Het is zo warm. Warm, warm, warm. Veels te warm. En ik kan niet slapen. Het is al drie uur en ik heb nog steeds geen oog dichtgedaan. Zoals Ingmar Heytze zegt: “Was het Annie M.G. Schmidt die de briljante regels schreef ‘Waarom is er geen club voor slapelozen?/ Men is zo eenzaam als men wakker ligt/ Kijk, aan het voeteneind zit mijn neurose/ en ziet mij aan met een bedroefd gezicht. ‘“
Nu is er aan het voeteneind geen plek voor een neurose, want daar zit al een grote knuffel, maar niettemin…Waaaah! Waarom val ik nu maar niet in slaap? Okee, die winterdeken maakt het natuurlijk ook erg warm. M’n benen voelen alsof ze op de barbecue liggen. Onhandig vis ik het dekbed uit het dekbedovertrek. Gooi natuurlijk mijn nachtlampje om. Boem. Nu is het helemaal donker en moet ik eerst op de tast mijn nachtlampje gaan zoeken. Pas dan kan ik het dekbed zelf in een hoekje gooien en onder de lakens gaan liggen. Even is het lekker fris…maar dan krijg ik het koud. Bibber de bibber de bibber. Alsof ik weer terug ben in Zweden. “Wij bevriezen!”, roepen mijn tenen. Ja, zo val ik ook nooit in slaap. Ik ga maar weer onder mijn dekbed liggen.
Een heel saai boek dan? Zo gruwelijk saai dat je er letterlijk bij in slaap valt? M’n statistiekboek. That should do the trick. Want tijdens de colleges daarover viel ik ook in slaap. ‘k Sla het boek open op een willekeurige pagina. “Een regressiemodel gebruikt een formule (meestal een rechte lijn) om te benaderen hoe de verwachtte waarde van Y verandert bij verschillende waardes van X. Het beschrijft ook de verdeling van observaties van Y rond de lijn.” Oh, zat het zo? Vandaar dat ik echt helemaal niks van die vraag op het tentamen snapte! Dus zeg maar een regressiemodel zou iets zeggen over het verband tussen de hitte en het aantal uur dat het kost voordat ik in slaap val. Hm, hartstikke interessant eigenlijk, en helemaal niet saai….Dat werkt dus ook niet.
Aan slapende mensen denken dan? Maar dan moet ik altijd aan N. denken. Die flamboyante teddybeer van een man, waar ik al sinds het eerste jaar van m’n studie een kleine crush op heb (ook al valt ‘ie niet op vrouwen). Vanwege z’n briljante uitspraken en minstens net zo briljante t-shirts. Laat me a.u.b. reïncarneren als homoman, zodat ik naast N. slapen kan. Boeh. Dit werkt ook niet.
Misschien al die stress van gister vergeten. Niet meer denken aan die ruzie die ik gister had met m’n beste vriendin. Dan misschien…zzzzz…
BEEPBEEP!BEEPBEEP! (de wekker) Waaaaah! NEEEEEE! ’t Is alweer tijd om op te staan!
Nu is er aan het voeteneind geen plek voor een neurose, want daar zit al een grote knuffel, maar niettemin…Waaaah! Waarom val ik nu maar niet in slaap? Okee, die winterdeken maakt het natuurlijk ook erg warm. M’n benen voelen alsof ze op de barbecue liggen. Onhandig vis ik het dekbed uit het dekbedovertrek. Gooi natuurlijk mijn nachtlampje om. Boem. Nu is het helemaal donker en moet ik eerst op de tast mijn nachtlampje gaan zoeken. Pas dan kan ik het dekbed zelf in een hoekje gooien en onder de lakens gaan liggen. Even is het lekker fris…maar dan krijg ik het koud. Bibber de bibber de bibber. Alsof ik weer terug ben in Zweden. “Wij bevriezen!”, roepen mijn tenen. Ja, zo val ik ook nooit in slaap. Ik ga maar weer onder mijn dekbed liggen.
Een heel saai boek dan? Zo gruwelijk saai dat je er letterlijk bij in slaap valt? M’n statistiekboek. That should do the trick. Want tijdens de colleges daarover viel ik ook in slaap. ‘k Sla het boek open op een willekeurige pagina. “Een regressiemodel gebruikt een formule (meestal een rechte lijn) om te benaderen hoe de verwachtte waarde van Y verandert bij verschillende waardes van X. Het beschrijft ook de verdeling van observaties van Y rond de lijn.” Oh, zat het zo? Vandaar dat ik echt helemaal niks van die vraag op het tentamen snapte! Dus zeg maar een regressiemodel zou iets zeggen over het verband tussen de hitte en het aantal uur dat het kost voordat ik in slaap val. Hm, hartstikke interessant eigenlijk, en helemaal niet saai….Dat werkt dus ook niet.
Aan slapende mensen denken dan? Maar dan moet ik altijd aan N. denken. Die flamboyante teddybeer van een man, waar ik al sinds het eerste jaar van m’n studie een kleine crush op heb (ook al valt ‘ie niet op vrouwen). Vanwege z’n briljante uitspraken en minstens net zo briljante t-shirts. Laat me a.u.b. reïncarneren als homoman, zodat ik naast N. slapen kan. Boeh. Dit werkt ook niet.
Misschien al die stress van gister vergeten. Niet meer denken aan die ruzie die ik gister had met m’n beste vriendin. Dan misschien…zzzzz…
BEEPBEEP!BEEPBEEP! (de wekker) Waaaaah! NEEEEEE! ’t Is alweer tijd om op te staan!
Log in om te reageren.
