 naar 21 zetels) en de ChristenUnie (van 6 naar 5) kreeg de christelijke politiek ook een gevoelige tik. Maar de grote vraag is: hoe moet Nederland geregeerd worden?
In een land dat veel verschillende bevolkingsgroepen kent, is het een groot goed dat veel groepen zich vertegenwoordigd zien door een breed scala aan politieke partijen en de Tweede Kamer een afspiegeling is van de samenleving. Maar met een meerpartijenstelsel maken we het ons moeilijker dan in een situatie met maar twee of drie partijen. Het vereist meer samenwerking om tot een meerderheid te komen. En samenwerken betekent niet dat je automatisch de standpunten van je partner overneemt, maar wel dat je afspraken maakt over de te nemen koers.
Op dit moment staan het CDA en de VVD voor de keuze om al dan niet samen te werken met de PVV. Een eventueel samengaan betekent zoals gezegd dus niet dat het CDA alle standpunten van de PVV overneemt, maar wel dat alle coalitiepartijen de pilaren zijn die de samenleving dragen. Zeker in tijden van economische instabiliteit - wat zijn uitwerking heeft op de stabiliteit in de samenleving - is het van groot belang dat de samenleving gesteund wordt door betrouwbare pilaren. En juist dat baart mij zorgen in de combinatie van CDA, VVD en PVV.
Een eerste kritiekpunt is dat de PVV een jonge politieke beweging is (aangezien de PVV geen leden heeft, is het geen politieke partij). Na de afgelopen verkiezingen is de beweging gegroeid van negen naar maar liefst 24 zetels, waarvan het merendeel nieuw is in de politiek. Ook omdat de partij geen democratisch kader heeft, denk aan een democratisch gekozen bestuur of ledencongres, staat of valt de PVV bij de acties van Geert Wilders. Een tweede punt is dat de PVV stelselmatig grote groepen uit de samenleving door het afvalputje spoelt door te beweren dat de hele islam een gevaarlijke politieke ideologie is. Dit zorgt ervoor dat de samenleving wordt ontwricht en relaties verharden. Bepaalde fundamentalistische ideeën uit de islam moeten we inderdaad tegengaan, maar ik ken zoveel moslims die gematigd zijn en geïntegreerd. Deze worden nu als minderwaardige mensen weggezet door Wilders. Om die reden heb ik grote bezwaren tegen een kabinetsdeelname van de PVV, aangezien deze zeker niet zal bijdragen aan de stabiliteit van dit land.
Mijn ideaal is dat er een regering wordt gevormd door partijen die over hun grenzen heen willen kijken en verantwoordelijkheid willen nemen om dit land weer uit de crisis te helpen. Daarbij oog hebbend voor de rechten van minderheden in de samenleving en met de intentie om de zwakkeren te helpen en mensen ook op hun eigen verantwoordelijkheid te wijzen, in plaats van alles van de overheid te verwachten. En wat zou het mooi zijn als er een christelijke partij kan deelnemen aan dit kabinet om te laten zien dat we hier op aarde niet voor onszelf leven, maar in alle afhankelijkheid van onze Heer. Maar ook vanuit de oppositie kan de christelijke politiek een grote bijdrage leveren, des te meer als er een 'rechts kabinet' komt dat naar alle waarschijnlijkheid hard zal bezuinigen op de sociale zekerheid. Een christelijke stem in de samenleving en in de politiek kan laten zien dat we met elkaar moeten omzien naar elkaar. Het moet niet meer 'ik' en 'hij' zijn, maar 'wij'. Alleen op die manier kunnen wij op aarde in vrede met elkaar leven en ons richten op wat boven is.
Log in om te reageren.
