De vraag is onvermijdelijk. Hij wordt minimaal één keer gesteld bij dit soort bijeenkomsten. En desondanks ga je er heen. Alleen. Zoals gewoonlijk. Aangekomen op het familiefeestje spreek je wat ooms en tantes. Beleefd beantwoord je vragen over je werk, je studie en het leven in de stad.
En dan loop je je neef tegen het lijf. Degene met wie je zo ongeveer voor het laatst een gesprek hebt gevoerd toen jullie nog samen in de zandbak zaten. Deze neef slaat voor het gemak alle beleefdheidsvormen over en komt meteen to the point: Heb jij nou nog geen vriendje?!
Dat deze vraag blijk geeft van een hoge mate van ongevoeligheid en stupiditeit ontgaat de man in kwestie volledig. Je vraagt je af of hij stellen met vruchtbaarheidsproblemen in zijn omgeving ook recht op de persoon af vraagt of ze nou nog geen kind hebben. En echtparen met relatieproblemen of ze nou nog steeds niet gescheiden zijn. Je bijt op je tong om hem zelf niet te vragen of hij nou nog steeds geen neuscorrectie heeft gehad of zijn gebit eens grondig heeft laten saneren. Ook besluit je om maar helemaal niet te beginnen over de vraag hoe de zaken die hij via de DSB had gedaan nou eigenlijk zijn afgelopen.
Ik heb me laten vertellen dat vrouwen eerder door hun omgeving worden gevraagd naar hun liefdesleven dan mannen. Blijkbaar is het anno 2010 nog steeds meer geaccepteerd dat mannen alleenstaand zijn dan vrouwen. Terwijl de vraag: Wat maakt dat deze persoon single is?, geldt voor allebei. Single vrouwen worden al snel bestempeld als té kritisch, té onzeker, of té hysterisch op zoek. Dat ze het ondertussen best leuk doen met werk, studie, sport en op sociaal gebied lijkt niet echt te tellen. Naar single mannen daarentegen wordt nog wel eens bewonderend gekeken. Ik verdenk gesettelde mannen ervan dat ze alleenstaande mannen stiekem benijden om hun vrijheid, terwijl zij zelf met handen en voeten gebonden zijn aan werk, gezin, huis en hypotheek. Getrouwde vrouwen zijn stiekem wel gecharmeerd van die avontuurlijke, mannelijke single, nu de avonturier in hun bierdrinkende en zappende echtgenoot, achter de afstandsbediening, op de bank, wel erg ver te zoeken is na tien jaar huwelijk. Kortom, een single man is stoer, en een single vrouw is zielig?
Eén van mijn vriendinnen werd laatst op het matje geroepen door haar baas. Hij dacht wat aan haar gemerkt te hebben en had de indruk dat ‘dingen’ niet zo lekker liepen. Was er iets? De vriendin in kwestie hield het op privézaken. Om er vanaf te zijn. Ze had eigenlijk gewoon geen zin om te praten. Het was een lange week geweest. Ze was moe, had hoofdpijn, en wilde naar huis. Maar haar baas gaf het niet zo snel op. Was het misschien iets met het missen van een partner in haar leven? Mijn vriendin ontkende. Haar relatieleven ging haar baas bovendien helemaal niets aan. Was het dan misschien dat ze heel erg graag kinderen wilde? Mijn vriendin reageerde niet of nauwelijks. Ongevraagd begon haar baas te vertellen over de wens van hemzelf en zijn vrouw voor een derde kind; dat dat toch wel lastige keuzes waren en dat je daar goed over moest nadenken. Toen mijn vriendin geen blijk van herkenning gaf, wist hij het opeens. Een aha-erlebnis maakte zich van hem meester. Ze was lesbisch. Dat was het!
Mijn vriendin was verbijsterd over deze conclusie. Hoe haalde de man het in zijn hoofd? Ze zei verder maar niets meer. Haar schaterlach zei al voldoende.
En dan loop je je neef tegen het lijf. Degene met wie je zo ongeveer voor het laatst een gesprek hebt gevoerd toen jullie nog samen in de zandbak zaten. Deze neef slaat voor het gemak alle beleefdheidsvormen over en komt meteen to the point: Heb jij nou nog geen vriendje?!
Dat deze vraag blijk geeft van een hoge mate van ongevoeligheid en stupiditeit ontgaat de man in kwestie volledig. Je vraagt je af of hij stellen met vruchtbaarheidsproblemen in zijn omgeving ook recht op de persoon af vraagt of ze nou nog geen kind hebben. En echtparen met relatieproblemen of ze nou nog steeds niet gescheiden zijn. Je bijt op je tong om hem zelf niet te vragen of hij nou nog steeds geen neuscorrectie heeft gehad of zijn gebit eens grondig heeft laten saneren. Ook besluit je om maar helemaal niet te beginnen over de vraag hoe de zaken die hij via de DSB had gedaan nou eigenlijk zijn afgelopen.
Ik heb me laten vertellen dat vrouwen eerder door hun omgeving worden gevraagd naar hun liefdesleven dan mannen. Blijkbaar is het anno 2010 nog steeds meer geaccepteerd dat mannen alleenstaand zijn dan vrouwen. Terwijl de vraag: Wat maakt dat deze persoon single is?, geldt voor allebei. Single vrouwen worden al snel bestempeld als té kritisch, té onzeker, of té hysterisch op zoek. Dat ze het ondertussen best leuk doen met werk, studie, sport en op sociaal gebied lijkt niet echt te tellen. Naar single mannen daarentegen wordt nog wel eens bewonderend gekeken. Ik verdenk gesettelde mannen ervan dat ze alleenstaande mannen stiekem benijden om hun vrijheid, terwijl zij zelf met handen en voeten gebonden zijn aan werk, gezin, huis en hypotheek. Getrouwde vrouwen zijn stiekem wel gecharmeerd van die avontuurlijke, mannelijke single, nu de avonturier in hun bierdrinkende en zappende echtgenoot, achter de afstandsbediening, op de bank, wel erg ver te zoeken is na tien jaar huwelijk. Kortom, een single man is stoer, en een single vrouw is zielig?
Eén van mijn vriendinnen werd laatst op het matje geroepen door haar baas. Hij dacht wat aan haar gemerkt te hebben en had de indruk dat ‘dingen’ niet zo lekker liepen. Was er iets? De vriendin in kwestie hield het op privézaken. Om er vanaf te zijn. Ze had eigenlijk gewoon geen zin om te praten. Het was een lange week geweest. Ze was moe, had hoofdpijn, en wilde naar huis. Maar haar baas gaf het niet zo snel op. Was het misschien iets met het missen van een partner in haar leven? Mijn vriendin ontkende. Haar relatieleven ging haar baas bovendien helemaal niets aan. Was het dan misschien dat ze heel erg graag kinderen wilde? Mijn vriendin reageerde niet of nauwelijks. Ongevraagd begon haar baas te vertellen over de wens van hemzelf en zijn vrouw voor een derde kind; dat dat toch wel lastige keuzes waren en dat je daar goed over moest nadenken. Toen mijn vriendin geen blijk van herkenning gaf, wist hij het opeens. Een aha-erlebnis maakte zich van hem meester. Ze was lesbisch. Dat was het!
Mijn vriendin was verbijsterd over deze conclusie. Hoe haalde de man het in zijn hoofd? Ze zei verder maar niets meer. Haar schaterlach zei al voldoende.
Log in om te reageren.
