Je kan zeggen dat Kerst het hoogtepunt van het jaar is, of Oud & Nieuw. Of misschien wel de eerste lentedag. Maar qua opgewondenheid en enthousiasme van de mensen haalt niks het bij vakantie. Het overgrote deel van de bevolking gaat het liefst weg als Nederland op zijn mooist is. Zeg je zomer, zeg je vakantie.
Zodra de sneeuwklokjes hun kopjes uit de grond steken, is er alweer zo een vakantiebeurs. De eerste kriebels denkt menigeen daar tot bedaren te kunnen brengen, maar tevergeefs. Ze groeien na zo’n bezoek exponentieel, totdat in de zomer men het niet meer houdt en het uitschreeuwt: wij gaan op vakantie! Dat is, als je er op tijd bij was en je sans gene kon voordringen bij die collega, van wie zijn vrouw alleen dan vrij kon nemen en de kinderen alleen dan vakantie hebben.
Ik hoor het allemaal gelaten aan. Van elke broer, elke vriendin of kennis, elke buurman, elke halsbandparkiet weet ik waar ze heen gaan op vakantie. Ik doe net of mijn neus bloed. Wat nou vakantie! Wat nou Corfu, Bangladesh, Zuid-Afrika, Costa Rica, Tunesië of Londen? Ik vergeet het zo snel mogelijk. En dat blijkt nogal onhandig te zijn. Kan dat, even op de koffie na een anderhalf uur met de trein? “Maar, dan zijn we op vakantie! Dat hadden we je toch al verteld! Nieuw Zeeland! Kom anders maar ná de drukte van september. Kids wennen aan nieuw ritme enzo. 3 oktober een mooie dag?” “Pff, even kijken in mijn agenda, doe maar 9 januari dan,” zeg ik, a-mineur.
Eigenlijk zou ik wel op vakantie willen. Maar dan bedoel ik meer dan een weekje overleven in de natuur van Lunteren of Dedemsvaart in een tweepersoonstentje. Dat is een waar drama voor iemand die na het Opwekkingsweekend een week wil bijslapen. Meer een overleving voor de sterksten ofzo. En ik ben niet sterk. Ik wil een weekje relaxen aan het strand, met een pittoresk dorpje en natuurlijk een leuk museum en leuke obers op het terras en de mogelijkheid tot een excursie en het huren van een brommertje, maar vooral strand. En cocktails.
Ik slaak een diepe zucht. Weet je wat? Ik neem een extra week vakantie. Op Balkonië. Dat is lekker dicht bij huis en als je het even hebt gehad, ben je zo weer van Balkonië af. Of je gaat naar Parkistan. Iets verder van huis en je moet wel wat meer zelf regelen qua drankjes enzo, maar oh, zo gezellig! En wil je het helemaal luxe, dan laat je je verwennen op de Terras Eilanden. Genoeg keuze aan waar je wil zitten, en wat je hebt bespaard op Balkonië kun je daar spenden aan verwennerij!
Tenminste, als het niet regent. Maar ach, regen? Wanneer? Er is toch een hittegolf? En anders kan ik altijd nog naar Dromenland. Daar is het tenslotte altijd feest!
Zodra de sneeuwklokjes hun kopjes uit de grond steken, is er alweer zo een vakantiebeurs. De eerste kriebels denkt menigeen daar tot bedaren te kunnen brengen, maar tevergeefs. Ze groeien na zo’n bezoek exponentieel, totdat in de zomer men het niet meer houdt en het uitschreeuwt: wij gaan op vakantie! Dat is, als je er op tijd bij was en je sans gene kon voordringen bij die collega, van wie zijn vrouw alleen dan vrij kon nemen en de kinderen alleen dan vakantie hebben.
Ik hoor het allemaal gelaten aan. Van elke broer, elke vriendin of kennis, elke buurman, elke halsbandparkiet weet ik waar ze heen gaan op vakantie. Ik doe net of mijn neus bloed. Wat nou vakantie! Wat nou Corfu, Bangladesh, Zuid-Afrika, Costa Rica, Tunesië of Londen? Ik vergeet het zo snel mogelijk. En dat blijkt nogal onhandig te zijn. Kan dat, even op de koffie na een anderhalf uur met de trein? “Maar, dan zijn we op vakantie! Dat hadden we je toch al verteld! Nieuw Zeeland! Kom anders maar ná de drukte van september. Kids wennen aan nieuw ritme enzo. 3 oktober een mooie dag?” “Pff, even kijken in mijn agenda, doe maar 9 januari dan,” zeg ik, a-mineur.
Eigenlijk zou ik wel op vakantie willen. Maar dan bedoel ik meer dan een weekje overleven in de natuur van Lunteren of Dedemsvaart in een tweepersoonstentje. Dat is een waar drama voor iemand die na het Opwekkingsweekend een week wil bijslapen. Meer een overleving voor de sterksten ofzo. En ik ben niet sterk. Ik wil een weekje relaxen aan het strand, met een pittoresk dorpje en natuurlijk een leuk museum en leuke obers op het terras en de mogelijkheid tot een excursie en het huren van een brommertje, maar vooral strand. En cocktails.
Ik slaak een diepe zucht. Weet je wat? Ik neem een extra week vakantie. Op Balkonië. Dat is lekker dicht bij huis en als je het even hebt gehad, ben je zo weer van Balkonië af. Of je gaat naar Parkistan. Iets verder van huis en je moet wel wat meer zelf regelen qua drankjes enzo, maar oh, zo gezellig! En wil je het helemaal luxe, dan laat je je verwennen op de Terras Eilanden. Genoeg keuze aan waar je wil zitten, en wat je hebt bespaard op Balkonië kun je daar spenden aan verwennerij!
Tenminste, als het niet regent. Maar ach, regen? Wanneer? Er is toch een hittegolf? En anders kan ik altijd nog naar Dromenland. Daar is het tenslotte altijd feest!
Log in om te reageren.
