Ik wil mijn adreswijziging doorgeven aan de bank waar ik mijn hypotheek heb afgesloten. Maar dat blijkt niet zo eenvoudig. Op de site staat een nummer dat ik moet bellen om de wijziging door te geven. Als ik een meneer aan de lijn krijg vertelt die mij dat ik een brief moet sturen of langs moet komen op het kantoor.
Met mijn ALLERGEDULDIGSTE STEM vraag ik hem waarom ik door de website naar de telefoon wordt verwezen. Kunnen ze dat niet gewoon direct op de site zetten wat er moet gebeuren? Hiernaast begrijp ik niet dat ik een BRIEF moet schrijven. Dit is uit de tijd! Langskomen nog meer. En weet hij dan niet dat u ver achterloopt bij andere banken? Daar kun je gewoon inloggen en je ding doen. Is het systeem voor deze bank te eenvoudig hiervoor? Het allergekste is nog dat ik een hypotheek heb afgesloten bij hen. Dus dat ze alle gegevens hebben van het nieuwe huis. Dus een verhuisvinkje op een hoekje van de site zou afdoende moeten zijn.
De meneer van de bank start wat stotterig. Uit zijn woorden maak ik op dat het vooral een interne kwestie is waardoor het systeem niet aansluit bij de wensen van de klanten. Ze moeten zelf nog leren digitaal te denken. Ik kan trouwens ook gewoon even een mailtje doen naar mijn hypotheek adviseur die mijn adres wijziging in orde maakt.
Met die laatste tip kan ik wel wat! Ik bedank hem hartelijk, wens hem een fijn weekend en vertrek naar de gemeente. Ik moet me inschrijven op mijn nieuwe adres en mijn bezoekerspas voor parkeren omzetten naar een wijk verder.
Als ik binnenkom zitten vier van de zes mensen achter de balies te kwekken. Over andere zaken dan werk. Ik ga zitten met mijn nummertje voor de inschrijving in mijn hand. Neem de situatie op. Loop terug naar de automaat en ga net zo lang door met knopjes indrukken tot ik direct aan de beurt ben.
Ik leg uit dat ik verhuisd ben. Vijfhonderd meter ongeveer. En dat ik mijn bezoekerspas van de auto graag op mijn nieuwe wijk wil zetten. Geen probleem mevrouw! Maar weet ik dan niet dat ik met mijn huidige pas ook in mijn nieuwe straat kan parkeren? De meneer duwt me een lijst onder de neus. Klopt. Mijn nieuwe straat staat op de lijst. Maar dan de ONEVEN nummers.
Met mijn ALLERGEDULDIGSTE STEM sta ik net uit te leggen dat ik op een even nummer woon als mijn nummer voor de inschrijving wordt afgeroepen. Daar vragen ze of ik het formulier voor verhuizing heb ingevuld. Ik vertel dat het enige formulier dat op internet staat niet gebruikt mag worden in dit wijkkantoor. Dit wordt grif ontkend. Ze duwen me het papier in handen. Bovenaan staat in een kader waar dit formulier gebruikt mag worden. Overal maar niet hier. Ik wijs naar het kader en nog blijft de dame ontkennen dat er staat wat er staat. Tot ze het gaat lezen.
Ik vul de drie verschillende formulieren in en sta een half uur aan de balie. Als ik vertrek bedank ik alle medewerkers die me hebben geholpen. Dat zijn er vier. Want vijfhonderd meter verderop verhuizen blijkt zeer complex. Ik trek zelfs mijn mondhoeken een beetje op. Dan huppel ik naar buiten. Ik heb nog drie weken vrij. Dus alle tijd voor bureaucratisch gezeik!
Met mijn ALLERGEDULDIGSTE STEM vraag ik hem waarom ik door de website naar de telefoon wordt verwezen. Kunnen ze dat niet gewoon direct op de site zetten wat er moet gebeuren? Hiernaast begrijp ik niet dat ik een BRIEF moet schrijven. Dit is uit de tijd! Langskomen nog meer. En weet hij dan niet dat u ver achterloopt bij andere banken? Daar kun je gewoon inloggen en je ding doen. Is het systeem voor deze bank te eenvoudig hiervoor? Het allergekste is nog dat ik een hypotheek heb afgesloten bij hen. Dus dat ze alle gegevens hebben van het nieuwe huis. Dus een verhuisvinkje op een hoekje van de site zou afdoende moeten zijn.
De meneer van de bank start wat stotterig. Uit zijn woorden maak ik op dat het vooral een interne kwestie is waardoor het systeem niet aansluit bij de wensen van de klanten. Ze moeten zelf nog leren digitaal te denken. Ik kan trouwens ook gewoon even een mailtje doen naar mijn hypotheek adviseur die mijn adres wijziging in orde maakt.
Met die laatste tip kan ik wel wat! Ik bedank hem hartelijk, wens hem een fijn weekend en vertrek naar de gemeente. Ik moet me inschrijven op mijn nieuwe adres en mijn bezoekerspas voor parkeren omzetten naar een wijk verder.
Als ik binnenkom zitten vier van de zes mensen achter de balies te kwekken. Over andere zaken dan werk. Ik ga zitten met mijn nummertje voor de inschrijving in mijn hand. Neem de situatie op. Loop terug naar de automaat en ga net zo lang door met knopjes indrukken tot ik direct aan de beurt ben.
Ik leg uit dat ik verhuisd ben. Vijfhonderd meter ongeveer. En dat ik mijn bezoekerspas van de auto graag op mijn nieuwe wijk wil zetten. Geen probleem mevrouw! Maar weet ik dan niet dat ik met mijn huidige pas ook in mijn nieuwe straat kan parkeren? De meneer duwt me een lijst onder de neus. Klopt. Mijn nieuwe straat staat op de lijst. Maar dan de ONEVEN nummers.
Met mijn ALLERGEDULDIGSTE STEM sta ik net uit te leggen dat ik op een even nummer woon als mijn nummer voor de inschrijving wordt afgeroepen. Daar vragen ze of ik het formulier voor verhuizing heb ingevuld. Ik vertel dat het enige formulier dat op internet staat niet gebruikt mag worden in dit wijkkantoor. Dit wordt grif ontkend. Ze duwen me het papier in handen. Bovenaan staat in een kader waar dit formulier gebruikt mag worden. Overal maar niet hier. Ik wijs naar het kader en nog blijft de dame ontkennen dat er staat wat er staat. Tot ze het gaat lezen.
Ik vul de drie verschillende formulieren in en sta een half uur aan de balie. Als ik vertrek bedank ik alle medewerkers die me hebben geholpen. Dat zijn er vier. Want vijfhonderd meter verderop verhuizen blijkt zeer complex. Ik trek zelfs mijn mondhoeken een beetje op. Dan huppel ik naar buiten. Ik heb nog drie weken vrij. Dus alle tijd voor bureaucratisch gezeik!
Log in om te reageren.
